کمتر کسی هست که وقایع سیاسی کشور را دنبال کند و نام هادی غفاری را نشنیده باشد. هادی غفاری از جمله کسانی است که در راه پیروزی انقلاب اسلامی زحمات زیادی کشیده است. با این حال، خیلی ها معتقدند شخصیت وی با ویژگی ناخوشایندی همراه بوده است: تندروی.

به گزارش جهان به نقل از الف به عنوان مثال، در سالهای پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، یعنی هنگامی که امام خمینی به طور صریح روی فعاليت هاي غيرمسلحانه و انقلاب مبتني بر آگاهي توده تاکید داشتند، آقای هادی غفاری مردم را به «مصادره سلاح» از پاسبان ها دعوت می کرد [۱]؛ یا به عنوان مثال، در راهپیمایی ها با تقلید از شعارهای مجاهدین خلق، شعار «تنها ره رهايي، جنگ مسلحانه» را برگزیده بود. هنگامی که به ایشان تذکر داده می شد که این شعارها مورد پذيرش امام نيست، با این انتقادات به تندی برخورد می کرد [۱].

پس از انقلاب، آقای غفاری به عنوان نماینده مردم وارد مجلس شورای اسلامی شدند. یکی از موارد برخورد خشونت آمیز ایشان در مجلس، ماجرای حمله به صباغیان و معین فر (از نیروهای ملی مذهبی) است. معین فر داستان این حمله را این طور بازگو می کند: «حضار جلسه ملاحظه کردند که حدود ۱۰ نفر از نمایندگان محترم بر سر آقای صباغیان ریختند و با ضربات مشت و لگد ما را مضروب و مصدوم کردند. خصوصاً حضرت حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای هادی غفاری با خارج ساختن کفش از پای خود و کوفتن های مرتب بر سر و صورت و بدن اینجانب گوی سبقت را از دیگران ربودند. ایشان همچنین فحش های عرضی و ناموسی زن، مادر و خواهر نثار من کردند که مستوجب حد است» [۲].

پس از آنکه در دو دهه اخیر شورای نگهبان چند بار صلاحیت ایشان را برای شرکت در انتخابات تایید نکرد، تا مدتها خبر زیادی از ایشان منتشر نمی شد؛ تا اینکه ناگهان در سال ۸۸ در جریان انتخابات ریاست جمهوری، آقای غفاری مجدداً به یک چهره خبرساز تبدیل شد. ابتدا سخنرانی های آکنده از سیاه نمایی ایشان در جمع هواداران مهدی کروبی در کانون توجهات قرار گرفت [۳]. پس از انتخابات، آقای غفاری که روزگاری خود را در خط ولی فقیه معرفی می کرد، طی یک سخنرانی در حضور مهدی کروبی توهین های بی سابقه ای را متوجه رهبر انقلاب کرد و اثبات کرد که التزامی به ولایت فقیه ندارد [۴]. سپس، عکس های وی در راهپیمایی های جنبش سبز منتشر شد:





اما جالب ترین خبر در این میان، ماجرای کشف انبار سلاح و مهمات در مسجد ایشان بود [۵]. پس از این ماجرای اخیر، هادی غفاری ظاهراً سعی می کند موضع گیری خاصی انجام ندهد و کمتر در کانون توجهات قرار می گیرد.
- - - - - - - - -
در اینجا ما با حامیان فتنه کاری نداریم. برخی از این افراد، کسانی هستند که روزی با مخالفان امام با خشونت برخورد می کردند و امروز با همان مخالفان بر سر یک نماد سبزرنگ (!) به تفاهم رسیده اند و عملاً علیه نظام اسلامی خروج کرده اند؛ و البته کماکان از خشونت دست بر نداشته اند.

مخاطب صحبت های بنده جوانانی هستند که امروز به ظاهر در جبهه انقلاب قرار دارند، اما تندروی بخشی از خوی آنها شده. یک روز خودسرانه چماق و زنجیر به دست می گیرند ، و روز دیگر ناسزاهای رکیک نثار مخالفان می کنند . آیا چنین رفتارهایی غیر از فراهم کردن سوژه برای دشمن و تخریب وجهه بسیج و حزب الله، نتیجه دیگری هم دارد؟


فتنه ۸۸ بیش از هر چیز آزمون ولایت پذیری بود. کسانی که امروز مدعی همراهی با ولی فقیه هستند، بدانند که سوابق آنها هر چه باشد، به گرد پای هادی غفاری و محتشمی پور هم نمی رسد. کسانی که در راه آرمان های انقلاب اسلامی مجروح شده اند؛ و در زمان تبعید امام در نوفل لوشاتو افتخار همراهی ایشان را داشته اند.


امروز برخی از این جوانان مدعی ولایت مداری، با حرکات خودسرانه خود قطعاً از مسیر تبعیت از ولی فقیه زمان منحرف شده اند، چرا که مقام معظم رهبری بارها و بارها در برابر حرکات دشمن دستور به سکوت و پرهیز از حرکات خودسرانه داده اند. کسانی که به چنین حرکاتی دست می زنند (با فرض اینکه نفوذی نباشند،) یا بیانات رهبر انقلاب را نشنیده اند، یا اینکه خود را به نشنیدن می زنند، یا اینکه تبعیت از این دستورات را وظیفه خود نمی دانند! برای مثال، مگر رهبر معظم انقلاب به صراحت نفرموده اند که «بارها گفته‌ام، باز هم تكرار مى‌كنم؛ من معتقدم كه جوان مملكت بايستى در همه ميدانها حضور و آمادگى داشته باشد؛ منتها با انضباط... مگر من بارها نگفته‌ام در اجتماعات كسانى كه مخالفند، هيچ كس نبايد رفتار خشونت‌آميز داشته باشد؛ چون اين، دشمن را خوشحال مى‌كند. بارها ما اين حرف را گفتيم، چرا گوش نكردند؟! چرا گوش نمى‌كنند؟! حتّى اگر يك حرفى كه خون شما را به جوش مى‌آورد به زبان آورند - مثلاً فرض كنيد اهانت به رهبرى كردند - باز هم بايد صبر و سكوت كنيد. اگر عكس مرا هم آتش زدند و يا پاره كردند، بايد سكوت كنيد» .

درست است که نداشتن کارت بسیج نشانه بسیجی نبودن نیست، اما اگر کسی نیت مبارزه با اغتشاشگران را داشته باشد، «باید» با پذیرش نظم و انضباط و فقط در مواقع ضرورت با تشخیص فرمانده بسیج وارد میدان مقابله با آشوبگران شود. هر عملکردی خارج از این چارچوب، قطعاً با اوامر رهبر انقلاب در تناقض است. رابطه بسیجی با رهبر، رابطه پیرو با ولی امر است، نه رابطه فرزند با «بابا»! هر کسی که ادعای ولایت پذیری دارد، باید گوش به فرمان ولی فقیه باشد. در غیر این صورت، «مهم و مغرور و بزرگ» دانستن نفس ممکن است انسان را به راهی بکشاند که هادی غفاری یک بار آن را پیموده است. متاسفانه سمپتوم های اولیه این بیماری را می توان در دیگر رفتارهای این طیف (نظیر فحاشی های بی محابا به مجلس، قوه قضاییه، مجمع تشخیص و شهرداری) مشاهده کرد.