موج آفرینی آمریکا در هیاهوی رسانه ای
شنبه ۱ شهريور ۱۳۹۳ ساعت ۱۶:۴۸
کد مطلب: 376592
خروج نظامیان آمریکایی و تحویل امنیت عراق به دولت نوری مالکی، امید های فراوانی را در مرکز جریان مقاومت به ویژه مردم عراق ایجاد نمود. امیدی که دیری نپایید و با کشیده شدن درگیری ها به داخل عراق به ویژه به مناطق حاشیه ی مرزی سوریه، بحرانی فرامنطقه ای و تهدیدی عظیم علیه ثبات منطقه ایجاد کرد.
اما شکل گیری این بحران از کجا بود؟
سقوط رژیم دیکتاتوری صدام حسین و انتقال قدرت به مردم، طیف وسیعی از مخالفین ازادی و مردم سالاری را وادار به واکنش کرد. به طوری که اغلب جریانات بعثی که در سازمان های امنیتی – نظامی دولت قبل مسئولیت داشتن با تشکیل جریان اپزوسیونی هم به مخالفت علنی و هم کادرسازی جدید در داخل عراق دست زدند. آشنایی این افراد با جغرافیای نظامی، امنیتی، تأسیسات حساس و دفاعی عراق میتوانست قدرت بحران زایی بالفوه علیه کشور و دولت مستقر در عراق را داشته باشد. در همین راستا، پس از پیروزی های میدانی ارتش سوریه و نیز مشغول شدن دولت مرکزی عراق به حل مسائل سیاسی، فرصت ظهور این بحران به وجود آمد.
این بحران که باهمکاری سران بعثی و فراری و نیز عوامل نفوذی در ارتش عراق با همکاری عناصر تکفیری داعش ایجاد شد، چنان فضای غبار آلودی را ایجاد نمود که تا ساعت اولیه توانست به دستاوردهای راهبردی اساسی دست پیدا نماید و تا حدودی عرصه ی نظامی را بر ارتش و جریان های مدافع دولت عراق تنگ نماید.
اما آنچه که در عراق جای بسی تأمل داشت، شکلی گیری قدرت مطلق رسانه ای داعش به خشونت گری و بنیاد گرایی بوده است. قدرتی که با نمایش صحنه های ددمنشانه، خشم افکار عمومی را به دنبال داشته است. این خشونت سرانجام با حمله ی عناصر داعش به مردم ایزدی عراق، واکنش آمریکا را به دنبال داشت . تا جایی که رئیس جمهور آمریکا دستور حمله به مناطق تحت اشغال داعش را در منطقه صادر کرد. اما حقیقت امر نه حس انسان دوستی دولت آمریکا بوده است و نه اهمیت داشتن فروپاشی دولت عراق، مهمترین هدف سیاست مداران آمریکا، خروج داعش از مدار کنترل شدن و حمله به منافع اصلی آمریکا در عراق و تهدید کردن آن برای قدرت افزایی . رفتاری که دیگر به کام دولتمردان سیاسی آمریکا خوش نیامد و با اولین بهانه دستور حمله به منطقه تحت اشغال داعش را صادر نمود.
این رفتار و اقدام با واکنش عناصر تروریستی داعش مواجه گردید و انتشار فیلم سربریدن جیمز فولی را به دنبال داشت . اما این رفتار از دو جهت بسیار حائز اهمیت است :
تجری داعش از برنامه های راهبردی آمریکا در منطقه و دست زدن به فضای شکست آمریکا و متحدانش در چند سال اخیر نسبت به حوادث تروریستی سوریه
بحران آفرینی رسانه ای و کاهش پوشش خبری دو موضوع مهم حوادث شهر فرگوسن و حمله ی مجدد رژیم صهیونیستی به غزه
این اهداف همگام شد با حوادث حمله ی صهیونیست ها به نواره ی غزه و اتفاقات پس از آن. این حوادث تا جایی پیش رفت که دولت مصر به عنوان میانجی وارد شد تا بتواند نقش آفرینی خود را دوباره در منطقه ایجاد نماید.دولتی که با سرنگون کردن دولت اخوانی مرسی به اریکه ی قدرت تکیه زد و شبهات مختلفی را در افکار عمومی برای خود به وجود آورد. مهمترین این شبهات مغفول ماندن مصر از تحولات آینده منطقه به ویژه مسئله ی فلسطین است . بر همین اساس پس از حمله ی نظامی رژیم صهیونیستی به غزه و دفاع جانانه ی مقاومت در برابر آن، مصر دوباره به تحرکت منطقه ای وارد شد و شعار صلح فی مابین را داد. تا جایی که چندین نشست رسمی را میزبانی و چندین روز آتش بس را میانجی گری نمود. اما این ورد نیز نتوانست خواسته های به حق مقاومت مبنی بر شکستن حصار تحریمی غزه و تعهد بین المللی رژیم صهیونیستی را به دنبال داشته باشد تا جایی که پس از چند روز، صهیونیست ها با بمباران چندین نقطه از نوار غزه، شمار زیادی از کودکان و زنان بی گناه فلسطینی را به شهادت رساند و موج جدیدی از جملات علیه نوار غزه را به وجود بیاورد تا آنجا که شکست قبل از آتش بس و نیز مذاکرات صلح نهایی را در میدان نبرد با فرسایشی ساختن حملات جبران کند. رفتاری که با وحشی گری و ددمنشی همراه شده است.
اما آنچه که حوادث فلسطین را با حوادث منطقه به ویژه عراق همگام کرده، مغفول ماندن عمدی رسانه ای حمله ی مجدد صهیونیست ها به نوار غزه و کشتار کودکان و زنان است . غفلتی که در پوشش کشته شدن یک تبعه ی امریکایی و نیز فعال شدن این کشور در منزاعات منطقه به ویژه ورود نظامی به مسئله ی داعش، قرار گرفته و افکار عمومی جهان را از دو موضوع اساسی داخلی آمریکا و اعتراضات مدنی علیه نژاد پرستی پلیس آمریکا و همچنین حمله ی مجدد و ددمنشانه ی صهیونیست به غزه، منحرف سازد.
