پنجشنبه ۹ فروردين ۱۴۰۳ - 28 Mar 2024
 
۱۲
۱۶
به یاد احمد حاتمی استاد علوم فضایی؛

حادثه ای که یک گل از بوستان علم ایران چید

حاتمی دانشمند علوم فضایی در حادثه مکه درگذشت
چهارشنبه ۲۵ شهريور ۱۳۹۴ ساعت ۱۵:۰۴
کد مطلب: 444929
احمد حاتمی اوج نبوغ و علم بود، اما نه از آن جنس که سرمایه خدادادی استعداد و امکانات خود را در عوض راحتی دنیا معامله می‌کنند و نه از آن گروه که منت می‌گذراند یا مرتب شکوه می‌کنند.
حادثه ای که یک گل از بوستان علم ایران چید
سرویس فرهنگی جهان نيوز: بسم الله خیرالأسماء، بسم الله ربّ الأرض و السماء... حدود ساعت ۸ صبح روز دوشنبه یکی از همکاران و اساتید محترم دانشگاه تهران زنگ زد و با گریه شدید از من درباره « خبر » پرس و جو می‌کرد. گفتم قطعا دروغ است و احتمالا برخی بدخواهان صرفا آرزوی پلیدشان را نشر داده‌اند. قرار شد با منزل دکتر حاتمی تماس بگیرم و سپس به آن همکار گریان خبر دهم. هنگامی که تلفن منزل دکتر حاتمی برداشته شد، در پاسخ سؤالم یکی از نزدیکان ایشان با گریه گفت «بله احمد آقا رفت..» و سپس شوکی عجیب...

البته شخصا «رفتن احمدآقا» را انتظار داشتم. بارها در ذهنم مرور می‌کردم، از بین اطرافیان و همکاران اگر قرار باشد دشمن با ارزش‌ترین‌شان را ترور کند چه کسی را انتخاب می‌کند؟ قطعا دکتر حاتمی جزو بالاترین افراد چنین لیستی بود؛ هم بخاطر موضوعات فعالیت‌شان و هم بخاطر شیوه و رویکرد جهادی‌شان: دانشمند برجسته فضایی، مسؤول چندین طرح ملی و راهبردی، ۲۸ سال سابقه مدیریتی و تخصصی، مسؤول پروژه‌هایی که تا مدت‌ها می‌بایست محرمانه بماند، نیروساز و مدیر، نابغه علمی و صنعتی به معنای حقیقی کلمه و تلاشگری بسیار مخلص، بی‌ادعا، متعهد، متواضع، بامعنویت و...

حقیقتا نوشتن این متن بسیار برایم مشکل است. نگارش احساسات و مکتوب کردن عواطف برایم بسیار سخت است و در این مورد بسیار سخت‌تر و چه بسا غیر ممکن. اما مرتب با خودم در حال کلنجار رفتن هستم و مرتب چهره خندان ایشان، خاطرات شیرینی که از او در طی بیش از دو دهه آشنایی و رفت و آمد خانوادگی داشتم و مهم‌تر از همه تعهد، خلوص و اخلاق بی‌نظیر احمد پیش رویم مجسم می‌شود و به قول یکی از دانشجویان عزیز، در چنین مواردی «باید بنویسید و بگویید، و گرنه در گمراهی ما، شما هم شریکید».

لذا این متن را در ساعت ۱ نیمه شب، فقط برای رفع تکلیف می‌نویسم.

احمد، این متن را برای این می‌نویسم که دیگر چهره تو، با آن چشم‌های مهربان و لبخند معصومانه‌ات، از ذهنم محو شود.
احمد، این متن را برای این می‌نویسم که حداقل در حد همان رفع تکلیف، برای برخی که ظرفیت ادامه دادن راهت را دارند، اشاره‌ای باشد، علامت کوچک و سرنخی باشد، برای یافتن یک الگو و یک گنج با ارزش... در همین نزدیکی‌هایشان.
و بعد می‌خواهم از ذهنم فراموش شوی!
می‌خواهم سنگینی عجیب و فشار دردآوری که هر بار با یادآوری واقعه و تصور جای خالی تو، قلبم را لِه می‌کند دیگر نباشد.
می‌خواهم بار گناه و عذاب وجدانی که با یادآوری تلاش‌ها، اخلاص، اخلاق و ایمان تو و مقایسه آن با خودم و امثال خودم سراغم می‌آید دیگر نباشد...

یا دهر أف لک من خلیلی...

والله العظیم، در مدت بیش از بیست آشنایی با احمد حاتمی حتی یک مورد بدی از ایشان به خاطر ندارم.

در جلسات و فعالیت‌های متنوع حتی یک بار از او دروغ، تهمت یا غیبت نشنیدم. حتی یک بار...

حتی یک بار، از او عصبانیت و تند مزاجی ندیدم...حتی وقتی که به حق شخصی او داشت جفا می‌شد. البته احمد بسیار با غیرت بود، اما تُندخو نه! به خاطر دارم در تظاهرات مخالفت با جنگ آمریکا و حمله به افعانستان در سال ۲۰۰۱ در لندن، یکی از سران و علمای مشهور و منحوس وهابی به همراه مریدانش، به طرف یکی از جوانانی که پلاکارد عکس آیت الله خامنه‌ای با این جمله که «آمریکا صلاحیت رهبری جنگ با تروریسم را ندارد» حمله کرد و عکس را پاره کرد. احمد با نهایت شجاعت – اما با وقار و متانت بی‌نظیر – روبروی او رفت. با لحنی با صلابت و قدرت – اما بدون عصبانیت و فریاد – چشم در چشم او دوخت و در حضور مریدان شیخ پلید ایستاد و گفت: «... إن المنافقین فی الدرک الأسفل من النار... » و برای یک لحظه شیخ پلید ماتش برد «فَبُهت الذی کفر».

احمد حاتمی اوج نبوغ و علم بود، اما نه از آن جنس که سرمایه خدادادی استعداد و امکانات خود را در عوض راحتی دنیا معامله می‌کنند و نه از آن گروه که منت می‌گذراند یا مرتب شکوه می‌کنند. به بسیاری از فرصت‌های به ظاهر طلایی خارج و داخل «نه» گفت و به جایش کار پر خطر، اما پرُارزش برای ایران را برگزید. او که توانش و قابلیت‌هایش جهانی بود، حتی به دنبال کسب شهرت و اعتبار ظاهری داخل کشور هم نرفت. «فی الأرض مجهولون و فی السماء معروفون»

احمد حاتمی اوج اخلاق، عطوفت و مهربانی بود، اما نه از آن جنس که در عوض آن، غیرت و صلابت دینی و ملی کم دارند.

احمد حاتمی اوج تلاش، مجاهده و کار بود، اما نه از آن جنس که مجاهدت‌شان با هوشمندی، زیرکی و تیزبینی ممزوج نیست.

همیشه به کسانی که شهدا را دور از دسترس و رؤیایی توصیف می‌کنند انتقاد داشتم. اما وصف بسیار اندکی که در مورد احمد ذکرش رفت، افسانه و اغراق نیست؛ به قول یکی از همکاران و اساتید که می‌گفت ما ایشان را در حد معصومیت می‌دیدیم، وقتی که حتی یک مورد بدی طی آشنایی بیش از دو دهه از ایشان ندیدیم. این همان سرنخی است برای رسیدن به گنج...

خواهش متواضعانه بنده از دوستان، همکاران و خانواده مکرم احمد عزیز این است که بگویند و پیام رسانی کنند، از هنرمندان دلسوز و مسؤولان امر این است که این تابلوی نفیس و شاهکار زیبا را ثبت کنند و به نحو شایسته‌ای نشر دهند. تا بی‌هنران و ضعیفانی مانند بنده احساس تکلیف نکنند... تا همه بدانند چه گنج عظیمی از ما گرفته شد. تا همه بشناسند چه الگوهای نورانی و زیبایی در همین نزدیکی‌های ما هستند. الماس‌های نورانی و درخشانی که معمولا پنهان هستند، اما بار اصلی کشور و یاری دین بر دوش آنهاست. چشمه‌های معنویتی که در میان اخبار خودخواهی‌ها، خودمحوری‌ها، حرص زدن‌ها، دزدی‌ها، خیانت‌ها، جهالت‌ها، سوء تدبیرها و غفلت‌های افراد مختلف، زلال و شفاف باقی می‌مانند، زحمت می‌کشند و حیات می‌بخشند.

و در آخر، این مصیبت جانسوز را به امام زمان (عج)، رهبر معظم انقلاب، تمامی هم‌میهنان عزیز و خانواده مکرم و همکاران احمد تسلیت می‌گویم. اگر چه این کوچ ناگهانی – و البته مشکوک و مبهم که لازم است متخصصان و کارشناسان جوانب امر را دقیقا بررسی نمایند – تحمل‌اش بدون مدد الهی ناممکن است، اما امید به وعده الهی داریم که:

« إن الذین ءامنوا و عملوا الصالحات إنا لانضیع أجر من أحسن عملا»

امضا محفوظ
یکی از اساتید دانشگاه صنعتی شریف
نام شما

آدرس ايميل شما
برای ارتقای فرهنگ نقد و انتقاد و کمک به پیشرفت فرهنگ و اخلاق جامعه، تلاش کنیم به جای توهین و تمسخر دیگران، نظرات و استدلال هایمان را در رد یا قبول مطالب عنوان کنیم.
نظر شما *


ک.م
سلام علیکم

یادش بخیر در دورانی که در منچستر درس می خواندیم و چه دوران خوشی بود آن زمان که لبخند ملیح خود ما را نوازش می داد.

حق همین است که در وصف این عزیز در راه خدا و در خانه خدا به معبود رسید. افسوس برای ما و خوشا به حال او که ما را همواره در غبطه ی عروجش گذاشته است.

استاد دانشگاه
خوش به حالتان. ما نسل دوم انقلاب تحریم شدیم نتوانستیم بورس برای خارج بگیریم.
Iran, Islamic Republic of
ما نسل سوم رو هم خارجی ها تحریم کردن هم دولت خودمون. ما چی بگیم پس؟
اشتباهی مثبت دادم
یوسف
Iran, Islamic Republic of
آن زمان اساتیدی مثل حاتمی نبودند که شما در محضرشان کسب فیض و علم بکنید. خوش به حالتان می بود اگر درک کرده بودید ایشان و امثال ایشان را تا به شما یاد بدهند که تمام مشکلات آدم هایی مثل شما اول از خودشون بعد از استعمارگران تاریخ است. برای شما عزیز نسل دوم از درگاه خداوند عقل و تعقل مسئلت دارم و برای کشورم نگرانم که افراد کوته بینی مثل شما توش دارند زندپگی می کنند.
خوش بهحالیش دیگه واسه چیه؟چرا همش سعی داریم جو بدیم.
Iran, Islamic Republic of
برادر من خوشبحال بودنش دیگه چه صیغه ای هست.یارو از بین رفته جو میدی چرا دیگه
خوش به حالتان که با چنین بزرگواری همنشینی کردید
Iran, Islamic Republic of
آل سقوط باید پاسخگو باشد نسبت به فاجعه ایجاد شده ۰۰۰ !?
چرا دولت ما راحت از کنار این قضیه راحت عبور کرد
United States
وقتي خبر را از 30/20 شنيدم عجيب ناراحت شدم و از غم از دست دادن اين سرمايه ملي جز افسوس و دست به دندان گزيدن و خواندن فاتحه كاري از من بر نيامد . خداوند با علما و مخلصين محشورشان نمايد .
علی
با توجه به مصدومیت دکتر حاتمی و انتقال ایشان به بیمارستان سعودی، لازم است بررسی شود که فوت ایشان طبیعی بوده یا توسط سرویس های غربی به شهادت رسیده است؟!
United States
از کجا معلوم واقعه عمدی نباشد؟
صهیونیست ها اصلا این کار را کردن که ایشون را به شهادت برسونن
Iran, Islamic Republic of
رفتنشان ضایعه ای بود برای دانشگاه
خدا رحمت کند و به همسر عالمه شان هم صبر و اجر دهد
م ج منتظری
آیا توجه کرده ایم که حادثه سقوط وکشتار تعدادی ازحجاج در روز 11 سپتامبر واقع شد ؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!
چی چی رو مشکوک و مبهم بابا چرا همه چیز رو سیاسی می کنید یک سهل انگاری شده تعدادی فوت کرده اند این بنده خدا هم فوت کرده خدا همه اشان را بیامرزد