کنگره وین ۲۰۰ سال پیش در چنین روزهایی سرنوشت اروپا را تغییر داد و کوبورگ وین طی روزهای آینده شاید مکانی شود که در آن آینده انرژی هستهای در وسعتی جهانی رقم میخورد.
به گزارش جهان به نقل از تسنیم، کنگره وین کنفرانسی متشکل از سفیران دولتهای اروپایی به ریاست کلمنز ونزل فون مترنیخ، سیاستمدار برجسته اتریشی، بود که از سپتامبر ۱۸۱۴ تا ژوئن ۱۸۱۵ در وین تشکیل شد. هدف از این کنفرانس تأمین صلحی طولانی مدت در اروپا از طریق حل و فصل مسائل مهم ناشی از جنگهای انقلاب فرانسه و جنگهای ناپلئونی بود.
هدف از این مذاکرات تنها احیای مرزهای قدیمی نبود بلکه هدف تغییر اندازه کشورهای بزرگ بود تا بتوانند با یکدیگر موازنهای برقرار کرده و در صلح بمانند. در پایان این نشست فرانسه تمام سرزمینهایی که اشغال کرده بود را از دست داد، و در همین حین پروس، اتریش و روسیه سرزمینهای بسیاری را به خود ملحق کردند.
پل شرودر، تاریخنگار نامی، میگوید که فرمولهای قدیمی "موازنه قوا" بسیار بیثبات کننده و منسوخ بودند. وی معتقد است که کنگره وین از این قواعد اجتناب ورزید و بجای آن قانونهایی جدید فراهم آورد تا تعادلی پایا پدید آورد. کنگره وین اولین نشست از مجموعه دیدارهای بینالمللی بود که بعدها با عنوان کنسرت اروپا شناخته شدند، تلاشی برای ایجاد توازن صلحآمیز قدرت در اروپا. این کنسرت به عنوان مدلی برای سازمانهای بعدی به مانند اتحادیه ملل در سال ۱۹۱۹ و نیز سازمان ملل در سال ۱۹۴۵ مورد استفاده واقع شد.
این کنگره بلافاصله پس از شکست فرانسه ناپلئون و تسلیم آن در می ۱۸۱۴ آغاز شد. در این زمان بود که جنگ ۲۵ ساله تقریبا مداوم در اروپا متوقف گشت. "قانون نهایی" این کنگره نه روز پیش از شکست قطعی ناپلئون در نبرد واترلو و در تاریخ ۱۸ ژوئن ۱۸۱۵ امضاء شد.
کنگره وین از منظر فنی یک کنگره نبود. هیچگاه نشستی عمومی نبود و بخش اعظمی از مباحث در نشستهای غیررسمی بین قدرتهای بزرگ یعنی اتریش، بریتانیا، فرانسه، روسیه و گهگاه پروس صورت گرفت. از سوی دیگر، این کنگره اولین رویداد در تاریخ بود که طی آن در مقیاس قارهای نمایندگان ملی دور هم گرد آمدند تا به جای تکیه بر انتقال پیام بین چند پایتخت، نمایندگان ملی دور هم گرد آیند تا معاهدات را تدوین کنند.
اگرچه انتقادات بسیاری متوجه این مکانیزم شده بود اما بسیاری از تاریخنگاران در قرن بیستم دولتمردان در این کنگره را تمجید کردند زیرا فعالیتهای آنها بود که باعث گشت برای تقریبا صد سال (۱۸۱۵ تا ۱۹۱۴) اروپا دیگر شاهد جنگی نباشد.
اکنون دقیقا دویست سال از آن دوران گذشته و این بار نمایندگان شش قدرت جهانی به همراه مذاکره کنندگان ایرانی در وین گرد هم آمدهاند تا شاید بتوانند با دستیابی به راهحلی درباره برنامه هستهای کشورمان یکی از مجادلهبرانگیزترین مسائل بینالمللی را که بیش از یک دهه به طول انجامیده است برطرف سازند.
۳۰ ژوئن ۲۰۱۵ (۹ تیر ۱۳۹۴) فردا به پایان خواهد رسید. سخنان دیپلماتها نشان میدهد که تمدید چند روزه گفتگوها اجتنابناپذیر خواهد بود و طی روزهای باقیمانده قدرتهای بزرگ جهان نه بر موازنه قدرت بلکه باید بر تعدیل مواضعشان متمرکز باشند تا بتوانند پس از ۲۰۰ سال بار دیگر وین را شهری تاریخی سازند.
توافق هستهای ایران نه تنها بحرانی ساختگی را بر طرف کرده و به رویارویی غرب و ایران در حوزه هستهای پایان خواهد داد بلکه چارچوبهایی برای یکی از مناقشهبرانگیزترین مسائل جهان فراهم خواهد آورد: انرژی هستهای. ایران تنها کشور مستقل غیر غربی است که به سمت تولید انرژی هستهای بومی حرکت کرده و همین استقلال مخالفتهای بسیاری از جانب مراکز قدرت در پی داشته است.
اما مقاومت مردم ایران اکنون خط سیر جدیدی را برای سایر کشورهای جهان که خواهان دستیای به انرژی صلحآمیز هستهای هستند فراهم آورد. قدرتهای جهان متوجه شدند که نمیتوانند ملت ایران را از مسیری که برگزیدهاند بازگردانند و اکنون در پی دستیابی به توافقی با ایران هستند که مفاد آن در آینده چراغ راه ملتهایی خواهد بود که خواهان روشنایی حاصل از شکافت اتمها هستند. کنگره وین سرنوشت اروپا را تغییر داد و کوبورگ وین طی روزهای آینده شاید مکانی شود که در آن آینده انرژی هستهای در وسعتی جهانی رقم میخورد.