آباد: با بچه‌ام قایم‌موشک‌بازی می‌کنم
يکشنبه ۳۱ فروردين ۱۳۹۳ ساعت ۱۷:۰۳
کد مطلب: 356006
معصومه آباد رییس کمیته ایمنی و مدیریت بحران شورای اسلامی شهر تهران با اشاره به چگونگی حضورش در جامعه می‌گوید: من از زمانی که خودم را به اسم شناختم درگیر با مردم و همراه با مردم بودم ، در حوزه‌های فرهنگی، اجتماعی ودرمانی ، با اینکه محیط های کاری‌ام تغییر کرده اما نوع کار کردم ثابت بود. در سالهایی که در دبیرستان و مدرسه بودم نشریه دیواری درست می‌کردم ، تشکل‌ها را شکل می‌دادم و گاهی اوقات در شورای مدرسه و انجمن اسلامی بودم و همه بچه‌ها را تشویق و ترغیب به مشارکت می‌کردم .این دوره‌ها و مقاطع سبب می‌شود آدمی در زندگی تجربه زیادی کسب کند و حال باید این تجارب در یک گام بالاتر در عرصه خدمت ر سانی بروز پیدا می کرد.
در همین راستا شوراها بستر بسیارخوبی بود تا تعاملات اجتماعی مردم را از طریق شور و مشورت و نظرسنجی و نظرخواهی بایکدیگر به مجالست داشته باشیم تا بتوانیم به تصمیماتی برسیم که مبتنی بر رای مردم باشد و چون این بستر در شوراها فراهم بود آن را برای عرصه فعالیت انتخاب کردم.
فاطمه دانشور رییس کمیته اجتماعی شورا نیز می‌گوید: زنان از آن دسته از اقشار جامعه هستند که همواره در معرض آسیب قرار دارند از اینرو باید نگاه ویژه‌ای به آنان شود، وقتی با این زنان هم کلام می‌شوم و بر حسب تجربیات خودم می‌بینم بزرگترین مشکل زنان این است که علاقه بسیاری برای ورود به بازار کسب و کار ، خود اتکایی مالی و نقش آفرینی اقتصادی دارند اما مجالی به آن نمی‌یابند. به این فکر می‌کنم که باید کاری انجام داد. با این نگاه بود که همیشه دفتر کار من پر بود از نامه‌هایی که از سمت زنان هموطنم که در آن از علاقه عجیبشان به کار آفرینی اقتصادی می‌نوشتند. گرچه در نوشتارهایشان باور نمی‌کردند یک زن با در نظر گرفتن شرایط جامعه بتواند در عرصه ای سخت نظیر کار معدن موفق باشد.
خب همواره تصوری که از کار معدن می‌شد انفجار دینامیت و کار کردن در اعماق زمین است اما باید گفت زنان می‌توانند در هر عرصه ایی بسته به روحیات و توانایی خود موفق باشند.
نوشتارها که بالغ بر ۱۳۰۰، ۱۴۰۰ نامه می‌شد من را بر آن داشت تا از سال ۸۷ یک سری اقدامات در حوزه کار آفرینی انجام دهم. نشست‌های مختلفی به صورت فردی و گروهی با زنان داشتم و همواره آنان را به کار آفرینی تشویق کردم. همچنانکه چند صد نفر از این زنان توانستند در این حوزه موفق باشند، شرکت تاسیس کنند و کارمند استخدام کنند. اینها نشان دادند که اگر جسارت داشته باشند می‌توانند در عرصه‌های اجتماعی موفق باشند.
با خود گفتم چرا این کار را در یک اشل گسترده تر انجام ندهم تا زنان بیشتری بتوانند مولد یک زندگی باشند. این بود که شورای اسلامی شهر را عرصه‌ای مناسب برای نیل به اهدافم دیدم. از اینرو من در اولین فرصت در کمیسیون فرهنگی عضو شدم و بعد از آن ریاست کمیته اجتماعی را عهده دار شدم و یکی از موضوعاتی که سرفصل برنامه‌هایم قرار داشت موضوع زنان بود.
الهه راستگو رییس کمیته مشارکت‌های مردمی شورا و رییس سازمانهای مردم نهاد نیز با اشاره به دغدغه‌هایش برای خدمت رسانی به مردم به ویژه زنان می‌گوید: زنان به دلیل روح لطیف و حس انسان دوستانه و فراغ بال بیشتر نسبت به مسائل اقتصادی و کسب درآمد دارای حس مشارکت جویانه و علاوه بر آن مطالبه گرانه بیشتری در امور مختلف جامعه هستند. به کارگیری و بهره مند شدن از این قابلیت‌های مهم زنان خود می تواند تحول مثبتی را در امور مختلف شهری پدیدار سازد.
راستگو در ادامه افزود: مادران در دین اسلام و در جامعه ایرانی مورد تکریم و احترام خاصی قرار دارند ، افرادی محسوب می‌شوند که تا به حال آنچنان مورد توجه مدیریت شهری به صورت ویژه و مجزا از سایر زنان قرار نگرفته‌اند. در این موضوع می‌بایست ارتباط بین مادر و کودک و از طرف دیگر خود مادران به صورت خاص ، نیازها و جوانب مختلف این رابطه مقدس به درستی احصا شود.
بانوان عضو شورای اسلامی شهر تهران در خصوص اینکه حضورشان در جامعه منافاتی با وظایف زنانه شان ندارد نیز گفتند:
الهه راستگو در این خصوص گفت: فعالیت‌های زنان در عرصه‌های مختلف جامعه نباید خدشه‌ایی به مادر بودن و همسر بودن آنها وارد کند.
وی در ادامه اظهار داشت: قبل از آنکه مسوولیت‌هایم در جامعه برایم اهمیت داشته باشد تربیت فرزندم و رسیدگی به امور خانواده در اولویت است. سالهاست که در عرصه های سیاسی، مدیریتی و اجتماعی فعالیت دارم. مسوولیت‌هایی را که برعهده داشتم گاهی مواقع تمام وقت مرا می‌گرفت اما به گونه‌ایی شرایط کار و خانه را مدیریت می کردم که زن و مادر بودنم با مسولیت‌هایم نافع هم نباشند.
فاطمه دانشور نیز در این خصوص افزود: اگر منظورتان از وظایف یک زن مادری و همسرداری است ، باید بگویم من همواره به زنان این توصیه را دارم که کار و فعالیت آنان نباید خدشه‌ای در انجام وظایف آنان وارد کند. من اعتقاد دارم که مادر بودن مهمترین نقشی است که خالق هستی بر عهده زن قرار داده و ما زنان باید به بهترین نحو ممکن این وظیفه را ادا کنیم. همینطور وظایفی که در خانه و خانواده بر عهده داریم. بنابراین من بر این باورم که نباید نقش مادر بودن و همسری را قربانی نقش‌های دیگر کنیم.
دانشور در ادامه تاکید کرد: من سعی کردم این باور را در زندگی خودم نیز مد نظر قرار دهم. شاید باورتان نشود ولی من از زمانی که ازدواج کردم تا امروز یکبار هم از خانه قهر نکردم، یکبار هم اتفاق نیافتاده که صدایم را بالا برم گرچه مواقع زیادی اتفاق افتاده که ناراحت شوم.
بگذارید قبل از پاسخ به این سوال کمی از زمان قبل از ازدواجم بگویم. من در ۲۷ سالگی وارد عرصه‌های کسب و کار شدم و روزی ۱۷ ساعت کار می‌کردم. آن موقع زمان زیادی نداشتم که بخواهم به ازدواج فکر کنم ولی در عین حال معتقد بودم که باید اول خودم را بشناسم. این خیلی مهم است که شما ابتدا بتوانید خود را بشناسید و زمانی را به این کار اختصاص دهید ، اینکه چه آرزوهایی را دنبال می‌کنید و به چه می خواهید برسید.
بعد از ازدواج و تولد اولین فرزندم خوشبختانه توانسته بودم آن سیستمی که مد نظرم بود را به وجود بیاورم اما هدف متعالی ام نگهداری از این سیستم‌ها بود. طبعا وقتی ادمی اثری خلق می‌کند نگران نگهداری از آن است آن چنانکه من در بنیاد مهر آفرین هم این حساسیت را داشتم. بنابراین به فکر افتادم فرزندانی تربیت کنم که عقاید و باور هایم را در آنان متبلور کنم تا آنان حافظ و نگهدار اثر هایم باشند. ازاینرو سعی من در تربیت فرزندان بدین گونه بود که احساس آرامش را در زندگی لمس کنند و در آنان نهادینه شود البته با یک فرزند هم این کار صورت نمی‌گیرد چرا که خلقیات و خصوصیات متفاوت می‌طلبد.
همین امر موجب شده تا بچه‌هایم ساعت ۷ که می‌شود پشت در می‌نشینند و منتظر هستند تا مادرشان بیاید و یک زمان‌هایی که دیر به خانه می‌روم بچه‌ها آن قدر منتظر می‌مانند تا پشت در خوابشان می‌برد.
معصومه آباد نیز با تاکید بر اینکه حضور اجتماعی زن نباید نافع مادر و همسر بودنش باشد تاکید کرد: من نیز همین عقیده را دارم ، با اینکه فعالیت‌های بسیاری دارم اما محال ممکن است که از وظیفه مادری و همسری خود برای نقش‌های دیگ هزینه کنم. من به طور خاص روزانه ساعت‌ها وقت برای فرزندان صرف می‌کنم. غافل نشویم که حضور اجتماعی زن نباید نافع حضور خانوادگی زن شود یعنی جایگاه مادری و همسری نباید آسیب ببیند هر جا زنی احساس کرد که حضور اجتماعی‌اش به حضور مادر بودن و همسر بودن لطمه وارد می کند باید به همان اندازه لطمه حضور اجتماعی‌اش را کم کند در واقع زنان در خانواده تاثیراتش به جامعه برمی‌گردد.
وی در ادامه افزود: به نظر من مادر بودن برای زن همه چیز است. من مادر ۳ فرزند هستم که دو فرزندم از دانشجویان رتبه‌های زیر ۱۰۰ دانشگاهی‌اند ولی از صبح تا شب که بیرون از منزل کار می‌کردیم امور خانه را هم مدیرت می‌کردم همین الان هم این کار را می‌کنم شاید باورتان نشود که به عنوان نماینده مردم در شورای شهرتهران وقتی که به منزل بر می‌گردم با بچه کوچک خودم قایم موشک بازی می‌کنم هم بازی فرزندم درمنزل می‌شوم این توانمندی را خداوند در ما ایجاد کرده است مادر بودن که یعنی همه چیز بودن حتی برای ساعتهایی هم که در منزل نیستم به گونه‌ایی رفتار می‌کنم که فرزندم حس می‌کند.
معصومه آباد در خصوص اینکه چرا بستر بیشتری را برای فعالیت زنان محول نمی‌کنند گفت: به نظرم در این موضوع ما نیازمند تغییر نگاه به زن و کارکرد آن در جامعه هستیم. این تاکید می‌شود که زنان تنها کار کرد فرهنگی و اجتماعی دارند گرچه در این عرصه توانایی آنان بسیار است . اینگونه نیست که زنی را از خانه بیرون بکشیم و بعد بگوییم برو راننده تراکتور وکامیون شو آن وقت است که حضور تو دیده می‌شود شان زن را آنقدر ارزشمند می‌دانیم که هر وقت می‌خواهیم آنها را حتی برای مشارکت دعوت کنیم، می گوییم مدیرشان کنید و رئیسشان کنید پست‌های بالا را برای زنان درنظر می‌گیریم در صورتی که در خیلی از کشورها زنان را برای رفت و روب خیابانها استخدام می‌کنند. بین حضور اجتماعی زنان و حضور زنان در خانواده و نقشی که در خانواده تبیین می‌شود بایدموازنه ایی و تعریفی داشته باشد.
در حال حاضر ظرفیت مناسبی در دستگاه های مدیریتی به وجود آمده که می‌توان به استیفای حقوق از دست رفته بانوان می‌توان امیدوار بود.
دانشور نیز در این خصوص اظهار داشت: در ابتدا باید بگویم در شرایط حاضر جامعه و سیستم دولتی باید حمایت بیشتری از زنان به عمل آورد به ویژه آنکه توصیه به فرزند آوری هم می‌شود بنابراین باید جامعه همکاری و همیاری بیشتری با زنان بکند. در مورد سوالتان باید بگویم که من یک باور و ایمان بزرگ دارم و آن این است که انسان هر چه را با خلوص از خالق بخواهد به آن دسترسی پیدا می‌کند. شاید جالب باشد اما من همواره از خدا می‌خواستم که دو فرزند پسر و دو فرزند دختر داشته باشم و خداوند لطفش را شامل حال من کرد.
این تغییر نگاه از کجا باید شروع شود درحال حاضر بیش از ۵۰ درصد جمعیت دانشگاهی را بانوان تشکیل می‌دهند اما کمتر از ۱۰ درصد وارد عرصه سیاست گذاری و اجتماعی می شوند؟
معصومه آباد: البته بخشی از تغییرنگاه متاثر از قابلیت‌های زنان است معتقدم ضمن آنکه زنان ظرفیت آموزش و یادگیری مهارت‌های بسیاری رادر بخش‌های سخت افزاری و نرم افزاری دارند اما ذات تعلیم و تربیت در وجودشان است و علاقه مندی شان به موضوعات فرهنگی و اجتماعی این ظرفیت را ایجاد می‌کند که نگاه اصلاح نشود هر کاری مان هم بکنید و هر توانمندی و دانشی راکه کسب کنیم اما از ذات و فطرتمان که تعلیم و تربیت و مادر بودن است ممکن است این نگاه را در جامعه تقویت کند که زنان گرایش بر فعالیت‌های فرهنگی واجتماعی دارند البته ضعف نیست . آن جاهایی که در معاونت های مالی و ذی حسابی خانمها بودند مشکلات کمتری داشتند جاهای مدیریتی بانوان دارد ارتقاء پیدا می‌کند.
به نظر می‌رسد باید به جایگاه زن نگاه تازه‌ای شود اینکه تنها در جشن‌ها و مراسم‌ها از زنان دعوت به عمل آید ملاک عمل نیست بلکه باید کانون‌های محلی ایجاد شود که در آنجا زنان را دعوت کنند که تغییر و تحولات زندگی و اقتصاد بهینه را در خانواده ایجاد کنند .در کل فکر می‌کنم گام‌های اولیه را بر می‌داریم و ناامید نیستیم از این که شرایط بهبود پیدا کند.
بانوان عضو شورا همچنین از چگونگی نگهداری کودکانشان با وجودی که مشغله‌های کاری فراوانی دارند، گفتند:
دانشور در این خصوص گفت: من فرزندانم را به غریبه‌ها نمی‌سپارم اما از ظرفیت خانواده خود و همسرم به خوبی استفاده می‌کنم.
پس مشکلی با خانواده همسر ندارید؟
به هیچ وجه بر حسب اتفاق یکی از اصول اولیه مدیریتی که زنان باید فرا گیرند همین است که بتوانید ارتباط خود با خانواده همسر را مدیریت کنید. گرچه امروزه خیلی از دختران حضور خانواده همسر را یک تهدید می‌بینند اما باید بگویم به هیچ وجه اینگونه نیست، مدیریت خانواده همسر و خود یک فن است. این یک موضوعی است که در کار آفرینی زنان نقش دارد. نکته جالب این است که من بزرگترین اموزه‌هایم را از مادر بزرگم فرا گرفتم مادربزرگی که برایم قصه‌های شاهنامه را تعریف می‌کرد و این قصه‌ها سر فصلی بود برای پیشرفت من. قصه‌هایی که پر بود از قهرمانان و پهلوانانی که با توکل به ایزد منان کارهای خود را پیش می‌بردند.
معصومه آباد هم تاکید که برای نگهداری و تربیت فرزندانش از بدنه خانواده خود و همسرش استفاده کرده است و حتی در خیلی مواقع همکاران و فامیل‌ها متعجب می شدند از اینکه من با مادر همسرم خیلی صمیمی هستیم اما باید توجه داشت که خانواده خود و همسر یک تهدید نیست بلکه استفاده از ظرفیت‌های آنان است.
الهه راستگو نیز که تنها یک فرزند دارد تاکید می‌کند که برای نگهداری فرزندش از خانواده کمک گرفته است.
وی در ادامه اظهار داشت: زنان شاغل و دارای موقعیت‌های اجتماعی به دلیل اینکه باید بر تمام امور خانه و بیرون از آن احاطه و تسلط داشت باشند بهتر از تمام ظرفیت‌های خانواده خود و همسرانشان استفاده می‌کنند این شیوه مدیریت نیز خودش ابتکار عمل می‌خواهد که فکر می‌کنم زنان بتوانند به نحو احسن آن را به کار ببندند.
آباد از اینکه هنوز هم از ظرفیت زنان به نحو مطلوب استفاده نمی‌شود گلایه کرد و گفت: انتظار من از ۳۰ سال بعد از انقلاب این است که چرا از ظرفیت زنان هنوز هم برای سنجش و افزایش آمار مشارکت اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی استفاده می‌شود و بعد به فراموشی سپرده می‌شوند در واقع چرا زنان را در عین اینکه حضور دارند بعدا" محو می‌شوند.
وی در ادامه افزود: در اول انقلاب امام خمینی (ره) یک فراخوان عمومی به زنان دادند که سعادت جامعه مرهون سعادت و زنان است شقاوت جامعه باز هم درگیر با جامعه زنان است در واقع زنان را به عنوان یک گروهی که می‌تواند جامعه را به سعادت و شقاوت ببرد قلمداد کردند این در واقع یک تلنگری برای تک تک زنان جامعه بود که متوجه ظرفیت ها و قابلیت‌های خود باشند. این قابلیت حتی در برهه جنگ هم بروز کرد و مشهود بود هر سربازی که وارد جبهه می‌شد حضور و حمایت‌های عاطفی مادر و همسر و خانواده اش همراه بود.
در آن ۸ سال بود که بار اقتصادی خانواده ، تعلیم و تربیت خانواده رابه دوش می‌کشیدند تا جنگ به پایان سید ولی بعداز آن این فرصتها باید بهینه و متعالی می‌شد تا این افرادی که به این درجه از درک و شعور سیاسی و اجتماعی و ایثار و فداکاری رسیده بودند از ظرفیتشان استفاده می‌شد. حتی درحوزه‌های علمی هم حضور ۶۰ درصدی زنان را داشتیم ولی برای بهره برداری از این ظرفیت نگاه کلیشه‌ای و تزئینی به آن داشتیم. این نگاه کلیشه ایی مهمترین دغدغه زنان است.
دانشور نیز گفت : اگر روند جامعه را بررسی کنیم می‌بینیم که هر چه ما جلوتر می‌رویم مشکلات اقتصادی بیشتر می‌شود، در گذشته سرپرست خانواده وظیفه تامین معاش را داشت و با در آمد یک نفر چندین نفر اداره می‌شد اما الان سرپرست خانواده نمی‌تواند با حقوقش حتی خود را تامین کند این جاست که زن هم باید در اقتصاد خانواده نقش آفرینی کند. از طرفی حضور زنان در جامعه سبب خواهد شد فرزندان خود را بهتر تربیت کنند.
بر حسب تجربیاتی که کسب کرده‌ام متوجه شدم زنانی که در اقتصاد خانواده نقش دارند احساس رضایتی بیشتری از زندگی شان دارند تا زنانی که هیچ نقشی ندارند.
