شهریار؛ تسخیرگر ملک دل‌ها/ شاعری که مرید اهل بیت (ع) بود

«که لسان غیب بهتر بنوازد این نوا را!»

«حیدربابا ایلدیریملار شاخاندا سئل لر سولار شاققیلدیوب آخاندا»

دلم به ساز تو رقصد که خود چو پیک صبا   پیام یار به صد اهتزاز می گویی
به سوی عرش الهی گشوده ام پر و بال   بزن که قصه راز و نیاز می گویی
نوای ساز تو خواند ترانه ی توحید          حقیقتی به زبان مجاز می گویی

عمر دنیا به سر آمد که صبا می میرد     ورنه آتشکده عشق کجا می میرد
صبر کردم به همه داغ عزیزان یارب        این صبوری نتوانم که صبا می میرد

از کوری چشم فلک امشب قمر اینجاست    آری قمر امشب به خدا تا سحر اینجاست
آهسته به گوش فلک از بنده بگویید     چشمت ندود این همه، یک شب قمر اینجاست
آری قمر آن قمری خوش خوان طبیعت               آن نغمه سرا بلبل باغ هنر اینجاست

بی تار طرّه های تو مرهم گذار دل        با زخمه‌ی صبا و سه تار عبادیم
شب بود و عشق وادی هجران و شهریار   ماهی نتافت تا شود از مهر هادیم

رفت آن کو پدر شعر نوین ما بود      شعر نو چیست که بالاتر از آن نیما بود
چون یکی صاعقه بر جنگل و کوه و در دشت  همه در پرتو اندیشه ی خود پویا بود
آری آن خوبان دولایز که پویا گسترد سال‌ها رفت که کار من و دل یغما بود
پی تشییع صبا بوده و نیما گویی ماندن من که به این بی رمقی جان بود

نالد به حال زار من امشب سه تار من    این مایه ی نسل شب های تار من
من شهریار ملک سخن بودم و نبود    جز گوهر سرشک، در این شهر، یارمن

پر می‌زند با یاد آذربایجان          خوش باد وقت مردم آزاد آذربایجان
آزادی ایران زتو آبادی ایران زتو        آزاد باش ای خطه آباد آذربایجان
بر زخم آذربایجان هان شهریار مرهمی    تا شاد گردانی دل ناشاد آذربایجان

روز جانبازیست ای بیچاره آذربایجان     سرتوباشی در میان هر جه که آمد پای جان
ای بلاگردان ایران سینه ی زخمی به پیش       تیرباران بلا باز از تو می جوید نشان

شهر تبریزست و مشکین مرزوبوم     کوی شمس و کعبه ملای روم
شهر تبریز است و پیر روزگار      سرگذشت او بهین آموزگار
ساربانا باربگشا زاشتران        شهر تبریز است و کوی دلبران

حیدربابا ایلدیریملار شاخاندا
سئللر، سوللر شاققیلدیب آخاندا
قیزلار اونا صف باغلاییب باخاندا
سلام اولسون شوکتیزه ائلیزه
منیم ده بیر آدیم کلسین دیلیزه

حیدربابا، به گاه چکاچک رعد و برق
کامواج سیل غرّه و کوبد به صخره فرق
صف بسته دختران، به تماشا شوند غرق
از من درود بر شرف و دودمانتان
باشد که نام من گذرد بر زبانتان