۳
گناه زیاد=فراموش شدن
چرا خداوند انسانهای گنهکار را مجازات نمیکند؟
پنجشنبه ۱ آبان ۱۳۹۳ ساعت ۱۰:۳۰
کد مطلب: 386760
اگر خداوند متعال در برابر گناه بندگان سکوت میکند، به این معنی نیست که العیاذبالله کاری از دست خدا در این دنیا ساخته نیست، پس اجازه میدهد که در این دنیا گناه کنند تا در آن دنیا به مجازاتشان بپردازد. خیر اینطور نیست. بهتر است با هم سری به آیات و روایات بزنیم.
در آیه ۱۷۸ سوره آل عمران خداوند میفرماید:(إِنَّما نُمْلي لَهُمْ لِيَزْدادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهينٌ: ما فقط به ايشان مهلت میدهيم تا بر گناه [خود] بيفزايند، و [آن گاه] عذابى خفت آور خواهند داشت.)
در قرآن آيات زيادى است كه میفرمايد ما به گناهكاران مهلت میدهيم و آنان خيال نكنند كه ما آنان را دوست داريم يا گناهانشان را فراموش كرده ايم.چنان كه میخوانيم: هنگامى كه پندهايى را كه به آنها داده شده بود، فراموش كردند درهاى هر خيرى به روى آنان گشوديم تا شاد شوند، ناگهان هر آنچه داده بوديم از آنها بازگرفتيم، لذا فوق العاده ناراحت و غمگين شدند(انعام آيه 44). پس نبايد زود قضاوت كرد، چون هر رفاهى نشانه سعادت نيست. حيوانات را به چراگاه میبرند و آنها فربه میشوند، ولى پايان كارشان كشتارگاه است.(برگرفته از تمثيلات تفسير نور، ص: 137)
امام صادق عليه السلام فرمود:اگر گناهى انجام گرفت و گناهكار همچنان در رفاه و نعمت بود، اين نشانه استدراج الهى در كيفر است.(تفسير مجمع البيان)
از آيات قرآن مجيد استفاده ميشود كه خداوند افراد گنهكار را در صورتى كه زياد آلوده گناه نشده باشند بوسيله زنگهاى بيدار باش و عكس- العملهاى اعمالشان، و يا گاهى بوسيله مجازاتهاى متناسب با اعمالى كه از آنها سرزده است، بيدار میسازد و به راه حق بازمیگرداند. اينها كسانى هستند كه هنوز شايستگى هدايت را دارند و مشمول لطف خداوند میباشند و در حقيقت مجازات و ناراحتيهاى آنها، نعمتى براى آنها محسوب میشود. ولى آنها كه در گناه و عصيان، غرق شوند و طغيان و نافرمانى را به مرحله نهايى برسانند، خداوند آنها را به حال خود وامیگذارد و به اصطلاح به آنها ميدان ميدهد تا پشتشان از بار گناه سنگين شود و استحقاق حد اكثر مجازات را پيدا كنند. اينها كسانى هستند كه تمام پله ها را در پشت سر خود ويران كرده اند، و راهى براى بازگشت نگذاشته اند و پرده حيا و شرم را دريده و لياقت و شايستگى هدايت الهى را كاملا از دست داده اند.(تفسير نمونه، ج3، ص: ۱۸۴)
إن شاءالله که اگر اهل گناه هستیم جزو کسانی باشیم که خدا با تلنگر بیدارمان میکند، که اگر جزو گروه دوم و فراموش شده ها باشیم خسران زده هستیم.
