۲
وقتی قارون گریه کرد
شنبه ۸ شهريور ۱۳۹۳ ساعت ۱۶:۰۰
کد مطلب: 376076
"قارون بن یصهر" یکی از افراد صاحب منصب بنی اسرائیل در دربار فرعون بود. او معاصر موسی (ع) و از بستگان او بوده است. خداوند در قرآن کریم (آیات 76 تا 81 سوره قصص) در باره او می فرماید:
« إِنَّ قَارُونَ كَانَ مِن قَوْمِ مُوسىَ فَبَغَى عَلَيْهِمْ وَ ءَاتَيْنَاهُ مِنَ الْكُنُوزِ مَا إِنَّ مَفَاتِحهُ لَتَنُوأُ بِالْعُصْبَةِ أُوْلىِ الْقُوَّةِ...» «قارون از قوم موسى بود، اما بر آنان ستم كرد، ما آن قدر از گنجها به او داده بوديم كه حمل كليدهاى آن براى يك گروه زورمند مشكل بود...» « إِذْ قَالَ لَهُ قَوْمُهُ لَا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لَا يحبُّ الْفَرِحِين» « (به خاطر آوريد) هنگامى را كه قومش به او گفتند:اين همه شادى مغرورانه مكن، كه خداوند شادىكنندگان مغرور را دوست نمىدارد» «وَ ابْتَغِ فِيمَا ءَاتَئكَ اللَّهُ الدَّارَ الاَْخِرَةَ وَ لَا تَنسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيَا» «و در آنچه خدا به تو داده، سراى آخرت را بطلب و بهرهات را از دنيا فراموش مكن» «وَ أَحْسِن كَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ» «و همانگونه كه خدا به تو نيكى كرده، نيكى كن » «وَ لَا تَبْغِ الْفَسَادَ فىِ الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لَا يحبُّ الْمُفْسِدِين » «و هرگز در زمين در جستجوى فساد مباش، كه خدا مفسدان را دوست ندارد! » «قَالَ إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلىَ عِلْمٍ عِندِى » «گفت این ثروت را بوسیلۀ دانشی که نزد من است بدست آوردهام.» « فَخَرَجَ عَلىَ قَوْمِهِ فىِ زِينَتِهِ قَالَ الَّذِينَ يُرِيدُونَ الْحَيَوةَ الدُّنْيَا يَالَيْتَ لَنَا مِثْلَ مَا أُوتىَِ قَارُونُ إِنَّهُ لَذُو حَظٍّ » «آراسته به زيورهاى خود به ميان مردمش آمد. آنان كه خواستار زندگى دنيوى بودند گفتند: اى كاش آنچه به قارون داده شده ما را نيز مىبود، كه او سخت برخوردار است.» «وَ قَالَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْعِلْمَ وَيْلَكُمْ ثَوَابُ اللَّهِ خَيرٌ لِّمَنْ ءَامَنَ وَ عَمِلَ صَالِحًا وَ لَا يُلَقَّئهَا إِلَّا الصَّابرِون» «اما دانشيافتگان گفتند: واى بر شما. براى آنها كه ايمان مىآورند و كارهاى شايسته مىكنند ثواب خدا بهتر است. و بدين ثواب جز صابران نرسند» « فخَسَفْنَا بِهِ وَ بِدَارِهِ الْأَرْضَ فَمَا كَانَ لَهُ مِن فِئَةٍ يَنْصُرُونَهُ مِن دُونِ اللَّهِ وَ مَا كاَنَ مِنَ الْمُنتَصِرِين » «سپس ما، او و خانه اش را در زمین فرو بردیم و گروهی نداشت که او را در برابر عذاب الهی یاری کنند و خود نیز نمی توانست خویشتن را یاری دهد.»
قارون که مشمول غضب خداوند قرار گرفت،فرشته ای از جانب خداوند مامور گردید تا هر روز او را به اندازه قامت یک انسان در زمین فرو برد. مدت زیادی از عذاب قارون گذشته بود که او نجوایی را شنید و متوجه صدایی در نزدیکی خود شد.
أَن لاَّ إِلهَ إِلاَّ أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّى كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ
به فرشته عذاب خود گفت: اندکی به من مهلت بده،من در اینجا صدای انسانی را می شنوم!
خداوند به آن فرشته وحی کرد تا به قارون مهلت بدهد.
قارون به صاحب صدا نزدیک شد و گفت: تو کیستی؟
نجوا،نجوای یونس نبی (ع) بود که به اذن خداوند در شکم ماهی قرار گرفته بود.خداوند به ماهی گفته بود که یونس روزی تو نیست،نباید گوشت او را بخوری و استخوان هایش را بشکنی. یونس (ع) ترک اولی کرده بود و در تاریکی های شکم ماهی از خدا طلب مغفرت میکرد.
یونس:من گنهکار خطا کار یونس پسر متی هستم.
قارون احوال خویشان خود را از او پرسید. نخست گفت: از موسی چه خبر؟
یونس: موسی ـ علیه السلام ـ مدتی است که از دنیا رفته است.
قارون: از هارون برادر موسی ـ علیه السلام ـ چه خبر؟
یونس: او نیز از دنیا رفت.
قارون: از کلثم (خواهر موسی) که نامزد من بود چه خبر؟
یونس: او نیز مرد.
قارون گریه کرد.
در گریه اش اظهار تاسف بود او دلش برای خویشانش سوخت و برای آنها گریست.
فشکر الله له ذلک؛
همین دلسوزی او (که یک مرحلهای از صله رحم است) موجب شد که خداوند نسبت به او لطف نمود و به آن فرشته مأمور بر او خطاب کرد که عذاب دنیا را از قارون بردار (همان جا توقف کند و دیگر روزی به اندازه یک قامت انسان در زمین فرو نرود.)
ماجرای عذاب قارون از حدیثی از امام علی (ع) و امام باقر(ع) نقل شده است.
{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_22_BLOCK}{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_23_BLOCK}
