زنی که مجسمه اش در میدان شهر است ولی درفقر زندگی می کند
چهارشنبه ۳ شهريور ۱۳۸۹ ساعت ۱۱:۵۳
کد مطلب: 131284
شاید آدم های زیادی فرنگیس حیدرپور را نشناسند و برایشان دانستن در مورد یک اسم هم اهمیتی نداشته باشد، اما همه آنهایی که سفری به کرمانشاه داشته اند، و مجسمه زن تبر به دست را که در یکی از میادین این شهر قرار گرفته، دیده باشند حتما برایشان جالب است که بدانند سرگذشت این زن چیست؟
به گزارش سرویس زنان جهان، فرنگیس حیدرپور متولد سال 41 از یکی از روستاهای گیلانغربی است که در جریان جنگ تحمیلی با رشادت و شجاعت خود حماسه ای را آفرید که بر اثر آن به شیرزن ایران شهرت یافت.
ماجرای فرنگیس به روزهای آشفته‌حالی دختر جوانی برمی‌گردد که هنوز رخت عزای برادر شهیدش را به تن داشت که خبر شهادت اعضای خانواده اش را در حادثه اصابت گلوله توپ دشمن به اتومبیل حامل‌شان می‌شنود.
فرنگیس حیدرپور در این مورد می گوید: «سال ۵۹ بود و من ۱۸سال داشتم که آنها به روستای ما حمله کردند و ما خیلی شهید دادیم، مردم مجبور شدند فرار کنند و در دره مخفی شوند. در این جریان از اعضای خانواده من هشت نفر (برادر، دایی، عمو، پسردایی، دختر دایی، دختر عمو و ...) شهید شدند.»
حیدرپور به همراه پدر به مراسم ختم شهدا می رفتند و در بازگشت به روستای زادگاهش (اوازین) – از توابع گیلانغرب – متوجه می‌شود برخی از نیروهای عراقی وارد روستا شده‌اند.
حیدرپور در خصوص حادثه آن روز اظهار می‌دارد: «همان روز که به دره رفتیم، نزدیکی‌‌های غروب بود که تشنه و گرسنه شدیم؛ من با پدر و برادرم به روستا آمدیم تا غذا بیاوریم. آخر چیزی پیدا نمی‌شد. نزدیک رودخانه دو سربازی آمدند که آب بر داردند؛ ما از دست آنها خشمگین بودیم و به آنها حمله کردیم؛ من تبر به دست به سمت آنها حمله ور شدم که یکی از آنها کشته و دیگری تسلیم شد .»
آن روز فرنگیس حیدرپور یکی از دو سرباز کاملاً مسلح عراقی را هلاک می‌کند و با زخمی کردن نفر دوم او را به اسارت درمی‌‌آورد.
وی ادامه می‌دهد:« ۱۸ ماه آواره بودیم که عراقی‌ها عقب نشینی کردند، مردم دوباره به روستاهای خودشان برگشتند.»
این شیرزن مبارز، بعد از گذشت سالها از جریان جنگ تحمیلی هنوز هم دست از روحیه مبارزه طلبی خود برنداشته و در گفتگویی که با خبرنگار فارس داشته در مورد جنایات رژیم صهیونیستی می گوید: با ديدن جنايات صهيونيست‌ها در غزه آرزو مي‌كنم كاش در غزه بودم تا بار ديگر براي اسلام مبارزه كنم و اگر به من اجازه دهند، حاضرم به غزه بروم.
حیدرپور در مصاحبه دیگری که خبرنگاران دفاع مقدس از او می کنند در تعریف معنای ایثار می گوید: ايثار يعني انسان در راه آرمان ميهنش يا خانواده اش شجاعتي نشان دهد حتي اگر از بين رود.
حیدرپور سبب پيروزي در دوران دفاع مقدس را پيروي از امام(ره) و ولايت می داند و خطاب به دشمنان اسلام و ایران می گوید: دشمنان بدانند ما با اطاعت از رهبري معظم انقلاب، هرگاه لازم باشد براي دفاع از اسلام و كشور اسلامي‌مان جان خود را فدا مي‌كنيم.
این زن غیور مبارز خطاب به زنان و جوانان جامعه می گوید: از خواهرانم مي‌خواهم با حجاب خود پاسدار خون شهيدان باشند و جوانان اين آمادگي را داشته باشند كه اگر خداي ناكرده به خاك كشورشان حمله شد با غيرت دفاع كنند.
فرنگیس اکنون 48 سال دارد و با مرگ شوهرش به سختی مخارج خود و خانواده‌اش را تأمین می‌کند. او همچنان در خطه‌ای زندگی می‌کند که ده‌ها میلیون خرج مجسمه‌اش شده، در حالی که حیدرپور با فقر و نداری کودکانش را بزرگ می‌کند.
کسی چه می‌داند، شاید همین کودکان محروم فرنگیس باشند که فردا روز در صف اول مبارزه با دشمنان انقلاب و کشور قرار گیرند اما خدا کند سهم آنها از این قهرمانی یک مجسمه و سالها فراموشی نباشد.
۰۰
براش خونه ساختن بسه دیگه
بسمه تعالی
ایکاش بجای آنکه برایش خانه می ساختند , او را الگوی زن ایرانی قرار می داند. بجای اینکه برای او خانه بسازند برایش جایی در افکار عمومی می ساختند. بجای آنکه برایش خانه می ساختند , روحیه او را به من شما می فهماندند. بجای آنکه برای او خانه می ساختند , در دل و ذهن من و شما جایی برای او می ساختند. بجای آنکه برای او خانه ای می ساختند برای او در فرهنگ من وشما جایی برای او می ساختند بهتر و بیشتر از فقط یک مجسمه. چرا ما خوب بلدیم مرده ها را احترام کنیم؟ آیا این گونه افراد به فرهنگ این مرز و بوم خدمت کرده و می کنند , یا فلان هنرپیشه زنی که فقط بخاطر یک چندتا عکس , چند ده میلیون تومان میگیرد؟ .......
ایکاش بجای آنکه برایش خانه می ساختند , او را الگوی زن ایرانی قرار می داند. بجای اینکه برای او خانه بسازند برایش جایی در افکار عمومی می ساختند. بجای آنکه برایش خانه می ساختند , روحیه او را به من شما می فهماندند. بجای آنکه برای او خانه می ساختند , در دل و ذهن من و شما جایی برای او می ساختند. بجای آنکه برای او خانه ای می ساختند برای او در فرهنگ من وشما جایی برای او می ساختند بهتر و بیشتر از فقط یک مجسمه. چرا ما خوب بلدیم مرده ها را احترام کنیم؟ آیا این گونه افراد به فرهنگ این مرز و بوم خدمت کرده و می کنند , یا فلان هنرپیشه زنی که فقط بخاطر یک چندتا عکس , چند ده میلیون تومان میگیرد؟ .......
