طرح ۷۵نماینده، برای خلع‌ید مجلس از برجام!/ روح داش غلام شاد
دوشنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۴ ساعت ۰۸:۲۶
کد مطلب: 448255
۱- «داش غلام» را خدا رحمت کند، راننده اتوبوس بود، لوطی بود و با معرفت. با اتوبوس بنز ۳۰۲ خود که اتاق درب و داغونی داشت و موتورش هم چندان تعریفی نداشت در یکی از شرکت‌های مسافربری کار می‌کرد. داش غلام روی شیشه عقب اتوبوسش با خط درشت نوشته بود «بگو ماشاءالله» و بر و بچه‌های محل تعجب می‌کردند که داش غلام از کدام چشم زخم نگران است؟! چه کسی ممکن است به ماشینی که غیر از بوقش، همه جایش صدا می‌دهد، چشم زخم بزند؟! داش غلام بعدها پول و پله مختصری دست و پا کرد و اتاق اتوبوسش را رنگ زد و دستی هم به روکش صندلی‌ها کشید و بعد، با خط درشت روی شیشه عقب اتوبوس نوشت «حالا بگو ماشاءالله»، اتوبوس اما همان اتوبوس قراضه قبلی بود!
۲- دیروز گزارش کمیسیون ویژه بررسی برجام که اعضای آن را نمایندگان مجلس برگزیده بودند، در صحن علنی قرائت شد. این گزارش همانگونه که در مقدمه آن آمده است و مردم نیز در بسیاری از موارد، بی‌واسطه شاهد بوده‌اند «طی بیش از ۴۰ روز با برگزاری جلسات متعدد با تیم‌های مذاکره‌کننده هسته‌ای، مقام‌های مسئول عالی‌رتبه کشوری و لشکری، استادان دانشگاه و کارشناسان مختلف ... مسئولان وزارت امور خارجه و سازمان انرژی اتمی، تائیدکنندگان و نقادان مرتبط و متخصصین و اندیشمندان ... بازدید میدانی از مراکز هسته‌ای و...» تهیه شده است. در گزارش کمیسیون ویژه ضمن اشاره به برخی از نکات مثبت برجام و قدردانی از تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای، نمونه‌های فراوانی از نقاط منفی برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ فهرست شده است که در صورت اجرا و عملیاتی شدن توافق وین می‌تواند برای آینده اقتصادی، امنیتی و علمی کشورمان فاجعه‌آفرین باشد. این نقاط منفی با نگاهی کارشناسانه فهرست شده و پی‌آمدهای فاجعه‌آفرین آن نیز به وضوح قابل فهم و درک است. اگرچه به‌نظر میرسد برخی از موارد، از جمله دست‌اندازی حریف به صنایع موشکی ایران و شماری از واژه‌های چند پهلو و تعریف نشده نیاز به بررسی بیشتری داشت. ولی آنچه با قاطعیت می‌توان گفت، این که گزارش کمیسیون ویژه تقریبا تمامی نقاط آسیب‌پذیر و فاجعه‌آفرین برجام را به گونه‌ای مستند برشمرده و معرفی کرده است.
۳- با توجه به نقاط خطر‌آفرینی که در متن برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ آمده است، به‌وضوح می‌توان نتیجه گرفت اجرای توافق وین و ملحقات آن، جمهوری اسلامی ایران را در بسیاری از عرصه‌ها مخصوصا؛ اقتصادی، امنیتی و علمی با فاجعه‌ای بزرگ روبرو خواهد کرد، بنابراین تنها دو گروه می‌توانند با اجرای بی‌قیدو شرط برجام موافق باشند.
اول؛ کسانی که برای آینده نظام و مردم و فاجعه‌ای که در انتظار آنها خواهد بود، ارزش و اهمیتی قائل نباشند! بدیهی است در میان جریانات سیاسی کشور، غیر از اصحاب وطن‌فروش فتنه آمریکایی- اسرائیلی ۸۸، گروه دیگری را نمی‌توان با این مشخصات آدرس داد.
دوم؛ کسانی که از محتوای توافق وین و پی‌آمدهای خطرآفرین آن برداشت و شناخت دقیقی ندارند و با توجه به چالش ۱۲ ساله هسته‌ای و هزینه‌های جانبی آن برای کشور که تحریم‌های اقتصادی از با اهمیت‌ترین آنها بوده است، در این تصور- بخوانید خیال خام- به سر می‌برند که اجرای توافق وین و ملحقات آن می‌تواند ضمن پایان دادن به چالش ۱۲ ساله، برداشته شدن تحریم‌ها و عادی شدن شرایط را نیز به دنبال داشته باشد. انگیزه‌های این گروه برای موافقت با برجام، مصلحت‌اندیشانه است ولی به دلیل کم‌اطلاعی از ماجرا، به این واقعیت تلخ توجه ندارند که اجرای برجام آنگونه که تدوین شده است، نه فقط خواسته‌های آنان را تحقق نمی‌بخشد، بلکه ده‌ها مشکل فاجعه‌آمیز دیگر هم بر آن می‌افزاید.
افرادی از این گروه را می‌توان در دولت محترم و برخی از نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی مشاهده کرد.
در این نوشته با گروه اول یعنی اصحاب فتنه آمریکایی - اسرائیلی ۸۸ سخنی در میان نیست، چرا که سابقه وطن‌فروشی و خیانت آنها - چه به صورت مستقیم و با حضور موثر در فتنه و چه به علت همراهی و حمایت از فتنه‌گران - جای کمترین انتظاری از آنان باقی نمی‌گذارد، اگرچه متاسفانه برخی از این طیف در دولت کنونی نفوذ کرده و یا از نفوذ بیرونی برخوردارند.
۴- و اما گروه دوم، یعنی دولتمردان و برخی از نمایندگان مجلس برای موافقت خود با برجام بایستی ابتدا به این پرسش منطقی و قانونی پاسخ بدهند که نظر آنان درباره نقاط منفی و خطرآفرین برجام که در گزارش مستند و کارشناسانه کمیسیون ویژه آمده است چیست؟ اگر وجود این نقاط فاجعه‌آفرین در برجام را تائید می‌کنند، چه توجیه و توضیحی برای موافقت با آن دارند؟ و چنانچه فاجعه‌آفرینی موارد فنی و حقوقی تاکید شده در گزارش کمیسیون ویژه را نمی‌پذیرند، چه دلیل قابل قبولی برای اثبات نظر خویش دارند؟ بدیهی است که در پاسخ به این پرسش نمی‌توان به کلیات شعارگونه نظیر فتح‌الفتوح بودن توافق وین، تسلیم قدرت‌های بزرگ در مقابل خواست ملت ایران و... امثال آن متوسل شد. بلکه به قول ملای رومی، «دلایل قوی باید و منطقی... نه رگ‌های گردن به حجت قوی».
البته گفتنی است دیروز در صحن علنی مجلس روی این نکته تاکید شد که هیچیک از نمایندگان با اجرای مطلق برجام موافق نیستند و تقریبا تمامی آنان براین باورند که این سند بدون شماری از قیدها و شرط‌ها نباید پذیرفته شده و به تصویب برسد که دراین‌باره گفتنی است؛ اولا؛ برجام یک معاهده دو جانبه است و براساس قوانین شناخته شده بین‌المللی - کنوانسیون ۱۹۶۹ وین- معاهده دوجانبه قید و شرط‌پذیر نیست و فقط می‌تواند به طور کامل پذیرفته و یا رد شود. بنابراین چنانچه قیدها و شرط‌ها، متن سند را تغییر بدهد به معنای رد آن است که با توجه به متن خسارت‌بار برجام، امید است چنین باشد. ثانیا؛ قید و شرط‌ها نباید از نوع کلیات غیرقابل اندازه‌گیری و توصیه‌های اخلاقی باشد! بخوانید.
۵- دیروز بلافاصله بعد از قرائت گزارش کمیسیون ویژه بررسی برجام در صحن علنی مجلس، یک طرح دو فوریتی با امضای ۷۵ تن از نمایندگان مجلس تحت عنوان «اقدام متناسب و متقابل دولت جمهوری اسلامی ایران در اجرای برجام» ارائه شد که هر چند درباره آن گفتنی‌ها و پرسش‌های بی‌پاسخی هست ولی پرداختن به این ابهامات بیرون از محدوده نوشته پیش‌روی است و به فرصتی دیگر می‌گذاریم.
و اما، برای این طرح دو فوریتی که در ۹ ماده و دو تبصره ارائه شده است هیچ نامی مناسب‌تر از «کلیات ابوالبقاء»! نمی‌توان یافت و تعجب‌آور و تأسف‌بار است که چگونه امضای ۷۵ تن از نمایندگان مجلس را با خود دارد! مروری گذرا بر مفاد این طرح نشان می‌دهد که «طرح دو فوریتی الزام دولت به اجرای بی‌قیدوشرط برجام»! نام مناسب‌تری برای آن است. به چند نمونه از مواد ۹ گانه این طرح توجه کنید؛
در ماده یک آمده است؛ «براساس فتوای رهبر معظم انقلاب اسلامی هیچ دولتی در ایران حق تولید و به‌کارگیری سلاح کشتار جمعی را ندارد»! این که از سوی ایران پذیرفته شده است و آرزوی دشمن نیز هست. در ادامه همین ماده تاکید شده است که ایران بایستی برای ایجاد منطقه عاری از سلاح کشتارجمعی تلاش کند! خب! این ماده و توصیه اخلاقی چه ربطی به برجام دارد؟! در ماده ۲ آمده است: پایه و مبنای برجام به همکاری و احترام متقابل است و هر اقدامی مبتنی بر فشار و تهدید موجب تجدیدنظر در این همکاری خواهد شد! که باید پرسید؛ مثلا اگر ۹۷۰۰ کیلوگرم اورانیوم غنی شده را خارج کردیم، سامانه سانتریفیوژها را برهم زدیم، راکتور آب سنگین اراک را بتون‌ریزی کردیم و... اما، طرف مقابل به تعهداتش پایبند نبود، قرار است چه کنیم؟! یعنی این ۷۵ نماینده محترم نمی‌دانند که چیدمان سانتریفیوژها با چیدمان جعبه‌های میوه در یک میوه‌فروشی فرق دارد و مانند فلان میوه فروش که هر شب جعبه‌ها را جمع میکند و صبح فردا دوباره می‌چیند نمی‌توان سانتریفیوژها را جمع کرده و دوباره چید؟!
در مواد دیگر بر ضرورت برخورد با عدم پایبندی طرف مقابل به تعهدات خود تاکید شده که باید گفت؛ اولا مگر حریف دیوانه است که برجام را نقض کند؟! و ... بقیه مواد این طرح نیز حال و هوای مشابهی دارند و در یک کلمه اجرای بی‌قیدوشرط برجام را توصیه می‌کنند.
۶- نه فقط هیچیک از مواد ۹گانه طرح یاد شده کمترین مغایرتی با متن فاجعه‌آفرین برجام ندارد و از این جهت بی‌تردید به نفع حریف تدوین شده است بلکه تمامی مصوبات قبلی مجلس برای الزام دولت‌ها به حفظ دستاوردهای هسته‌ای را نیز لغو میکند!
... قانون الزام دولت به تعلیق اقدامات داوطلبانه مصوب آذرماه ۸۴، قانون الزام دولت به تجدیدنظر در همکاری با آژانس مصوب دی‌ماه ۸۵، قانون صیانت از دستاوردهای صلح‌آمیز هسته‌ای مصوب تیرماه ۸۹، قانون الزام دولت به حفظ دستاوردهای هسته‌ای مصوب تیرماه ۹۴ همه این موانع قانونی در طرح پیشنهادی ۷۵ نماینده از پیش‌پای دشمن برداشته شده است.
۷- در تمامی ۹ ماده طرح مزبور، هیچ اختیار و اجازه تصمیم‌گیری - تاکید می‌شود که هیچ اختیاری - به مجلس داده نشده است بلکه در تمامی موارد، بر نظر شورای عالی امنیت ملی به عنوان محل ارجاع و تصمیم‌گیری تاکید شده است، و این بدون کمترین تردیدی به معنا و مفهوم خلع ید مجلس است، آنهم از سوی ۷۵ نماینده مجلس! از این روی طرح مورد اشاره اولا؛ نقض آشکار قانون‌اساسی، ثانیا؛ حذف مجلس از چرخه تصمیم‌گیری و... فاعتبروا یا اولی‌الابصار.
و بالاخره باید گفت، روح مرحوم داش غلام شاد که اتوبوس خودش را بزک می‌کرد و نه یک سند ضدملی و فاجعه‌آفرین برای مردم این مرز و بوم نظیر توافق وین را...
۱۰۰۴۰
میشه نام این 75 به اصطلاح نماینده را که این طرح را امضاء کردند را مشخص کنید که ملت در انتخابات پیش رو پاداش آنها را بدهند بابت این خیانتها .
خواهشمندیم از 75 نماینده مرفع وبی درد و لاقید مانند ... و ... 73 تای دیگر را به مردم معرفی کنید حق این مردم شهید پرور است نمایدگان خائن وخادم را بشنا سند برای ما مثل روز روشن است ... دو چهره دارد وقتی با خوبها می شیند اینقدر خودش را با تقوا نشان می دهد بعضی از آدمها ی ساده وکم فکر تصورشان اینست ... فقط دغدغه دین دارد . اما با خانم ساپورتی در صحن مجلس روبرو می شود نه از اسلام خبری است ونه از دین .نمایندگانی که با نظر دشمن رای می دهید .این را بدانید مدیون خون هزاران شهید وهزاران جا نباز ویلچری قطع نخاع تنفسی و امثا ل اینها هستید .....................
در آیه 73 سوره توبه خداوند به پیامبر دستور شدت عمل در برابر کفار و منافقین را داده و می فرماید: «ای پیامبر با کافران و منافقان جهاد کن و در برابر آنها روش سخت و خشن در پیش گیر».
«یا ایّها النّبی جاهد الکفّار و المنافقین واغلظ علیهم» البته طرز جهاد در برابر کفار جهاد همه جانبه و مخصوصاً جهاد مسلحانه است و منظور از جهاد با منافقان انواع و اشکال دیگر مبارزه، غیر از مبارزه مسلحانه است مانند مذمت،توبیخ، تهدید و رسوا ساختن. خداوند علاوه بر آنکه به پیامبرش فرمان جهاد می دهد، یکی از وظایف او را تشویق و ترغیب مسلمانان و مؤمنین به جهاد بر می شمارد و می فرماید: «یا ایّها النّبی حرّض المؤمنین علی القتال ؛ ای پیامبر مؤمنان را به جنگ با دشمن تشویق کن» آیه فوق بیانگر اهمیت تقویت هرچه بیشتر روحیه سربازان می باشد و نیز یک دستور اسلامی به رهبر جامعه اسلامی است. خداوند در ادامه برای تشویق مسلمانان، خود نیز وعده نصرت و یاری داده، می فرماید: «اگر از شما بیست نفر سرباز با استقامت باشند بر دویست نفر غلبه خواهند کرد و اگر از شما صدنفر باشند بر هزار نفر از کافران غلبه می کنند» به این ترتیب مسلمانان نباید منتظر این باشند که از نظر نفرات جنگی با دشمن در یک سطح مساوی قرار گیرند بلکه حتی اگر عدد آنها یک دهم دشمن باشد باز وظیفه جهاد بر آنها فرض است. اما به دنبال دستور سنگین فوق خداوند آنرا چند درجه تخفیف می دهد و می گوید: «هم اکنون خداوند به شما تخفیف داد و دانست در میان شما افرادی ضعیف و سست هستند، در این حال اگر از شما صد نفر سرباز با استقامت باشد بر دویست نفر غلبه می کنند و اگر هزار نفر باشند بر دوهزار نفر به فرمان خدا پیروز می شوند.» یعنی هنگامی که مسلمانان گرفتار ضعف و سستی شوند و در میان آنها افراد تازه کار و ناآزموده باشند مقیاس سنجش همان نسبت دو برابر است. واقعیت این است که در هیچ کدام از جنگهای صدر اسلام عدّه و تجهیزات مسلمین برتری بر عده و تجهیزات کفار نداشت و عامل پیروزی آنها، اعتقاد و عزم راسخ مسلمین و نصرت خداوند بود. و این مسأله در مورد جنگ عراق با ایران نیز صادق بود و ایرانیان در حالی 8 سال در برابر عراق و تجاوز او ایستادند که تمام ابرقدرتها و دنیا پشت سر عراق بود و نیروی ایمان و امداد الهی بود که ایرانیان را در آخر سربلند کرد.
این همان وعده خداوند است که می فرماید:«یا ایّها الّذین آمنوا ان تنصروا اللّه ینصرکم و یثبّت اقدامکم ؛ ای کسانی که ایمان آورده اید، اگر خدا را یاری کنید، شما را یاری می کند و گامهایتان را استوار می سازد.» و این است وعده نصرت خداوند.
ملاحظه: اینحقیر قصد تفسیر قرآن را ندارم و به هیچ وجه لیاقت تفسیر حتی کلمه ای از قرآن را نیز ندارم. لکن تدبر کردن در قرآن که اشکالی ندارد. لذا برداشت خود را از آیه مذکور و تطابق آن با وضعیت موجود کشورمان را عرض می نمایم و از عزیزانم درخواست دارم ایرادات آنرا برطرف نمایند.
1- بنظرم می آید اگر مسلمانان مورد خطاب قرآن - در هر زمانی - از جنس افرادی با صلابت و مومنانی واقعی و قوی باشند، حتی در صورتیکه تعداد آنها یک دهم دشمن باشد جهاد بر آنها واجب است.
2- بنظرم می آید اگر در میان مسلمانان مورد خطاب قرآن – در هر زمانی - افرادی ضعیف و سست باشند و در میان آنها افراد تازه کار و ناآزموده باشند ولی غالب مردم، با ایمان و با صلابت باشند، حتی در صورتیکه تعداد آنها نصف دشمن باشد جهاد بر آنها واجب است.
3- بنظرم می آید با توجه به تغییر مولفه های جهاد در صدر اسلام و عصر حاضر، باید تجهیزات مدرن جنگی، اقتصاد، رسانه و افکار عمومی و ملاحظات دیگری را به "تعداد رزمندگان" اضافه نمائیم.
4- بنظرم می آید اگر مسلمانان مورد خطاب قرآن - در هر زمانی - مانند افراد بند (1) و بند (2) نباشند و تعداد افراد با ایمان قوی و با صلابت اکثریت قریب باتفاق مردم را تشکیل ندهند و مولفه های بند (3) نیز در جبهه ی اسلام ضعیف باشد و نفرات مجاهدان واقعی نیز بسیار کمتر از جبهه ی دشمن باشند(یعنی: "کمتر از یک دهم" و "کمتر از نصف")، وجوب جهاد محل اشکال است. و حاکمیت می تواند با توجه به جمیع موارد، صلح با دشمن را البته عزتمندانه بپذیرد. درست است که چنین صلحی سخت است ولی چاره ای جز آن نیست و باید دردمندانه آنرا بپذیریم. نمونه ی ملموس آن پذیرش قطعنامه ی 598 از سوی حضرت امام است که معظم له فرمودند "جام زهر" را نوشیدم ولی بهرحال صلح را پذیرفتند.
حال با عنایت باینکه عدم حرکت دیپلماتیکی مانند برجام، کشور ما را در جنگ اقتصادی که با آن دست وپنجه نرم می کند به شدت نگه می دارد و احتمال ورود در جنگ نظامی نیز محتمل است، به نظر عزیزان چه باید کرد؟
از منتقدان دلسوز که برجام را به ضرر کشور می دانند خواهش می کنم نظر خود را در خصوص موارد فوق و راهکار مناسبی که مسئولین ارشد کشور در این مقطع حساس از زمان باید انجام دهند، بیان نمایند. واقعا حاکمیت با در نظر گرفتن وضعیت اقتصادی، وضعیت منطقه ای، افکار عمومی و جمیع موارد دیگر چه باید بکند؟ وظیفه اش چیست؟ وظیفه ی متناسب با واقع نگری حاکمیت چیست؟ لطفا بدور از تعصب نظراتتان را بیان نمائید.
«یا ایّها النّبی جاهد الکفّار و المنافقین واغلظ علیهم» البته طرز جهاد در برابر کفار جهاد همه جانبه و مخصوصاً جهاد مسلحانه است و منظور از جهاد با منافقان انواع و اشکال دیگر مبارزه، غیر از مبارزه مسلحانه است مانند مذمت،توبیخ، تهدید و رسوا ساختن. خداوند علاوه بر آنکه به پیامبرش فرمان جهاد می دهد، یکی از وظایف او را تشویق و ترغیب مسلمانان و مؤمنین به جهاد بر می شمارد و می فرماید: «یا ایّها النّبی حرّض المؤمنین علی القتال ؛ ای پیامبر مؤمنان را به جنگ با دشمن تشویق کن» آیه فوق بیانگر اهمیت تقویت هرچه بیشتر روحیه سربازان می باشد و نیز یک دستور اسلامی به رهبر جامعه اسلامی است. خداوند در ادامه برای تشویق مسلمانان، خود نیز وعده نصرت و یاری داده، می فرماید: «اگر از شما بیست نفر سرباز با استقامت باشند بر دویست نفر غلبه خواهند کرد و اگر از شما صدنفر باشند بر هزار نفر از کافران غلبه می کنند» به این ترتیب مسلمانان نباید منتظر این باشند که از نظر نفرات جنگی با دشمن در یک سطح مساوی قرار گیرند بلکه حتی اگر عدد آنها یک دهم دشمن باشد باز وظیفه جهاد بر آنها فرض است. اما به دنبال دستور سنگین فوق خداوند آنرا چند درجه تخفیف می دهد و می گوید: «هم اکنون خداوند به شما تخفیف داد و دانست در میان شما افرادی ضعیف و سست هستند، در این حال اگر از شما صد نفر سرباز با استقامت باشد بر دویست نفر غلبه می کنند و اگر هزار نفر باشند بر دوهزار نفر به فرمان خدا پیروز می شوند.» یعنی هنگامی که مسلمانان گرفتار ضعف و سستی شوند و در میان آنها افراد تازه کار و ناآزموده باشند مقیاس سنجش همان نسبت دو برابر است. واقعیت این است که در هیچ کدام از جنگهای صدر اسلام عدّه و تجهیزات مسلمین برتری بر عده و تجهیزات کفار نداشت و عامل پیروزی آنها، اعتقاد و عزم راسخ مسلمین و نصرت خداوند بود. و این مسأله در مورد جنگ عراق با ایران نیز صادق بود و ایرانیان در حالی 8 سال در برابر عراق و تجاوز او ایستادند که تمام ابرقدرتها و دنیا پشت سر عراق بود و نیروی ایمان و امداد الهی بود که ایرانیان را در آخر سربلند کرد.
این همان وعده خداوند است که می فرماید:«یا ایّها الّذین آمنوا ان تنصروا اللّه ینصرکم و یثبّت اقدامکم ؛ ای کسانی که ایمان آورده اید، اگر خدا را یاری کنید، شما را یاری می کند و گامهایتان را استوار می سازد.» و این است وعده نصرت خداوند.
ملاحظه: اینحقیر قصد تفسیر قرآن را ندارم و به هیچ وجه لیاقت تفسیر حتی کلمه ای از قرآن را نیز ندارم. لکن تدبر کردن در قرآن که اشکالی ندارد. لذا برداشت خود را از آیه مذکور و تطابق آن با وضعیت موجود کشورمان را عرض می نمایم و از عزیزانم درخواست دارم ایرادات آنرا برطرف نمایند.
1- بنظرم می آید اگر مسلمانان مورد خطاب قرآن - در هر زمانی - از جنس افرادی با صلابت و مومنانی واقعی و قوی باشند، حتی در صورتیکه تعداد آنها یک دهم دشمن باشد جهاد بر آنها واجب است.
2- بنظرم می آید اگر در میان مسلمانان مورد خطاب قرآن – در هر زمانی - افرادی ضعیف و سست باشند و در میان آنها افراد تازه کار و ناآزموده باشند ولی غالب مردم، با ایمان و با صلابت باشند، حتی در صورتیکه تعداد آنها نصف دشمن باشد جهاد بر آنها واجب است.
3- بنظرم می آید با توجه به تغییر مولفه های جهاد در صدر اسلام و عصر حاضر، باید تجهیزات مدرن جنگی، اقتصاد، رسانه و افکار عمومی و ملاحظات دیگری را به "تعداد رزمندگان" اضافه نمائیم.
4- بنظرم می آید اگر مسلمانان مورد خطاب قرآن - در هر زمانی - مانند افراد بند (1) و بند (2) نباشند و تعداد افراد با ایمان قوی و با صلابت اکثریت قریب باتفاق مردم را تشکیل ندهند و مولفه های بند (3) نیز در جبهه ی اسلام ضعیف باشد و نفرات مجاهدان واقعی نیز بسیار کمتر از جبهه ی دشمن باشند(یعنی: "کمتر از یک دهم" و "کمتر از نصف")، وجوب جهاد محل اشکال است. و حاکمیت می تواند با توجه به جمیع موارد، صلح با دشمن را البته عزتمندانه بپذیرد. درست است که چنین صلحی سخت است ولی چاره ای جز آن نیست و باید دردمندانه آنرا بپذیریم. نمونه ی ملموس آن پذیرش قطعنامه ی 598 از سوی حضرت امام است که معظم له فرمودند "جام زهر" را نوشیدم ولی بهرحال صلح را پذیرفتند.
حال با عنایت باینکه عدم حرکت دیپلماتیکی مانند برجام، کشور ما را در جنگ اقتصادی که با آن دست وپنجه نرم می کند به شدت نگه می دارد و احتمال ورود در جنگ نظامی نیز محتمل است، به نظر عزیزان چه باید کرد؟
از منتقدان دلسوز که برجام را به ضرر کشور می دانند خواهش می کنم نظر خود را در خصوص موارد فوق و راهکار مناسبی که مسئولین ارشد کشور در این مقطع حساس از زمان باید انجام دهند، بیان نمایند. واقعا حاکمیت با در نظر گرفتن وضعیت اقتصادی، وضعیت منطقه ای، افکار عمومی و جمیع موارد دیگر چه باید بکند؟ وظیفه اش چیست؟ وظیفه ی متناسب با واقع نگری حاکمیت چیست؟ لطفا بدور از تعصب نظراتتان را بیان نمائید.
....حضرات خائن به منافع ملت رو خوب می شناسیم.....حضرات دوستان ... و...به حول و قوه الهی قطعا سیلی خدا و ملت رو بر صورت هاشون می بینند انشاالله. ../تلخ تر صحبت های بزک کرده ی این جماعت خودفروخته هست که با صورتکی آرام این روزها تحت بازی های کلامی و لفظی تصور می کنند ملت اندک شعور درک بازیهای این جماعت رو ندارند...
بنام خدا - ملت بزرگ ایران این انتظار را از دلسوزان کشور و نظام مقدس اسلامی دارد کسانی را (اعم ازدولتی ها و خصوصا 75 نماینده مجلس ) که طرح دو فورییتی را به مجلس برده و در واقع از عوامل بیگانگان و افراد خود فروخته و از منافقین هستند به مردم معرفی شوند تا بهتر شناخته شوند و کشور را از مکر و حیله آنهامصون دارندچرا که عزیزان مادر جبهه های نظامی و علمی با دوشمن اسلام و کشور اسلامی جنگیدند و تسلیم نشدند ملت شریف اماده هرگونه اقدام علیه این خود فروختگان و منافقین داخلی هستند . خداوند متعال آقای شریعتمداری و کلیه خدمتگذاران این نظام مقدس را حفظ نماید انشاء ا...
