اوج هنر شبه‌روشنفکران در فضایی بدون سانسور + فیلم
يکشنبه ۱۵ تير ۱۳۹۳ ساعت ۱۶:۱۷
کد مطلب: 368984
برای فهمیدن اوج این آفرینش هنری هم تنها کافی‌ست بخش کوچکی از اجراهای اخیر محسن نامجو را ببینید. اما قبل آن مرور نظرات رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران جماعت شبه‌روشنفکر هم خالی از لطف نیست، تا حداقل کمی از اوج هنرشناسی و عمق نظرات تئوریک این رسانه‌ها و کارشناسانشان مشخص شود:
«موسیقی محسن نامجو، هنرمند جوان و نوجوی موسیقی ایران ــ که نزدیک است به هنرمندی جهانی بدل شود ــ سهل است و ممتنع. در بسیاری از کارهای آوازی‌اش، با همراهی یک ساز که خود می‌نوازد، در مقام شاعری نوجو و سنت‌شکن و ترانه‌سرایی حتی شالوده‌شکن ظاهر می‌شود و اشعاری را که خود سروده است با همراهی سه‌تار یا گیتار می‌خواند. اشعار این ترانه‌ها به فراخور محتوا و مضمون گاه از اوزان عروضی پیروی میکنند و گاه قالب سپید و آزاد به خود می‌گیرند و گاه در پی ایجاد نوعی موسیقی در هجاها و قالب شعری است. در این‌گونه آثار، در پی رعایت یک سنت ترانه‌سرایی به سان هنرمندی ظاهر می‌شود که در پی ایجاد نوعی موسیقی بلوز با قالب ایرانی است و گاه حتی شکل هنرمندی از جنس موسیقی راک معترض را به خود می‌گیرد. موسیقی او در این نوع از آثارش با رعایت فرم‌های ایرانی، موسیقی ردیفی و مقام‌های ایرانی آغاز می‌شود اما نامجو، اغلب این فرم‌های متعارف را می‌شکند و با نوآوری یا بداهه‌نوازی از قالب سنتی و متعارف فراتر می‌رود. اشعارش در این آثار از دانش، مجموعه‌ی خوانده‌های وسیع او حکایت میکند و گه‌گاه باری اجتماعی یا معرفتی و فلسفی به خود می‌گیرد.... از آواز به عنوان صدای همراه سازها سود می‌برد و ریتم‌های راک انتخابی‌اش حتی او را به حیطه‌ی جاز راک می‌برد. گاه از اشعار شاعرانی چون حافظ و مولوی سود می‌برد و آنها را در این قالب ترکیبی بازخوانی میکند. اشعارش پر از ارجاعاتی به کتاب‌ها، خوانده‌ها و حتی اخبار و حوادث روز است و گاه از دقت و مداقه‌ی او در فرهنگ پاپ و عام ایرانی حکایت دارد.»(امید روحانی- منتقد)
«نامجو مخاطب را قلقلک می‌دهد، گاهی آزارش می‌دهد و برای او سؤال تازه ایجاد میکند. نامجو مخاطب را خوشحال نمیکند. از «سه راه آذری» و «جبر جغرافیایی» گرفته تا «تهران»، همه و همه از رنجی عمومی می‌گویند؛ از دردی مشترک. مرهم این رنج چیست؟ به قول نامجو «چرا شتر رنج همیشه اینجا خوابیده؟» بی‌شک، دلایل تاریخی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بسیاری وجود دارند که می‌توانند به این سؤال پاسخ دهند.... نامجو پژوهشگر یا نظریه‌پرداز نیست که بکوشد تحلیلی از این مسائل به‌دست دهد. ادعایی هم ندارد. او این غم مشترک، این رنج مشترک، که به طور تاریخی گریبانگیر ماست را بازتاب می‌دهد. آنقدر صادق است که آن را لاپوشانی نمیکند. او به شدت خودش است و غم‌ها، دردها، سرخوردگی‌ها و دغدغه‌های خود را در کارهایش منعکس میکند......نامجو نیهلیسم را موسیقایی میکند، از نیهلیسمی هستی‌شناختی، تا نیهلیسمی که خاستگاهی تاریخی و اجتماعی دارد؛ از خیام تا شوپنهاور.... نامجو، ناامیدی خیابان‌ها و کوچه پس کوچه‌های ایران را روایت میکند. خیابان‌هایی که ۱۸ تیرها، ۸ مارس‌ها، اول ماه مه‌ها و خرداد ۸۸ها را در خاطر دارند. ولی نامجو نه در خود، و نه در خیابان‌ها، سوبژه‌ای سیاسی نمی‌یابد......او فرزند زمانه‌ی خویش است، زمانه‌ای که فرودستان را از انقلاب ترسانده و ناامید کرده است. اما نامجو غم‌ها و رنج‌ها و ناامیدی‌های یک نسل را جسورانه و دیوانه‌وار موسیقایی میکند. او در موسیقایی کردن رنج‌ها انقلابی است. با هنرش سنتزی اجتماعی ایجاد نمیکند. او لذت‌جویانه می‌آفریند. او باب دیلن نیست، شجریان نیست، ویکتور خارا نیست، او فقط محسن نامجوست.»(نسیم روشنایی- رادیوزمانه)
«....پاييز امسال آهنگهای بيشتری از او بدستم رسيد. همانها كافی بود برای اينكه مدتی نياز به شنيدن موسيقی ديگری را حس نكنم. تاثير موسيقی نامجو برای من قابل توصيف نيست و اين تجربه را به خودتان می‌سپارم.»(موسیقی به سبک محسن نامجو-بی‌بی‌سی فارسی)
«اگر به موسیقی کشور‌های دیگر نگاه کنیم نمونه‌هایی مثل نامجو را گه‌گاه می‌بینیم که اغلب هم در ابتدا مورد تمسخر و کج اندیشی‌های به اصطلاح حامیان هنر قرار گرفته‌اند. اما بعد از مدتی درک شده‌اند و مورد توجه قرار گرفته‌اند اما افسوس که وقتی هم که در ایران چنین ستاره‌ای می‌درخشد باید طبق رسم چندین سال آخر این مرز و بوم برود و جای دیگر تنهاتر شود. اما آنهایی که مسبب رفتن این گونه افراد هستند نمی‌دانند که تنهایی همان چیزی‌ست که نامجو و امسال او نیاز دارند تا به دور از هیاهو شاهکار بیافرینند. باز هم می‌گویم نمی دانم آیا سبکی برای موسیقی نامجو قائل میشوند یا نه ولی به نظر من وقتش رسیده است تا اسمی برای اصوات دل انگیز این مرد قائل شوند تا با نام او جاودانه شود.»(هادی علی‌پناه- نشریه فرهنگی هنری آدم‌برفی‌ها)
تعاریفی که در بندهای بالا خواندید، درباره‌ی کسی‌ست که بخشی از یکی از اجراهای اخیرش را در فیلم بالا دیدید. این اوج هنر شبه‌روشنفکری ایران در فضایی کاملا ازاد است. حالا آن را بگذارید کنار دستاوردهای سینمایی اخیر اساتید بزرگ همین جریان که این روزها در سینماهای کشور در حال نمایش عمومی‌ست و همه‌ی این‌ها را مقایسه کنید با فلسفه‌بافی‌ها و تئوری‌پردازی‌هایی که در نشریات و رسانه‌های شبه‌روشنفکران وطنی در مورد همین آثار صورت می گیرد تا شاید لختی پادشاه را از یادها ببرد. این، وضعیت روشنفکران امروز ایران است.
یاس
۶۳۱۰
. واقعا متاسف باید بود برای این برخی مسؤولان لخت که کسی برهنه بودنشان را فریاد نمیکند .
شما دوستان در جریان تطور هنر نیستید. لزوما چیزی که شما عزیزان نمی پسندید به خاطر دور بودنتون از این فضاهای هنری، غیر هنری حساب نمیشه.
برای مثال خوشنویسی در بین جماعت هنری ایران الان اصلا هنر به حساب نمیاد در صورتی که احتمالا شما عزیزان خوشنویسی رو هنر ترین هنر ها می دونید.
خندیدن شما به این هنر مثل خندیدن اون نادون ها به احکام دینی ماست.
برای مثال خوشنویسی در بین جماعت هنری ایران الان اصلا هنر به حساب نمیاد در صورتی که احتمالا شما عزیزان خوشنویسی رو هنر ترین هنر ها می دونید.
خندیدن شما به این هنر مثل خندیدن اون نادون ها به احکام دینی ماست.
امان از طاغوت روشنفکر میشه بفرمایید شما پیرو چه دینی هستید؟!
البته قصد جسارت ندارم از این جهت پرسیدم که توی قرآن دقیقا شیطان خطاب به خداوند قسم می خورد که دنیا رو در نظر بنده های تو به گونه ای جلوه میدم که از راه تو دور بشن!
حالا شما بفرمایید این شخص چگونه منش و رفتاری داره؟!
درباره چی می خونه؟!
چطوری می خونه؟!
در مسیر احیای ارزش ها می خونه یا توی بغل دشمنان اسلام و ..
حالا به این کار ندارم که رفتار ایشون از دید روانشناسی هم تعادل نداره و قابل بررسی است!
البته قصد جسارت ندارم از این جهت پرسیدم که توی قرآن دقیقا شیطان خطاب به خداوند قسم می خورد که دنیا رو در نظر بنده های تو به گونه ای جلوه میدم که از راه تو دور بشن!
حالا شما بفرمایید این شخص چگونه منش و رفتاری داره؟!
درباره چی می خونه؟!
چطوری می خونه؟!
در مسیر احیای ارزش ها می خونه یا توی بغل دشمنان اسلام و ..
حالا به این کار ندارم که رفتار ایشون از دید روانشناسی هم تعادل نداره و قابل بررسی است!
من توصیه می کنم یکبار روشن فکر رو تعریف کنید چند مثال از روشن فکر و روشن فکری در غرب بیارید بعد شبه روشن فکر رو تعریف کنید چند مثال براش بیارید با هم مقایسه کنید تفاوت هاش رو بگید متاسفانه از واژه های بی معنی استفاده می کنید یا واژه ها رو در جای خودش بکار نمی برید و به این شکل می خواید دیگران رو بی ارزش کنید تا مخاطبان شما که اکثرا دگم هستند با علم از واژه ی شبه روشنفکر برای مخالفانشون استفاده کنن
آزادی مطلق وجود نداره؛
پس اینقدر دم از آزادی نزنید.
انسان یا بنده خدا است یا عبد شیطان و راه سومی هم وجود نداره؛
حالا خودت بگو این آدم رفتارش و حرف هاش چقدر با مبانی دینی هماهنگی داره؟!
در باب حمایت هم من و امثال من در حد توان مون از احکام الهی و دستورات رسیده حمایت می کنیم و شما هم از یه رویه فکری دیگه!
پس نمی تونی ما رو محکوم کنی که هر چی رو نمی پسندید بد می دونید!
ما درست مثل خودت هستیم با یک تفاوت؛ ما از حکم خداوند حمایت می کنیم تو از یه راه دیگه!
پس اینقدر دم از آزادی نزنید.
انسان یا بنده خدا است یا عبد شیطان و راه سومی هم وجود نداره؛
حالا خودت بگو این آدم رفتارش و حرف هاش چقدر با مبانی دینی هماهنگی داره؟!
در باب حمایت هم من و امثال من در حد توان مون از احکام الهی و دستورات رسیده حمایت می کنیم و شما هم از یه رویه فکری دیگه!
پس نمی تونی ما رو محکوم کنی که هر چی رو نمی پسندید بد می دونید!
ما درست مثل خودت هستیم با یک تفاوت؛ ما از حکم خداوند حمایت می کنیم تو از یه راه دیگه!
تا وقتی الاغهایی برای تشویق کردن وجود دارند... الاغهایی هم پیدا میشوند که بخواهند تشویق شوند...
مثل وجود خر و خر سوار.. تا وقتی خر وجود نداشته باشد خرسوار هم پیدا نخواهد شد....
من اگر جای میرحسین بودم ادعای پیغمبری میکردم.. با این جماعت کر و کور ...
حیف اسم الاغ که به این لجن‌ها نسبت داشه بشه...
به خدا قسم روز قیامت الاغ به این تشبیه اعتراض خواهد کرد
مثل وجود خر و خر سوار.. تا وقتی خر وجود نداشته باشد خرسوار هم پیدا نخواهد شد....
من اگر جای میرحسین بودم ادعای پیغمبری میکردم.. با این جماعت کر و کور ...
حیف اسم الاغ که به این لجن‌ها نسبت داشه بشه...
به خدا قسم روز قیامت الاغ به این تشبیه اعتراض خواهد کرد
