کتاب مبارزه چریکی یا بدبختی و سیه روزی نوشته اردلان عبدالله ، این کتاب به تعداد معدودی منتشر شد که توسط حزب دمکرات کردستان عراق از کتابخانه ها، جمع آوری و آتش زده شد.

بولتن نیوز: لازم به ذکر است که این نخستین بار نیست که این حزب، کتاب های تحلیلی و انتقادی را ضاله و مسموم می داند و آنها را به نحوی نابود و می سوزاند و از طریق رسانه های حزبی و طرفداران حزبی، نویسنده و پدید آورنده را با انواع تهمت ها ، به القابی مانند مشکوک، ضد کُرد ، کُرد فروش ، جاسوس، خائن، مامور، خودفروخته، هرزه و... متهم می کنند ؛ هر چند " زبان " هر نهاد سیاسی، نشانه " عقلانیت " آن نهاد است.

نویسنده جوان به مواردی عینی هم اشاره می کند که مثلا به عبدالکریم قاسم گفته من سرباز تو هستم و نخ پوتین هایت ؛ به ادمونز نامه نوشته و خود را نوکر انگلیس و دلسوز راستگوی لندن نامیده ؛ به مکتب سیاسی حزب خود نوشته است که من دوست دارم که فاحشه باشم اما رهبر شماها نباشم ، من را هرزه بنامید نه حزبی و ...نویسنده نکته سنج این اثر، ضمن اشاره های عینی و مستند به روایت های گوناگون ، به آسیب شناسی شکست حرکت کردهای عراق می پردازد و البته حساسیت ها و سرکوب افکار نویسندگان و محققان کرد زبان، برای حفظ تقدس ساختگی و بت واره ای اغراق آمیز و یا عدم شناخت وقایع اصلی تاریخی، موجب تحریک نسل جوان به مطالعه بیشتر این گونه آثار است. اگر به خواندن زبان کُردی مسلط هستید ، برای مطالعه این کتاب و دریافت رایگان نسخه پی دی اف این اثر، می توانید به این آدرس مراجعه کنید

در جهان سوم ، مانند شوروی سابق و بلوک شرق، اکثرا کتاب‌سوزی و اقدام به نابودی مکتوبات به وسیله آتش عموما دارای انگیزه‌های سیاسی و مذهبی است و کتاب‌سوزی آسیب‌های جبران ناپذیری را به میراث فرهنگی و تاریخی ملت ها و کشورها وارد کرده اند چراکه بسیاری از کتاب‌های سوخته شده - مانند سوزاندن کتابخانه اسکندریه، دارالعلم بغداد، چین، مایاها، کتاب های یهودیان و... توسط عرب ها، نازی ها، مغول ها و... - به هیچ عنوان قابل جایگزینی نبودند.

حتی مشهور است که وقتی کتابخانه سلطنتی سامانیان در هجوم ترکان از شرق در سده ۱۱ میلادی سوزانده شد. ابن سینا تلاش کرد به میان شعله‌های آتش برود و کتاب‌ها را نجات دهد.«جشن کتاب‌سوزان» گرچه امری منفور و مهجور شده است و نشانه عقب ماندگی و تعصب و جهالت می باشد، اما ظاهرا هنوز در کردستان عراق مرسوم است. به واقع این موضوع در رسانه های ارگان حزبی و سایه پارت دمکرات کردستان عراق، مصداق دارد و کتاب هایی که مورد این هجوم تبلیغات رسانه ای واقع شده اند عبارتند از : کتاب محمود عثمان، کتاب زرار سلیمان بیک ، کتاب خاطرات ابراهیم احمد، کتاب خاطرات جلال طالبانی ( پس از ۶۰ سال) ، کتاب خاطرات عیسی پژمان و به تازگی هم کتاب اردلان عبدالله به این مجموعه پیوست.

پس از سال ۱۹۶۰ ساواک ایام شاه، برای اعمال فشار بر حکومت وقت عراق، از بازی ورق کردها سود جست و انها را تحریک به اقدام مسلحانه کرد و این قضیه حمایت شاه و ساواک و بعدها سیا و موساد تا ۱۹۷۵ ادامه داشت. از سال ۱۹۷۵ که قرارداد الجزایر مابین صدام حسین و محمد رضا پهلوی منعقد شد، مصطفی بارزانی که به عنوان مسئول جنبش کردی شناخته شده بود، به کرج پناهنده شد و در روزهای نخست انقلاب اسلامی ایران در اثر سرطان در بیمارستانی در واشنگتن، مُرد و حزب وی هم فروپاشید.

از سال های پس از انقلاب اسلامی و در طول دوران جنگ تحمیلی این حزب به مرمت خود پرداخت و پس از ۱۹۹۲ که حکومت اقلیم کردستان عراق، تاسیس شده است این حزب با تبلیغات رسانه ای و تالیف کتاب های سفارشی، سعی در پردازش و نوشتن تاریخی در جهت منافع حزبی بوده است و آن را تاریخ کرد و کردستان نامیده اند.

مرتبا منتقدانی که بر خلاف سیاست حزبی و رسانه ای آنها حرکت کند، مورد هجوم شدید اللحن ترین برخوردها واقع شده اند و آخرین نمونه ان کتاب " مبارزه چریکی یا بدبختی و سیه روزی (خه‌باتى پێشمه‌رگایه‌تى یان كاره‌سات و ماڵوێرانى) نوشته اردلان عبدالله (ئه‌رده‌لان عه‌بدوڵڵا) " می باشد. البته این اعمال فشارهای رسانه ای حزب گاهی به ترور هم انجامیده است که از ان جمله می توان به ترور سردشت عثمان در سال گذشته اشاره کرد.

به گزارش بولتن در این کتاب نویسنده به موارد و نقاط ضعف حرکت مسلحانه کردهای عراق در دوران مصطفی بارزانی پرداخته است و معتقد است که هیچ ثمره ای برای کرد و کردستان در پی نداشته است. وی مصطفی بارزانی را فردی دارای این خصوصیات دانسته است : ۱. عامی و امی و فاقد هر گونه دانش سیاسی و قدرت خواندن و نوشتن، ۲. القاب جعلی مُلا و ژنرال ، ۳. عدم باور به دمکراسی و آزادی ، ۴. دارای کیش شخصیتی و انسانی متوهم و بدبین و فرصت طلب و فاقد هرگونه تعهد و اخلاق ، ۵. ترور کننده فیزیکی و شخصیتی منتقدان و مخالفان، ۶. سرکوب مخالفان از سال ۱۹۴۵ و خالق برادر کشی در کردستان عراق از سال ۱۹۶۴ ، ۷. اظهار بندگی و نوکری در مقابل قدرت های خارجی مانند شاه، لندن، عراق، مصر، شوروی، اسرائیل و آمریکا ، ۸. اظهار خود بزرگ بینی در برابر مردمان ، ۹. انسانی پوپولیست و عوام فریب ، ۱۰. فحاش و هرزه زبان و ...