به مناسبت هفته دفاع مقدس؛
کم‌کاری سینمای دفاع مقدس در نمایش رشادت‌ها/ گسست فرهنگی نسل چهارم حاصل ضعف مدیران
سه شنبه ۱ مهر ۱۳۹۳ ساعت ۰۸:۴۷
کد مطلب: 381628
بی‌شک رشادت‌های ملت ایران و بخصوص جوانان در ۸ سال دفاع مقدس، الگوی بسیار مهمی برای جهانیان و بخصوص کشورهای منطقه است؛ نکته‌ای که اکنون برای نسل چهارم خیلی پدیده شناخته شده‌ای نیست.
هر چند برای یادآوری این رشادت‌ها، تعداد قابل توجهی از ایثارگران دست به قلم شدند و آنچه را که با چشم خود دیده بودند و بهتر بگوییم با گوشت و پوست خود حس کرده بودند به نگارش درآوردند، اما در مقابل متاسفانه سینمای کشور بخصوص در دهه ۸۰ از این مهم غافل شد.
یکی از بزرگترین مشکلاتی که نسل چهارم را با فرهنگ دفاع مقدس بیگانه کرده، تولید آثار سینمایی‌ای است که بیشتر زاییده تخیل فیلم‌ساز و منتهی به حوادث و حاشیه های اجتماعی بعد از جنگ است. ظاهرا قانون نانوشته ای فیلمسازان را از مسیر اصلی دفاع مقدس، نمایش رشادت‌ها، ایثارگری‌ها، فداکاری‌ها و ....دور کرد تا به بهانه تولید اثری متفاوت در حوزه دفاع مقدس، اصل ماجرا به فراموشی سپرده شود.
هر چند پرداخت به مشکلات ایثارگران، جانبازان و رزمندگان ۸ سال دفاع مقدس، امری لازم و بسیار ضروری است و اتفاقا در این حوزه هم کار جدی صورت نگرفته؛ اما به نظر می‌رسد انتخاب سوژه‌هایی با این پیش زمینه‌ها که بیش از ۹۵ درصد سینمای دفاع مقدس را در ۱۰ سال گذشته (حداقل) تشکیل داده‌اند، پرداخت‌محوری به اصل دفاع مقدس را به فراموشی سپرده‌است.
در حال حاضر نسل جدید ما نمی‌داند که اصلا این رزمندگان در ۸ سال دفاع مقدس چه کردند که حالا باید بر آنها ارزش گذاشت! او نمی‌داند که چگونه هزاران شهید از جان خود گذشتند تا آرامش بر او و هم وطنش حاکم شود. حالا به نظر شما پرداخت صرف به سوژه‌های اجتماعی دفاع مقدس که البته ضروری است، نگاه ویژه فیلمسازان به حاشیه‌های دفاع مقدس به جای ترویج و معرفی روحیه ایثارگری رزمندگان، می‌تواند پاسخگوی سئوالات بیشمار نسل چهارم باشد؟
بعد از ماجرای انقلاب اسلامی بزرگترین و پر افتخارترین حادثه کشورمان هشت سال دفاع مقدس بود که این روحیه باید در میان نسل نو بازیابی شود و چه ابزاری بهتر از سینما. در مقابل این کم کاریها، سهم قصورات مدیران فرهنگی کشور چقدر بوده است؟ آیا ارزش کار بزرگ ملت ایران فقط "یک هفته گرامیداشت" است؟!
جالب اینجاست که در این میان حتی تعدادی از سینماگرانی که با سینمای جنگ به عرصه فیلمسازی معرفی شدند هم این عرصه را ترک کردند و در حال حاضر به ساخت آثار تجاری مشغولند! ... و تعدادی از سینماگران هم به بهانه ساخت فیلم دفاع مقدسی، بودجه‌های کلان به جیب می‌زنند که البته هیچ عایدی هم برای سینما ندارند!
هرچند سینماگرانی چون ابراهیم حاتمی‌کیا همچنان سنگر را حفظ کردند و آثار قلبی و اعتقادی می‌سازند. "نرگس آبیار" با اثر دفاع مقدسی (شیار ۱۴۳)، در ابتدای راه و در میان سینماگران سری بلند می کند.م ریلا زارعی با بازی زیبای خود در این فیلم و البته در فیلم دفاع مقدسی "چ" جایزه بهترین بازیگر جشنواره فجر را از آن خود می کند؛ اما انگشت‌شمار بودن این افراد در شأن سینمای کشور و دفاع مقدس نیست!
رزمندگان اسلام در ۸ سال دفاع مقدس جهان را به زانو درآورد. ما در کدام اثر سینمایی این قدرت را می‌بینیم؟ چرا هیچگاه اثر سینمایی با موضوع دفاع مقدس از سوی کشورمان به اسکار معرفی نمی‌شود؟ اثر شایسته در این زمینه نداریم یا کسر شأن خود می‌دانیم اثری با این محتوا ارسال کنیم؟ چرا در هفته‌های فرهنگی که در خارج از کشور برگزار می کنیم آثار دفاع مقدسی را نمایش نمی‌دهیم؟
قطعا هر چه داریم از برکات رشادت‌های جوانان در ۸ سال دفاع مقدس است. اگر الان آرامش داریم مرهون همین دلاوری‌هاست، چند درصد بودجه سینمای کشور به دفاع مقدس اختصاص دارد؟ در این میان چند درصد با اعتقاد راسخ به این دفاع حاضر به فیلمسازی می شوند و چند درصد فقط برای گرفتن بودجه فیلم دفاع مقدسی می‌سازند؟ مدیران در توزیع بودجه چقدر به اعتقادات متقاضی فیلمسازی دفاع مقدس بها می‌دهند؟
سینمای دفاع مقدس در دهه نود لازم دارد دوباره به سینمای دهه ۶۰ رجوع کند و آثاری با تکنیک‌های قوی‌تر اما به همان اندازه مستقیما به موضوع دفاع مقدس بپردازد. نسل سوم در حال فراموش کردن دفاع مقدس و نسل چهارم اصلا نمی داند ماجرا چیست.باید یک بار دیگر زیرتانک رفتن نوجوان ۱۳ ساله به تصویر کشیده شود. نسل چهارم باید بداند هم سن و سالهای‌ش "وایبر" "واتس آپ" و ... نداشتند، بجای بازی‌های رایانه‌ای، اسلحه به دست می‌گرفتند و از کشورشان دفاع می‌کردند. فرهنگ دفاع باید به تصویر کشیده شود. سینما در این زمینه خلا دارد. جوان و نوجوان ایرانی باید بداند که چگونه هم سن و سال‌هایشان با آگاهی تمام و یک تنه به خاکریز دشمن می‌زدند و برای از دست ندادن ذره‌ای از خاک کشور حاضر بودند جان خود را از دست بدهند.
هم‌اکنون، جامعه ما نیاز به همین رشادت‌ها و جوانمردی ها دارد. امور جنگ فرهنگی سخت‌تر شده است. شبکه‌های ماهواره‌ای مدام در حال شست‌وشوی مغزی نسل جوان ما هستند و ابزار سینمای ما هم در اختیار همین جریان قرار گرفته است، مدیران هم جز گفتاردرمانی کار دیگری انجام نمی‌دهند. این در حالی است که بهترین الگو یعنی "دفاع مقدس"را برای پرورش کودکان، نوجوانان و جوانان در اختیار داریم.
و اینها همه در حالی است که در بسیاری از کشورهای دنیا، ایثار نداشته و رشادت نداشته‌شان را برای الگوسازی به تصویر می‌کشند و ما از آنچه داریم غافلیم!
به نظر می‌رسد مدیران سینمایی باید حوزه دفاع مقدس را در سینما تقویت کنند و افرادی که اعتقاد قلبی دارند را بکار بگیرند. ما هر چه داریم از دفاع مقدس است، بنابراین بهترین ابزار برای فرهنگ سازی آثار دفاع مقدسی است که مستقیما روحیه دلاوری و رشادت را به تصویر بکشد.
در حالیکه می شد هم آ« فرهنگ را حفظ وتقویت کرد وهم رشد اقتصادی مد نظر نظام اسلامی که در آن رشد اقتصادی به هر قیمتی مد نظر نیست را با هم می داشتیم و اینها همدیگر را هم افزایی می کریم اکنون نه انرا به شکل احسنت داریم ونه این را