مصائب حضرت زهرا به نقل امام الحرمین اهل سنت
چهارشنبه ۱۳ اسفند ۱۳۹۳ ساعت ۰۲:۱۰
کد مطلب: 410363
عبدالملک بن عبدالله بن یوسف جوینی مشهور به امام الحرمین؛ متوفای 478 هجری؛ از شخصیت‌های برجسته أهل سنت؛ و استاد جمعى از علماى اهل سنت است.
ذهبی از استوانه های علم رجال در اهل سنت است؛ به شاگردی جوینی افتخار مى كند و در کتاب تذكره الحفاظ از او تعبیر می‌كند:
«الإمام المحدث الأوحد الأكمل فخر الاسلام جوینی امام و پیشوا و محدث یگانه و فخر اسلام بوده است.»1
جوینی (امام الحرمین) در کتاب فرائدالسمطین خود نقل می کند: روزی پیامبر نشسته بود و حسن وارد شد. دیدگان پیامبر كه بر او افتاد، دیدگانش اشك آلود شد. سپس حسین وارد شد و باز هم گریست. علی و فاطمه هم وارد شدند و باز هم پیامبر گریست. وقتی از پیامبر علت گریه را پرسیدند، این‌چنین فرمود:
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) : «وَ أَنِّی لِمَا رایتُها ذَكَرتُ مَا یُصْنَعُ بِهَا بَعْدِی كانِّی بِهَا وَ قَدْ دَخَلَ الذُّلّ فِی بَیْتِهَا وَ انتَكَهَت حُرْمَتَهَا وَ غَصِبت حَقِّهَا وَ مُنِعَت اِرثها وَ كَسر جَنْبَهَا وَ أَسْقَطَ جَنِینَهَا وَ هِیَ تُنَادِی یَا مُحَمَّداً فَلَا تُجَابُ وَ تَسْتَغِیثُ فَلَا تُغَاثُ فَتَكُونُ أَوَّلُ مَنْ یَلْحَقَنِی مِنْ أَهْلِ بَیْتِی فَتَقَدَّمَ عَلِیَّ محزونَةٌ مكروبةٌ مَغمُومَةٌ مقتولةٌ فاَقُولُ عِنْدَ ذالك : اللَّهُمَّ الْعَنْ مَنْ ظَلمَهَا وَ عَاقِبْ مِنْ غَضَبَها وَ ذَلَّلَ مِنْ اَذَلَّها وَ خُلِّدَ فِی نَارِكَ مَنْ ضَرَبَ جَنْبهَا حتی أَلْقَتْ وَلَدَهَا فَتَقُولُ المَلائِكه عِنْدَ ذالك آمِینَ2
وقتی فاطمه را دیدم، به یادم افتاد آنچه كه بعد از من، امت من در حق فاطمه می‌كنند. گویا می‌بینم كه ذلت وارد خانه او شده، حرمت او را پایمال كرده‌اند، حقش را غصب كرده‌اند، ارث او را منع كرده‌اند، پهلویش را شكسته‌اند، جنین او را سقط كرده‌اند در حالیكه دخترم فریاد می‌زند یا محمدا! ولی كسی او را جواب نمی‌دهد. هر چه استغاثه می‌كند كسی او را پاسخ نمی‌دهد. اول كسی كه از أهل بیت من به من ملحق می‌شود فاطمه است. پیش من خوهد آمد در حالیكه ناراحت و غمگین و حقش غصب شده و شهید شده است.
پیامبر دستش را بلند كرد و گفت: خدایا! لعنت كن هر كس به فاطمه ظلم كرده؛ و مجازات كن كسی كه حقش را غصب كرده؛ و ذلیل كن هر كس كه زمینه ذلت او را فراهم كرده و در آتش خودت جاودانه نگه دار كسی را كه بر پهلوی فاطمه زد و فرزندش سقط شد. در این هنگام ملائكه گفتند: آمین.»
______________________________________
پی نوشت:
1. ذهبی؛ تذكرة الحفاظ؛ ج 4، ص 1505؛ رقم24
2. جوینی؛ فرائدالسمطین؛ ج 2؛ ص 35؛ حدیث 371
