شاعرانقلاب: از دین لائیک‌ها خسته‌ام!

«هم از مذهب زاهدان ریا
هم از دین لائیک ها خسته ام

از این بوق ها زردها سرخ ها
من از این ترافیک ها خسته ام

دلم تشنه جمعه بازارهاست
که از بوی بوتیک ها خسته ام

خبر از بهاری حقیقی بیار
از کارت تبریک ها خسته ام» (خاکستر آیینه ص ۹۱)

«عقل یک عمر اگر سر به گریبان تو بود
عشق بی واسطه، پروردۀ دامان تو بود» (بغض در حوالی لبخند ص ۲۴)

«کاش ما مردم بی عاطفه می فهمیدیم
چیزی از عشق که در سینه سوزان تو بود

سنگ سردی که در آغوش کشیدی همه عمر
گرم تر از نفس مردم دوران تو بود

از ریا کاری و بی دردی این ها این شهر
با همه وسعت خود گوشۀ زندان تو بود» (همان صص ۴۴ و ۴۵)

«از درد بدون همزبانی مردند
خاکی بودند و آسمانی مردند

ازغیرت این قبیله، شاعرهاشان
دق مرگ شدند و در جوانی مردند» (همان ص ۱۰۹)

«باغ از شما که بهره ورید از نصیب ها
ما را بس است یک سبد از بوی سیب ها

یارانه های عُسرت و سهمیه های رنج
از آن ما و زخم زبان و شکیب ها

دعوا اگر به خاطر دنیاست، پیشکش!
دنیای ما برای شما و رقیب ها

هر کس رسید زخم زبانی زد و گذشت
از درد ناله بایدمان یا طبیب ها؟!» (همان ص ۱۶)

«در کوچه باغ های نشابور چشم تو
انگار مست باده خیام می شوم» (همان ص ۳۲)

«دریا قلی! رکاب بزن یاعلی بگو
چشم انتظار همّت تو دین و میهن است

ای مرد اهل درد، بنازم به غیرتت
این خانه ها هنوز پر از کودک و زن است

فردا _ اگر درنگ کنی _ کوچه های شهر
میدان جنگ تن به تن و تانک با تن است» (همان ص ۵۰)