جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - 29 Mar 2024
 
۰
۱

علل عدم انگیزه اساتید دانشگاه با صنعت

دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۳۹۳ ساعت ۱۹:۱۸
کد مطلب: 375777
یکی از موانعی که در آیین نامه ارتقای اساتید در مورد ارتباط با صنعت وجود دارد این است که جهت دهی کلی این آیین نامه بر روی ارائه مقالات غیر مرتبط با نیازهای کشور (بخصوص مقالات ISI) که عمدتا در مرز تکنولوژی قرار داشته و همپوشانی اندکی با نیازهای داخلی دارند، است.
به گزارش جهان به نقل از عیارآنلاین، چند روز پیش معاون علمی و فناوری رئیس جمهور با انتقاد از اینکه اساتید دانشگاه باید مشکلات جامعه را حل کنند گفت: در کجای دنیا یک استاد با دارا بودن پنج مدرک phD یافت می‌شود که حتی یک قرارداد با بخش صنعت نداشته باشد؟ ما معتقدیم جامعه دانشگاهیان باید مشکلات عمده هر استان از جمله اشتغال، ریزگردها، آب، محیط زیست، بخش کشاورزی و… را حل کنند.

اما به راستی چرا دانشگاهیان و علی الخصوص اساتید دانشگاه به ایجاد ارتباط با صنعت رغبتی ندارند؟

مشکل اصلی را باید در آیین نامه ارتقای اساتید جستجو کرد. به طوریکه میتوان آن را یکی از موانع در عدم برقراری ارتباط موثر دانشگاه با صنعت در کشور دانست. کارشناسان معتقدند استادی که به سراغ رابطه با صنعت برود عملا رفتاری نامتعارف (و یا حتی شاید غیر عاقلانه) از خود بروز داده است و عموما هم این اساتید به دلیل علاقه‌مندی‌های شخصی خود دست به چنین کاری میزنند.

یکی از موانعی که در آیین نامه ارتقای اساتید در مورد ارتباط با صنعت وجود دارد این است که جهت دهی کلی این آیین نامه بر روی ارائه مقالات غیر مرتبط با نیازهای کشور (بخصوص مقالات ISI) که عمدتا در مرز تکنولوژی قرار داشته و همپوشانی اندکی با نیازهای داخلی دارند، است.

http://ayaronline.ir/main/wp-content/uploads/2013/06/Isi.jpg

این مساله به گونه ای است که حتی اساتیدی که بر روی بخش صنعت در کشور ما فعالیت می کنند، عملا بر این مسئله اتفاق نظر دارند که شیب زمانی ارتقای علمی آنها کاهش یافته و عملا از رقبای خود در دانشگاه مراحل ارتقا را دیرتر طی خواهند کرد. البته بیان این مسئله هیچگاه به معنای متخلف بودن اکثریت اساتید کشور نیست، بلکه صرفا بیان کننده ضعف های قابل توجهی در آیین نامه ارتقای اساتید است. که در قالب این ساختار تفاوت اساتیدی که رفتار ضابطه مند دارند را با سایر اساتید، آنگونه که باید نشان نمی دهد.

نکته ای که لازم است توجه بیشتری بدان شود و به نوعی علت اصلی عدم برقرای ارتباط صنعت و دانشگاه در کشور است به ساختار تامین مالی دانشگاه بر می‌گردد. بررسی تجربه کشورهای توسعه یافته نشان میدهد که اساسا جهت دهی پژوهشها برای رفع نیازهای کشور با بازی در ساختار آیین نامه امکان پذیر نخواهد بود. وقتی مثلا دانشگاه فنی در جهت نیاز صنعت کار می‌کند، دیگر مهم نیست که استاد چه تعداد مقاله می‌دهد؟ یا چند کتاب می نویسد؟ و یا چند اختراع ثبت می کند؟. این پارامترها فرع بر مساله اصلی است.

در واقع وقتی دانشگاه برای تامین مالی خود مجبور باشد که از بیرون پروژه دریافت کند، به ناچار به سمت رفع نیازهای مجموعه‌های داخلی (همچون صنعت، نظامی، بخش کشاورزی، خدمات، بهداشت) خواهد رفت و پروژه های دانشگاهی به سمت رفع نیازهای ملی و منطقه ای جهت دهی خواهند شد. استاد نیز بر اساس بودجه ای که دریافت می کند دانشجو جذب کرده و هزینه تحصیل و پژوهش آنها را پرداخت می کند. این افراد نیز همگی در راستای پروژه های استاد جهت دهی شده و به صورت پراکنده و بی هدف تحقیق نخواهند کرد و بین آنها هم افزائی ایجاد می‌شود.

استفاده از روشهایی که پول بدون زحمت را در اختیار دانشگاه قرار میدهند، همانند پول نفت و شهریه، که در کشور به عنوان دوعامل اصلی تامین مالی دانشگاهها هستند،سبب خواهد شد تا استاد مجبور به حرکت در مسیر رفع نیاز کشور نباشد و بر اساس فهم خود از مسائل و اولویت‌ها تصمیم بگیرد که مجددا بازی در پازل فضای معیوب کنونی خواهد بود.
نام شما

آدرس ايميل شما
برای ارتقای فرهنگ نقد و انتقاد و کمک به پیشرفت فرهنگ و اخلاق جامعه، تلاش کنیم به جای توهین و تمسخر دیگران، نظرات و استدلال هایمان را در رد یا قبول مطالب عنوان کنیم.
نظر شما *


Iran, Islamic Republic of
مشکل اصلی بحران تکنولوژی در ایران است