نوروز اسلامی در کلام امام خامنه ای
جمعه ۷ فروردين ۱۳۹۴ ساعت ۰۹:۰۹
کد مطلب: 414448
عید نوروز از نظر اسلام، مورد توجّه خاصّی قرار گرفته است. اگر چه این عید و این روز از قبل از اسلام باقی مانده است؛ ولی برخورد اسلام با این روز، یک برخورد سازنده و حکمت‌آمیز است. بعضی از تبلیغات چی های معروف دنیا که با همه چیز ملت و کشور و جمهوری اسلامی ما دشمنی می کنند و تهمت می زنند، در این قضیه هم سعی می کنند برخورد غیرصادقانه‌ای با ملت ایران داشته باشند. آنها این‌طور وانمود می کنند که اسلام و انقلاب، با عید نوروز و سنّت های ایرانی، مخالف است. این درست نیست.
من مایلم جوانان عزیز، بخصوص فرزانگان، به این مطلب، درست توجّه کنند که اسلام در برخورد با پدیده‌هایی که از کشورها و از ملت های دیگر، یا از دوره‌های قبل به آن رسیده است، یک برخورد حکمت‌آمیز و همراه با دقّت و نگاهی همه‌جانبه دارد.
هر چیزی که قابل این است تا محتوای صحیح پیدا کند، اسلام آن را می گیرد، به آن جهت و محتوای صحیح می دهد و در دسترس مردم می گذارد. مثلاً بعضی از همین مراسم حج، مثل طواف، سعی و قربانی کردن، از قبل از اسلام بود. اسلام، این مراسم را گرفت، محتوای شرک آلود، مادّی و غلط را از آن خارج کرد و محتوای توحیدی به آن داد؛ آن را درک کرد و به صورت یک درس، به مردم برگرداند. کار خیلی عجیب و مهمّی است. در باب عید نوروز و مراسم سنّتی قدیمی هم همین‌طور؛ اسلام، عید نوروز را گرفت، محتوای انسانی و اسلامی و معنوی به آن داد و به مردم برگرداند. اوّلِ سال تحویل، شما به دستور اسلام با خدا رابطه برقرار می کنید و می گویید: «یا مقلّب القلوب و الابصار. یا مدبر الّلیل والنهار. یا محوّل الحول و الاحوال»؛ ای کسی که گردش زمین و آسمان، گردش دلها و چشم ها و گردش روزگاران به دست توست، این گردش قراردادی سال را هم برای ما با برکت و مبارک قرار بده؛ «حوّل حالنا الی احسن الحال».[1]
ببینید، نوروز و تحویل سال - رفتن از یک سال به سال دیگر - یک محتوای معنوی پیدا کرد. مردم را توصیه می کند: «اغتسل و البس و انظف ثیابک»[2]؛ غسل کنید، خود را شستشو دهید و تمیزترین لباس ها را - البته صحبتی از لباس نو نیست؛ صحبت از لباس تمیز است - بپوشید، به دیدن یکدیگر بروید؛ صله رحم کنید، دلهایتان را شاد کنید، به خودتان امید بدهید و با رویش طبیعت، یک رویش معنوی در دل خودتان به وجود آورید. برخورد با عید نوروز این است؛ لذا ما ایرانی ها عید نوروز را دوست می داریم و آن را جشن می گیریم. اما جشن ما یک جشن سالم است. اسلام با هر کدام از مراسم قدیمی که برخورد می کند، این‌طور برخورد می کند.
البته بعضی از مراسم هست که قابل اصلاح نیست. مثلاً اسلام درباره مراسم خرافىِ از روی آتش پریدن، حرفی ندارد و تأیید نمی کند؛ اما هیچ اشکالی نمی بیند که مردم - فرض بفرمایید - در مناسبتی از مناسبتهای عید، به فضای باز بروند، با سبزه و طبیعت و صحرا، دیداری تازه کنند، خود و طبیعت را با یکدیگر نزدیک کنند و لذّتِ صحیح و سالم ببرند. مانعی ندارد.
درست عکسِ روش جاهلی. در روش های جاهلی، اگر عمل خوبی هم در دست مردم باشد، آن را بی محتوا می کنند! لذا شما می بینید که راجع به تحویل سال در تبلیغات رادیوهای بیگانه، صحبت زیادی نیست؛ اما راجع به چهارشنبه‌سوری در این چند روز قبل از سال، تقریباً تمام رادیوهای بیگانه صحبت کردند! درست نقطه مقابلِ آن نظر اسلامی! ....
شما ببینید در ایّام تحویل، مردم چه مکانهایی اجتماع می کنند! دیشب در اطراف آستان قدس رضوی، با این‌که نیمه شب بود، جای سوزن انداختن نبود! تا بستِ شیخ بهایی و تمام این اطراف، مردم برای توجّه، روی زمین نشسته بودند! یعنی عید نوروز، همراه با معنویت. یا دیشب - نیمه شب - هزاران انسان علاقه‌مند، از خواب و خانه و زندگی و محیط خانواده بیرون آمدند و به مرقد امام بزرگوار رفتند. یعنی جنبه معنوی. خوب؛ حالا یک نفر هم پیدا می شود که از سرِ اشتباه و ندانم کاری، به جای مرقد امام رضا و مرقد امام بزرگوار و مرقد حضرت معصومه و مراسم معنوی، تخت جمشید را زنده می کند! البته تخت جمشید، یک اثر معماری است؛ انسان، اثر معماری را تحسین می کند و چون متعلّق به ما و مال ایرانی هاست، به آن افتخار هم می کند؛ اما این غیر از آن است که ما دل ها و ذهن ها و جان های مردم را متوجّه به نقطه‌ای کنیم که در آن خبری از معنویت نیست، بلکه نشانه طاغوتی گری است! در همان ساختمان ها که امروز بعد از گذشت یکی دو هزار سال، ویران است، زمانی به مناسبت همین روز نوروز، خدا می داند که چقدر بی گناه، در مقابل تخت طاغوت های زمان به قتل می رسیدند و چقدر دل ها ناکام می شدند! این افتخاری ندارد.[3]
پی نوشت:
[1] . زادالمعاد، ص ۵۳۱
[2] . بحارالانوار، ج ۵۹، ص ۱۰۱
[3] . بیانات در دیدار زائرین و مجاورین حرم مطهر رضوی؛ 1378/1/1
{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_22_BLOCK}{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_23_BLOCK}
ولی باید ظلم و ستم شاهان،اخلاق و رفتارشان با رعایا ، تبعیض ها ،طبقاتی اجتماعی آن زمان و در آخر ساخت این همه آثار و بناها، چه هزینه های جانی و مالی در برداشته و یا خون بهای چه افرادی بوده است را ، نیز باید در نظر داشت
و کمی با مطالعه و تحقیق به فهم این موضوع می توان دست پیدا کرد.
چند سالی است بعضی از افراد و معدود رسانه ها ، مردم را به جهتی سوق می دهند که حکومتی طاغوتی (غیر خدایی) را که راس آن پادشاهی است مثبت جلوه دهند.
مانند اشاره به منشور کوروش و ... بتوانند آرمان های مردم را که با اسلام و رهبری گره خورده است رخنه و شکاف ایجاد کنند. ولی سخت در اشتباهند.