دلم به یاد تو امشب لبالب از شور است
تو کیستی که حریمت چو کعبه مشهور است؟
رحلت پیامبر اکرم (ص) بر تمام مسلمین جهان تسلیت باد

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *


مدینه شد ز داغ مصطفى بیت الحزن امشب

 فضاى عالم هستى بود غرق محن امشب

مكن اى آسمان روشن چراغ ماه را كز كین

چراغ لاله شد خاموش در صحن چمن امشب

 

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 


هنگامه رنج و غم و ماتم شده امشب

 گریان، زغمى دیده عالم شده امشب

سیماى جهان، غرقه خون دل «یاسر»

 در سوگ رسول اللّه اعظم شده امشب

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 


شد ه دریاى دیده در عزایش موج زن امشب

چراغ لاله شد خاموش در صحن چمن امشب

پایان شب آخر ماه صفر است این

 یا آنكه زنو ماه محرّم شده امشب

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 


هنگامه رنج و غم و ماتم شده امشب

 گریان، زغمى دیده عالم شده امشب

آهنگ سرشكم، كه رسد بر لب مژگان

 با این دل سودا زده همدم شده امشب

رحلت پیامبر اکرم(ص) تسلیت باد

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

 

پیغمبر اكرم ز عالم دیده بسته

على خورد خون جگر، زهرا كند پدر پدر

 

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

 

روز عزاى رحمه للعالمین است

آغاز غربت امیرالمومنین است


در مرگ پیغمبر بودن خون قلب الش

بانگ اذان دیگر نیاید از بلاش

 

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 


روح هستی در میان بستر است

لحظه های اخر پیغمبر است

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 


28 صفر رحلت پیغام دار آخرین، خاتم نبوت را نگین، حضرت رسول واپسین، عینیت قرآن کریم، حضرت رسول اکرم صلی‌الله علیه و آله بر مسلمانان جهان تسلیت باد.

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

 
سیاه پوش بیست و هشتمین روز صفر، شانه به شانه آسمان فشرده در ابر مدینه مى گریم.

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 



فقدان رسولان، پشت اهالی ایمان را می شکند و عشق را داغدار می کند

 رحلت رسول اعظم اسلام تسلیت باد!

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 


به گلها بگویید به اشک ژاله، رخ بشویند و بلبلان را به نوحه خوانی بخوانید که پیامبر باران، امشب دیگر نمی خندد.

رحلت پیامبر اکرم تسلیت باد

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 


خورشید عشق را، ره شام و زوال نیست

بر هر دلی که تافت، در آن دل ضلال نیست

در آسمان دلبری و آستان عشق

نور جمال دلبر ما را مثال نیست

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 


فلك را ركن ارامش شكسته

زمین از اشك غم ، در گل نشسته

ملائك جمله در جوش و خروشند

خلایق جمله از ماتم خموشند

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

 


در شب رحلت خاتم انبیا، محمد مصطفی (ص) فرشتگان عرش می گریند.

 عاشقانش با چشمانی اشک آلود، مرثیه غم می سرایند. ما نیز در شب رحلت آسمانی اش در سوگ می نشینیم

 

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

غمی در سینه ام می جوشه امشب
چراغ آسمون، خاموشه امشب
گمونم پیرهنِ مشکیشو، زهرا (علیهاالسلام)
به جای مادرش، می پوشه امشب!

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

 

بر زانوی علی سرخود بنهاد                              آنکس که برگزیده پرستار است
زان پایگاه پر زد وبا لا رفت                             در قرب او که موعد دیدار است
ای همگنان نسلی خاطر باد                             هرچند این مصیبت دشوار است
ناظم !به دل بنا ل و به پایان بر                        این شعر را که نوحه غمبار است !

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 


یا رسول اللّه! امروز ماتم سرای دل را به نام تو، سیه پوش کرده ایم و نام مبارک تو را با درود و تحیّت بر زبان جاری می سازیم.

 

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

یا رسول الله! مثل تو دیگر در پهنه زمین تکرار نخواهد شد، اما با تکرار صلوات بر تو، نور حضورت را در قلب خود احساس مى کنیم.

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

یا رسول الله! با غروب آفتاب تو، کعبه تا قیامت سیه پوش گشته و زمزم، اشک عزا به رخسار مکه مى ریزد.

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

 

گریه کن ای دیده روزمـاتم اسـت           آخـــر عـمر رسول(ص) خاتم است

نــاله خــیزد از دل ارض و ســما            دل غـــمین گـشته تـمام مـا سوا

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 


  از مدینه مــی رســـد آه و فـغان            صـــاحب قرآن رود از این جــهان

خاتم پـیغمبران(ص)دربستراست            بهراوخونین دوچشم حیدر(ع) است

  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

رحلت ناجی انسان ز جهالت باشد

مصطفی احمد ما کان کرامت باشد

به شرافت نبود در دو جهان همتایش

به سر و سینه بزن هر چه توانت باشد

منبع: تبیان