جنگ‌سایبری؛ ارزانترین راه مبارزة آمریکا باایران
دوشنبه ۱۱ اسفند ۱۳۹۳ ساعت ۱۰:۵۲
کد مطلب: 410342
سوالي که مطرح مي شود اين است که اين پديده چگونه ممکن است بر رقابت هاي استراتژيک و ژئوپوليتيک ميان قدرت ها تاثير بگذارد.
آيا افزايش استفاده از تکنولوژي هاي اينترنتي و تاثير آن بر ثبات سياسي، به خاطر ويژگي هاي منحصر به فرد اين تکنولوژي است؟ يا اينکه اين تکنولوژي فقط تبديل به يک ابزار براي رقبا به منظور افزايش نفوذ بين المللي شده است؟
مقاله اخير ديويد سينگر در نيويورک تايمز که در ۲۲ فوريه منتشر شده درباره «رشد جنگ سايبري ميان ايالات متحده و ايران» است که موجب به وجود آمدن خوراک خبري براي آنهايي شد که درباره رقابت دو کشور با استفاده از ابزار سايبري نگران هستند.
اين مقاله، اسناد آوريل ۲۰۱۳ آژانس امنيت ملي ايالات متحده که توسط ادوارد اسنودن منتشر شده و شامل صحبت هاي کيث بي. الکساندر، رئيس وقت آژانس امنيت ملي مي شود را تحليل کرده است.
سينگر بر «شتاب قابل توجه استفاده از تسليحات سايبري توسط ايالات متحده و ايران براي رويارويي با يکديگر و رقابت کامپيوتري ميان ايالات متحده و ايران» تاکيد مي کند.
سينگر به استدلال ديويد راثکوف، تصميم گيرنده امور استراتژيک ايالات متحده اشاره مي کند که معتقد است هزينه استفاده از تسليحات سايبري به اندازه اي پايين است که مقامات ايالات متحده به اين نظر رسيده اند که نمي توانند از آن صرف نظر کنند.
اين نگرش درباره ايران هم وجود دارد و براساس اسنادي که منتشر شده، آژانس امنيت ملي آمريکا و ستاد ارتباطات دولتي بريتانيا، همکاري موفقي در زمينه اولويت هاي با اهميت بالا دارند که به آژانس امنيت ملي اين اجازه را مي دهد تا درباره اهداف خود بيشترين بررسي را داشته باشد.
براساس تحليل هاي سينگر و اسناد آژانس امنيت ملي، به نظر مي رسد مقامات ايراني هم به نتيجه مشابهي رسيده اند.
اسناد نشان مي دهد که حملات سايبري ايراني ها به نهادهاي مالي ايالات متحده و شرکت سعودي آرامکو، در تلافي عمليات استاکس نت و حمله سايبري به تاسيسات نفتي شان بوده است.
آژانس امنيت ملي به توانايي ايران مبني بر يادگيري از دستاوردها و اقدامات ديگران و تلاش براي افزايش اثربخشي تاکتيک ها و تکنيک ها اذعان مي کند.
اين رقابت در دو زمينه رخ مي دهد.
اول، ايالات متحده و ايران درگير يک رقابت سايبري هستند که هر دو طرف در فضاي سايبري به صورت تهاجمي و دفاعي بازي مي کنند.
براساس اسناد آژانس امنيت ملي، ايران برنامه اش را توسعه داده و ابزارها و تاکتيک هايش براي انتقام گيري را بهبود بخشيده است.
همان طور که اشاره شد حمله سايبري به آرامکو در پاسخ به حمله استاکس نت و تاسيسات نفتي شان بود.
در فضاي سايبر در مقابل سايبر، ايران قابليت هايش را افزايش مي دهد و نشان داده است که به اين حوزه علاقه دارد.
زمينه دوم رابطه استراتژيک و ژئوپوليتيک بزرگتري ميان ايالات متحده و ايران را شامل مي شود.
دولت ايالات متحده چالش هاي متعددي با ايران دارد –آن گونه که اسناد آژانس امنيت ملي مي گويد- از جمله مذاکرات بر سر برنامه هسته اي و تلاش هاي ايران براي گسترش نفوذش در خاورميانه.
هيچ کدام از اين ها بستگي به تکنولوژي سايبري ندارد.
اسناد آژانس امنيت ملي آمريکا نشان مي دهد که دولت آمريکا از قابليت هاي سايبري براي تاثيرگذاري بر اين چالش ها استفاده کرده است، به طور مثال از جاسوسي سايبري براي پشتيباني از مذاکره کنندگان آمريکايي در مذاکرات هسته اي استفاده مي کرده است.
در فضاي سياست هاي سايبري، ايالت متحده قابليت هاي سايبري اش را در کنار ديگر منابع قدرتش براي پيشبرد منافع استراتژيک و ژئوپوليتيکش در مقابل ايران به کار مي گيرد.
سينگر با استفاده از اسناد آژانس امنيت ملي نشان مي دهد که جنگ سايبري ميان ايران و ايالات متحده گسترش يافته و اين رقابت پتانسيل اين را دارد که روابط استراتژيک و ژئوپوليتيک گسترده تري را متزلزل کند.
