مشفق انقلاب برای مرگ وقت نداشت
سه شنبه ۷ بهمن ۱۳۹۳ ساعت ۱۱:۰۲
کد مطلب: 404141
همچنین علی داوودی و کمال شفیعی در مقابل درب مسجد حضرت امام خامنه ای ایستاده بودند و از شخصیت ها و افرادی که برای تسلی خاطر بازماندگان آن مرحوم و جامعه ادبی به این مکان می آمدند استقبال می کردند.
در ابتدای این مراسم، هادی مولوی دوست مدیرکل روابط عمومی و امور بین الملل حوزه هنری ضمن خوشامدگویی به حضار، بخش هایی از بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره مرحوم مشفق کاشانی را قرائت کرد.
سپس یاور همدانی از دوستان زنده یاد مشفق کاشانی غزلی تقدیم به این شاعر کرد.
حسین اسرافیلی، شاعر پیش کسوت کشورمان، نیز با اشاره به صفا و زلالی روح مشفق کاشانی، اظهار کرد: به دلیل همین روحیه بود که از ابتدای انقلاب اسلامی، چتر حمایت ایشان بر سر همه شاعران کشور گسترده بود و نسل شاعران انقلاب مدیون بزرگواری های شاعرانی همچون مشفق هستند. اگر امروز زبان و بیان پاک در شعر انقلاب اسلامی وجود دارد به دلیل حضور چنین شخصیت هایی بوده است.
این شاعر پیش کسوت کشورمان همچنین گفت: از تشییع استاد مشفق کاشانی که بازگشتم تفألی به دیوان حافظ زدم و غزل معروف «ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت / بنگر که از کجا به کجا می‌فرستمت ؛ حیف است طایری چو تو در خاکدان غم / زین جا به آشیان وفا می‌فرستمت ؛ در راه عشق مرحله قرب و بعد نیست / می‌بینمت عیان و دعا می‌فرستمت ؛ هر صبح و شام قافله‌ای از دعای خیر / در صحبت شمال و صبا می‌فرستمت ؛ تا لشکر غمت نکند ملک دل خراب / جان عزیز خود به نوا می‌فرستمت ؛ ای غایب از نظر که شدی همنشین دل / می‌گویمت دعا و ثنا می‌فرستمت ؛ در روی خود تفرج صنع خدای کن / کآیینهٔ خدای نما می‌فرستمت ؛ تا مطربان ز شوق منت آگهی دهند / قول و غزل به ساز و نوا می‌فرستمت ؛ ساقی بیا که هاتف غیبم به مژده گفت / با درد صبر کن که دوا می‌فرستمت ؛ حافظ سرود مجلس ما ذکر خیر توست / بشتاب هان که اسب و قبا می‌فرستمت» آمد. این غزل در رابطه با فتوت و جوانمردی و مهربانی های مشفق کاشانی و حسرت های ما است.
اسرافیلی همچنین با اشاره به این که آثار بسیاری برای مشفق کاشانی سروده است، چند رباعی در مدح این شاعر انقلاب خواند که یکی از رباعی ها به شرح زیر است:
«این مرد که رنگ فطرتش قرآنی است / مجموعه‌ای از مکارم انسانی است /سرحلقه اهل معرفت، اهل صفا / آوازه عشق ما مشفق کاشانی است»
رضا اسماعیلی، شاعر آیینی کشور، نیز با بیان این که مشفق کاشانی پس از پیروزی انقلاب اسلامی از نخستین شاعرانی بود که به دعوت امام خمینی (ره) لبیک گفت، افزود: آن مرحوم در تمام فراز و نشیب های این سال ها، همراه انقلاب بود.
وی ادامه داد: مشفق کاشانی در روزهای پایانی عمر خود با وجود آن که فعالیت های روزمره را به دلیل کهولت سن به سختی انجام می داد، اما پر نشاط، با انگیزه و پر شور بدون احساس خستگی در تمام مسئولیت ها و جلسات شعری حضور پیدا می کرد و مشوق شاعران جوان بود. ایشان آنقدر سرشان شلوغ بود و با انگیزه کار می کرد که احساس می کردم برای مرگ وقت ندارد.
اسماعیلی با اشاره به کتاب «خلوت انس» مشفق کاشانی، اظهار کرد: بسیاری از کسانی که گزیده اشعار شاعران معاصر را گردآوری می کنند حتی به صاحبان آثار اطلاع نمی دهند که شعرشان در مجموعه ای منتشر شده است اما استاد مشفق کاشانی اصرار داشت که به تمام شاعرانی که در کتاب «خلوت انس» از آن ها نامی به میان آمده است اطلاع داده شود و کتاب به دستشان برسد و به همین منظور هم ۲۰۰ جلد از کتاب را خودشان خریداری کردند تا برای شاعران ارسال کنند.
وی غزلی که در زمان حیات مشفق کاشانی به وی تقدیم کرده بود را خواند که به شرح زیر است:
من تو را می خوانم و عطر خیالت با من است
با توام ، وقتی غزل های زلالت با من است
بُعد منزل نیست بین عاشقان، ای مهربان !
دورِ نزدیکی به من، بوی وصالت با من است
خاطرات روشنت را می کنم هر شب مرور
در شب یلدای تنهایی ، خیالت با من است
می روم هر شب به گلگشت بهار شعر تو
در شب شعر شکفتن ، شور و حالت با من است
از سپهر شعر ، مثل مِهر ، می تابی به خاک
عکسی از لبخند خورشید جمالت با من است
کرده ای مسحور با ِسحر کلامت خلق را
شعرهای روشنت ، ِسحر حلالت ، با من است
در بلندِ آسمان شعر تو پر می کشم
تا که طاووس خیالت ؛ بوی بالت ، با من است
شاعر آیینه ها ! این شعر تقدیم تو باد
شکرِ این نعمت ، که لبخند زلالت با من است
حجت الاسلام زائری نیز در سخنانی با تاکید بر این که برای پدر و مادر مشفق باید درود بفرستیم، اظهار کرد: آن ها افراد بزرگی بودند که در ۱۷ سالگی به مشفق گفتند برای امام حسین (ع) شعر بگوید.
وی افزود: عزت مشفق کاشانی ناشی از این نبود که شعر می گفت یا این که کتابش چاپ شده بود، عزتش ناشی از این بود که دلش را به حسین بن علی (ع) گره زده و قلمش را وقف آن حضرت کرده بود.
علی انسانی شاعر و مداح اهل بیت (ع) نیز در پایان این مراسم به مداحی پرداخت.
