به گزارش جهان به نقل از فارس، امام محمد باقر(ع) در نخستین روز ماه رجب سال ۵۷ هجری در مدینه پا به دنیای خاکی نهاد. آن حضرت در سن چهار سالگی در کربلا حضور داشت و بر اساس فرهنگ عاشورا تربیت شد.
نام شریف حضرت، محمّد، کنیه ایشان ابوجعفر، و القاب ایشان باقر، شاکر و هادی بود که مشهورترین لقب ایشان باقرالعلوم یعنی شکافنده علوم بود.
امام باقر(ع) با اکثر حاکمان زمان خود مناظره داشت و در همه آنها ولایت امیرالمؤمنین را اثبات کرد؛ از جمله با هشامبن عبدالملک که به گواه تاریخ در بعضی از آن مجالس، رنگ صورت هشام از خجلت و شرمساری تغییر میکرد! به همین دلیل او کینه امام را به دل گرفته بود تا بالاخره به ابراهیمبن ولید دستور داد به امام سم کشندهای بدهد. حضرت با خوردن آن سم در بستر بیماری افتاد و طولی نکشید که به پدر و اجداد طاهرینش پیوست.
این اتفاق ناگوار نوزده سال و ۱۰ ماه پس از شهادت امام زینالعابدین(ع)، یعنی در هفتم ذیالحجه سال ۱۱۴ هجری در مدینه رخ داد. امام باقر(ع) هنگام شهادت ۵۷ سال داشت.
میثم مطیعی دانشآموخته دانشگاه امام صادق(ع)، شاگرد آیتالله آقامجتبی تهرانی و از مداحان خوشالحان کشور به مناسبت سالروز شهادت پنجمین اختر فروزان آسمان امامت و هفتمین گوهر عرش عصمت، نواهایهای جانسوزی دارد:
نگاه کودکیات دیده بود قافله را (روضه)
صوت
ز غربت تو مدینه غوغاست، زائرت امشب حضرت زهراست (زمینه)
صوت
یا باقرالعلوم(ع)! بین نماز وقت دعا گریه میکنی (نجوا)
صوت