۰
بازیکن قعرنشین بيش از فیگو تماشاگر دارد!
رسول بهروش
جمعه ۱۳ شهريور ۱۳۹۴ ساعت ۱۶:۱۳
کد مطلب: 442526
در همين راستا عادل فردوسي‌پور هم پنجشنبه شب يك ويژه‌برنامه مفصل تهيه كرد و در آن بارها و بارها از مردم تمنا كرد به ورزشگاه بيايند و سكوها را پر كنند. در نهايت اما آنچه رخ داد، با توقع برگزاركنندگان اين بازي كاملا متفاوت بود. حضور حداكثر ۳۰هزار تماشاگر براي ديدن اين بازي، بسياري از معادلات را به هم زد و نشان داد خيلي از تحليل‌هايي كه درمورد هواداران فوتبال ايران مي‌شود، بي‌پايه و سست است.
حضور بزرگاني مثل فيگو، روبرتو كارلوس، ادگار داويدز، سالگادو و مارسل دسايي در كنار بازگشت ستارگاني مثل علي كريمي، احمدرضا عابدزاده، فرهاد مجيدي و كريم باقري به چمن آزادي مي‌توانست سوژه‌هاي جذاب اين مسابقه باشد. با اين همه اما مردم به سردترين شكل ممكن از اين ديدار استقبال كردند. حتي در ويژه‌برنامه پنجشنبه شب ۹۰ هم كه كاملا مربوط به اين مسابقه بود، به زحمت يك ميليون پيامك جمع شد تا شايد عادل ضعيف‌ترين برنامه اين سال‌هايش را دست‌كم از اين نظر تجربه كرده باشد. به‌نظر مي‌رسد مجموعه اتفاقات جمعه، پيام‌هاي خاص خودش را براي فوتبال ايران داشت؛ آنچه نمي‌توان بي‌تفاوت از كنارش عبور كرد.
اگر همين امروز پرسپوليس قعر جدولي با نورمحمدي و بابك حاتمي بيشتر از منتخب جهان تماشاگر دارد، اين يعني فوتبال براي مردم ايران يك دغدغه جدي است. آنها بيشتر از اين‌كه حس و حالي براي دنبال كردن جنبه‌هاي فانتزي اين رشته ورزشي داشته باشند، با آن زندگي مي‌كنند و نفس مي‌كشند. عشق به پرسپوليس و استقلال به رگ و پي اين ملت وابسته است و اين را از آنجا مي‌شود فهميد كه جمعيت حاضر روي سكوها در بازي جمعه، هم اندازه كساني بود كه همين دوماه پيش در بازي سرخپوشان با الهلال پشت در ماندند و مجبور شدند به خانه برگردند. طعنه‌آميز اين‌كه غروب آدينه خود عادل هم در ورزشگاه آزادي به ميدان رفت و ۷۰ هزار سكوي خالي را به چشم ديد؛ سكوهاي لختي كه عملا با او حرف مي‌زدند. با توجه به شرايط فعلي فوتبال كشور، شايد انتظارها از مرد اول رسانه‌هاي ايران بسيار بيشتر از چيزي باشد كه او اين روزها ارايه مي‌دهد. فردوسي‌پور اگر مي‌خواهد بار ديگر برنامه‌اش را به روزهاي اوج برگرداند، بايد در بسياري از سياست‌هايش تجديدنظر كند. عادل به‌عنوان يك فوتباليست در كنار يك دوجين ستاره ايراني و خارجي ديگر فقط ۳۰ هزار تماشاگر دارد اما به عنوان يك شومن تيزهوش مي‌تواند ۲۰ ميليون نفر را پاي تلويزيون ميخكوب كند، به شرطي كه به «اصل» خودش برگردد و دوباره همان مردي شود كه جسورانه ريشه درد را پيدا مي‌كرد.
در روزهايي كه پرسپوليس و استقلال در هزار جور مشكل مديريتي دست و پا مي‌زنند و هواداران‌شان دو سال با اسم خصوصي‌سازي به سخره گرفته مي‌شوند، وظيفه عادل اين نيست كه با تيم هنرمندان بازي كند و از ميشل سالگادو توپ بدزدد. درست در همان سه ساعت زماني كه تباه شد تا ملت ايران بيوگرافي فيگو و كارلوس را بشنوند، مي‌شد به بخشي از دردهاي محبوبترين تيم‌هاي ايران رسيد يا داستان ادعاي دادگان درمورد دخالت مستقيم فدراسيون در نتيجه يك بازي ليگ برتري را واكاوي كرد. وقتي هيچ‌كس در اين مملكت عين خيالش هم نيست كه در ۱۰ سال گذشته چه بلاهايي بر سر پرسپوليس آمده يا استقلال امروز با چه مصايبي مواجه است، چه اهميتي دارد كه دسايي و ايلگنر به ايران مي‌آيند؟ اصلا مارادونا و مسي بيايند؛ وقتي نفس «عشق» گرفته، با اين اسباب‌بازي‌ها چه مي‌توان كرد؟!
{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_22_BLOCK}{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_23_BLOCK}
