یک نوحه‌خوان هم‌عصر با علامه امینی ضمن بیان خاطره‌ای از تقاضای آیت‌الله میلانی از او برای منبر رفتن در مسجد گوهرشاد مشهد می‌گوید: صاحب «الغدیر» اهل سخنرانی نبود و همه وقت خود را صرف تحقیق و پژوهش کرد.