من در بروجرد که بودم به درد چشم مبتلا شدم و هرچه معالجه کردم، درد چشمم مرا رها نکرد، تا آنجا که پزشکان بروجرد مرا از بهبودی مأیوس کردند.
مدت ها گذشت تا اینکه ماه محرّم و روز عاشورا فرا رسید و عزای سالار شهیدان برپا شد و دسته جات عزاداری به حرکت درآمد.
یکبار یکی از دسته جات عزا از طرف منزل ما عبور می کرد و من به عزاداری آنان نگاه می نمودم و به شدّت گریه می کردم در حالیکه از ناحیه ی درد چشم ناراحت بودم.
گویی به من الهام شد که قدری از آن گِل هایی که عزاداران به سر مالیده بودند بردارم و به چشم بمالم. ناخودآگاه این کار را کردم، بطوری که کسی متوجه نشد.
ناگهان احساس آرامشی نمودم و متوجه شدم که اصلاً خبری از درد چشم نیست و از آن پس هرگز به درد و ضعف چشم دچار نشدم.
 پس از این ماجرا دکترهای متخصص چشم، تعجب می کردند که ایشان در سنّ 90 سالگی با توجه به آن همه مطالعه و خواندن و نوشتن ابداً نیاز به عینک ندارد و اثری از ضعف چشم در ایشان دیده نمی شود.

دریافت صوت