از بیمارستان دولتی تا باشگاه فرمانیه؛ کدام رفتار علویست؟
يکشنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۳ ساعت ۰۰:۱۱
کد مطلب: 385163
1-چندی پیش شخص اول مملکت در یک بیمارستان دولتی مورد عمل جراحی قرار گرفت. شخصی که دوست و دشمن به ساده زیستی او اعتراف دارند (مانند اعتراف جالب مهاجرانی که گفته: «به عنوان منتقد ایشان اقرار می کنم که یک نقطه ی خاکستری حتی -نه تاریک- در زندگی اقتصادی ایشان و خاندانش نمی شود پیدا کرد»). شخصی که ماجرای عروسی فرزندش و دختر دکتر حدادعادل نمادی از یک عروسی بسیار ساده و بی پیرایش است. ساده زیستی امام راحل نیز چندان به تعریف نیاز ندارد. کسانی که جماران را از نزدیک دیده اند در واقع تفسیر ساده زیستی را به چشم دیده اند.
2-درست در همان روزهایی (دو روز قبل تر) که آن عمل جراحی صورت گرفت یک اتفاق دیگر نیز رخ داد که کمتر مورد توجه قرار گرفت یعنی مراسم عقد نوه ی آقای "ه.ر". از شبهات پیش آمده پیرامون صحت عقد که بگذریم یک مطلب بسیار مهم دیگر نیز وجود داشت و آن اینکه مراسم این آقازاده از آن خاندان خاص در یکی از مجلل ترین و لوکس ترین تالارهای کل کشور (و طبیعتا با هزینه ای بسیار هنگفت) یعنی «باشگاه فرمانیه» برگزار شد (احتمالا عروسی رو برن مریخ بگیرن!). اصولا جاهایی مثل باشگاه فرمانیه ساخته شده است برای بریز و بپاش های آنچنانی یک عده مرفه بی درد که در هر جامعه ای تعدادشان بسیار کم است (یعنی تعدادی معدود که از جاهایی انبوه تغذیه می شوند!). همین سالن جایی است که امثال «علی دایی» به برگزاری عروسی مجلل خود در آن تفاخر می کنند. و البته که روشن است محفل انسی که شروعش در باشگاه فرمانیه باشد شایسته نیست لانه ی کبوتران عاشقش کمتر از خانه ای چند هزار متری در خیابان فرشته باشد! شاید توقع زیادی باشد که عروسی یکی از این خاندان خاص مانند سطح متوسط مردم باشد و در دورانی که صدها هزار جوانان تازه ازدواج کرده معطل دوزار وام ازدواج مانده اند این خاندان درشت (منظور همان عظیم است!) کمتر ریخت و پاش کنند! به هر حال ایشان آنقدر پول دارند که برای جگر گوشه ی مظلوم و بی گناهشان (!!!) وثیقه ی 10 میلیارد تومانی بگذارند و آنقدر قدرت دارند که در دورانی که حکم زندان دختر دلبندشان صادر شده برای اینکه نکند روحیه شان خدشه دار شود بفرستندش اول بازی های المپیک در کشور همیشه دوست و همسایه و مورد علاقه ی خاندان ر. (یعنی انگلیس مظلوم!) را ببینند و مواردی از این دست که تعدادشان کم نیست. کلا توقع ما مردم عادی از این خاندان خاص خیلی زیاد از حدمونه!!!
3-لزوم ساده زیستی مسئولین در حکومت اسلامی نه یک توصیه ی تزئینی بلکه برآمده از حقیقت دین اسلام و زندگانی اشخاصی چون علی ابن ابی طالب (ع) است. اگر دین بریمان مهم است، دستور دین روشن است. امیر المومنین در نامه ی تاریخی شان به فرماندار بصره (عثمان بن حنیف انصاری) به شماتت او به خاطر پذیرفتن دعوت مهمانی فرد سرمایه داری چنین می نویسد: «اى پسر حنیف، به من خبر رسیده که مردى از جوانان اهل بصره تو را به مهمانى خوانده و تو هم به آن مهمانى شتافتهاى، با غذاهاى رنگارنگ، و ظرفهایى پر از طعام که به سویت آورده مىشده پذیراییت کردهاند؛ خیال نمىکردم مهمان شدن به سفره قومى را قبول کنى که محتاجشان را به جفا مىرانند، و توانگرشان را به مهمانى مىخوانند!». اگر حضرت، عثمان بن حنیف را به خاطر پذیرش دعوت بر سر سفره های آن چنانی شماتت می کند، پس وای بر گسترانندگان سفره های آن چنانی آن هم در باشگاه فرماینه!!!
