فوتبال ایران باید هزینهزا باشد یا درآمدزا؟/ گافهای بزرگ مدیریتی فوتبال کی تمام میشود؟
گروه ورزشی جهان نیوز: کنفدراسیون فوتبال آسیا به صورت رسمی سیدبندی لیگ قهرمانان ۲۰۲۲ آسیا را اعلام کرد که در این سیدبندی خبری از استقلال و پرسپولیس نیست.
بر خلاف اخباری که از احتمال بازگشت پرسپولیس و استقلال به لیگ قهرمانان آسیا و احتمال تغییر رای AFC منتشر شده بود، در خبر سایت کنفدراسیون آسیا نامی از استقلال و پرسپولیس نیامده است تا حذف این دو تیم هم حالت رسمی به خود بگیرد.
ماجرایهای مشکلات مدیریتی فوتبال ایران و جریمههای متعددی کشورمان حالا با حذف قریب الوقوع این دو تیم سرشناس و پرطرفدار پایتخت دامنهدار شده است. آنچه این موارد را بیش از گذشته برای کشورمان هزینه زا میکند قصور مدیریتی است که باعث میشود فوتبال کشورمان با همه مشکلاتش این موارد را پرداخت کند و از سوی دیگر برخورد جدی و مناسبی با خاطیان این امور انجام نمی پذیرد.
ماجرای فوتبال ایران و خبرهایی که بعضا از حواشی مدیریتی تیم های بزرگ بیرون می آید نشان دهنده یک نوع فضای بهم ریخته و عدم نظارت صحیح بر موارد این باشگاههاست که بعضا درفضای خارج از کشور نیز با یک نوع برخورد سلبی همراه میشود و موجب سرخوردگی روحی هواداران و فوتبال دوستان می شود. فوتبال اگرچه ورزشی مهییج و پردرآمد است اما در ایران بیشتر از بدهکاری باشگاهها می شنویم.
در ماجرای حذف این دو تیم از لیگ قهرمانان آسیا علاوه بر اینکه موضوع ورزشگاهها مطرح است مواردی از جمله اسنادی که جعلی خوانده می شود نیز مطرح است. «مجید صدری» سرپرست سابق باشگاه پرسپولیس با بیان اینکه ضربه اصلی را برای حذف دو تیم از داخل خوردیم، عنون کرد: «کسانی که مصاحبه کردند و آمارها را منتشر کردند. قطعا کمیته بدوی این مدارک را دارد. امروز که همه به دنبال حل مشکل هستیم، باید این مدارک منتشر شود، این چه نیتی است؟ یک نفر ما را صدا زده تا این اشکالات را به ما بگوید ما تمام مدارک را از ایمیل رسمی باشگاه می فرستیم.»
بااین حال گویی برخی از مسئولان باشگاه های که با جریمه AFC روبرو شده اند، به روش متهم کردن دیگری روی اورده اند.
«محمد پنجعلی» پیشکسوت تیم پرسپولیس در مورد بیانیه باشگاه پرسپولیس که اسنادی که افراد این باشگاه منتشر کردهاند به وطنفروشی متهم کرده است، گفت: «وطنفروشی یعنی چه؟ دولتها وظیفه حمایت از باشگاهها را دارند زمین و وام بدهند تا باشگاهها ورزشگاهها بسازند. پرسپولیس با این همه پتانسیل و هواداری که دارد یک ورزشگاه خانگی ندارد. ما خلاف میکنیم وطنفروشی یعنی چه؟ باید به قوانین و مقررات عمل کنیم اما این کار را نمیکنیم. عمل به این مقررات به نفع فوتبال و کشورمان است.چقدر مربی و بازیکن خارجی آوردیم آنها چه نتیجهای برای فوتبال ما داشتند؟ وقتی زیرساخت نداریم چه فایدهای دارد. نه تنها میروند و از ما شکایت میکنند که هم دستمزدشان را میگیرند و هم جریمه پرداخت میکنیم حتی باید نازشان را هم بکشیم و دو سه برابر جریمه هم بدهیم و بگوییم تو را خدا از ما شکایت نکنید.»
ماجرای ابهام در اسناد و مدارک در قراردادها چند وقت پیش نیز بر سر ماجرای معروف ویلموتس کار دست ایران داد. پس از فسخ قرارداد و جدایی وی از تیم ملی فوتبال ایران، نحوه انعقاد و مبلغ قرارداد وی مورد بحث قرار گرفت و پس از یک جنجال رسانهای گسترده، بسیاری از کارشناسان فوتبال و نمایندگان مجلس شورای اسلامی قرارداد مارک ویلموتس را مبهم و قابل بررسی دانستند. حتی عدهای نمایندگان مجلس این قرارداد را به عنوان یک فساد بزرگ اقتصادی مطرح کردند.
در مسئله استراماچونی سرمربی تیم استقلال نیز همین روند ادامه یافت تا جایی که فدراسیون جهانی فوتبال، با ارسال ایمیلی به باشگاه استقلال، حکم نهایی پرونده آندرهآ استراماچونی را صادر کرد و در این حکم استقلال به پرداخت یک میلیون و ۳۰۰ هزار یورو محکوم شد.
کالدرون سرمربی تیم پرسپولیس نیز همین روند را داشت. تصمیم عجیب مدیرعامل وقت پرسپولیس برای این تیم 27 میلیارد تومان ضرر زد فیفا درخصوص پرونده گابریل کالدرون حکم کرد که باشگاه پرسپولیس باید 745هزار دلار برای تسویهحساب با این سرمربی آرژانتینی پرداخت کنند.
از سوی دیگر فضای مدیریت جهانی فوتبال نیز چندان به نفع ایران نبوده و با هر خطایی فدراسیون جهانی فوتبال و کنفدراسیون آسیا علیه کشورمان با بی رحمانه ترین موارد سعی کرده اعمال قانون نکند و در این راستا اما هنوز با وجود ماجرای باشگاه های استقلال و پرسپولیس این موارد ادامه دارد و فوتبال از حوزه مدیریتی ضربات خاصی را می خورد.
با این حال آنچه در این حوزه بسیار مهم و اساسی است و باید به آن توجه ویژه کرد نظام یافتن فوتبال کشورمان و شفاف شدن قراردادها و اسنادی است که در فوتبال ایران منعقد می شود. فوتبال وسیله ای برای سرگرمی است که می توان از آن پول خوبی هم درآورد و حتی اشتغالزایی کرد اما به نظر می رسد فوتبال با این نوع مدیریت بیشتر برای کشور هزینه دارد و هر روز با یک گاف مدیریتی جدید هزینه های عجیب و غریبی به کشور تحمیل می شود.