بعد از گذشت ۸ سال می‌گوید احیا منوط به حقابه است، واقعاً سوال اینجاست که بعد از یک فرصت ۸ ساله و هزینه کرد ۱۱ هزار میلیارد تومان کشور این صحبت چه معنی می‌دهد؟

گروه سیاسی جهان نیوز: حسن روحانی در تبلیغات انتخاباتی‌اش برای تشکیل دولت یازدهم تمرکز زیادی بر روی شعارهای محیط زیستی داشت، نمود اصلی ادعای محیط زیستی بودن دولت در برنامه «احیای دریاچه ارومیه» می‌توان جست و جو کرد، شعاری که هزینه کلانی هم برای آن صورت گرفت و بیش از ۱۱ هزار میلیارد برای اجرای برنامه‌های اجرای آن هزینه شد؛ اما برخلاف هیاهوهای سال‌های ابتدایی فعالیت دولت، در ۴ ساله دوم با وجود هزینه‌های زیادی که کشور برای اجرای برنامه‌های محیط زیستی دولت داد، بسیاری از اتفاقات در سکوت کامل خبری و فضای کاملاً بسته پیش رفت. اکنون با رسیدن به ماه‌های پایانی دولت اخبار خوبی از شرایط محیط زیست کشور به گوش نمی‌رسد، دولت نه تنها نتوانسته بزرگترین و پرهزینه‌ترین برنامه محیط زیستی کشور را در دریاچه ارومیه به سرانجام برساند که تحرکاتی هم از تغییر ساختارهای اداری -اجرای، تعهدات سیاسی در سطح بین‌المللی و حتی واگذاری مناطق حفاظت شده داشته است.

به گزارش جهان نیوز، سمیه رفیعی رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس شورای اسلامی در این باره با خبرگزاری مهر گفت‌وگو بکرده است که بخش هایی از آن را در ادامه خواهید خواند:

*دریاچه ارومیه با تمام مشکلاتش قربانی سیاست بازی و شعارهای انتخاباتی دولت روحانی شد، پول کشور هم به تبع آن قربانی شد. دولت یازدهم بر اساس شعارهای محیط زیستی روی کار آمد و اولین مصوبه‌اش هم احیای دریاچه ارومیه بود، اما حالا بعد از گذشت ۸ سال می‌گوید احیا منوط به حقابه است، واقعاً سوال اینجاست که بعد از یک فرصت ۸ ساله و هزینه کرد ۱۱ هزار میلیارد تومان کشور این صحبت چه معنی می‌دهد؟ از دیوان محاسبات خواسته‌ایم که گزارش عملکردی هزینه کرد بودجه را در حوزه دریاچه ارومیه به ما بدهد تا ببینم این پول‌ها کجا هزینه شده است، در کنار آن گزارشی از معاونت نظارت بر قوانین مجلس و مرکز پژوهش‌ها درباره عملکرد ستاد احیا خواسته شده است.

*من معتقدم که سازمان محیط زیست نیاز به تغییر ساختار دارد اما اصلاحی که به اقتدار سازمان منجر شود نه اینکه سازمانی که به جهت مدیریت‌های بد، ضعیف شده را دوباره به محاق ببریم.

*یک طرح این است که این سازمان به مثابه سازمان صداوسیما زیر نظر رهبری اداره شود، خوبی این اتفاق این است که دیگر نیاز نیست رئیس این سازمان در دوره‌های ۴ ساله تغییر کند و این رویه برای سازمانی که مسئول سیاست گذاری در حوزه محیط زیست و منابع طبیعی است و نباید سلیقه‌ای جناحی و کوتاه مدت عمل کند بهتر است. ضمن اینکه نیازی که این سازمان دارد این است که مدیرانش حتماً مدیران متخصص باشند اما در حال حاضر چون جایگاه رئیس سازمان، معاونت رئیس جمهوری تعریف شده است، بیشتر انتصابات سیاسی است و انتخاب‌های سیاسی برای ریاست این سازمان طی سال‌های گذشته ضربات جبران ناپذیری را به محیط زیست کشور وارد کرده است.

*کسی که با ذوق زدگی رفت و توافقنامه پاریس را امضا کرد، باید توضیح دهد که اگر ما بخواهیم تعهداتمان را کاهش گازهای گلخانه‌ای انجام دهیم، دنیا می‌تواند به ما تجهیزات بدهد؟ وقتی هیچ کانال مالی و انتقال دانشی برای ایران باز نیست

*از سوی دیگر دقیقاً مشخص نیست چرا زمانی که این اجلاس در سطح روسای جمهور و نخست وزیران کشورها در پاریس برگزار شد، رئیس سازمان محیط زیست از طرف جمهوری اسلامی ایران در آن شرکت کرد؟ حتی مشخص نیست چرا این شخص مثل خیلی از نمایندگان کشورهای صاحب انرژی، همچون قطر، امارات، کویت و عربستان و … که پس از بررسی به آن توافقنامه پیوستند، تامل نکرده است. حتی کشورهای بزرگی مثل هند و چین درباره پیوستن به توافق پاریس سریعاً تصمیم گیری نکردند و تعهد ندادند و هنوز جای ابهام دارد چرا نماینده ما به سرعت تعهد داده است؟ آیا این تصمیم شخصی بوده؟ یا تصمیمات شورای امنیت کشور در آن دخیل بوده است و یا شخص رئیس جمهور دستور داده است؟ هیچ پاسخ روشنی به این تصمیمات داده نمی‌شود. وقتی صحبت‌های موافق و مخالفان را کنار هم می‌گذاریم می‌بینیم ابهامات زیاد است و موافقان حرفهای دیپلماتیک همیشگی را می‌گویند که تا به حال مشکلی را از جمهوری اسلامی حل نکرده است.

*طی سال‌های اخیر ساخت هتل در دل «پارک ملی ساحلی نایبند» تا واگذاری ۲ هزار ۱۰۰ هکتار از اراضی «منطقه حفاظت شده بمو» و ساخت و سازهای غیر مجاز در منطقه حفاظت شده بوجاق و بذل و بخشش ۶ میلیون هکتار از اراضی ملی با اطلاع سازمان‌های متولی صورت گرفته است