استراتژی و راهبردهای نظام هم در میدان دیپلماسی و هم در میدان نبرد، کاملاً هوشمندانه و مشخص بود. اما چه کنیم که میدان دیپلماسی، حاج قاسم نداشت.

گروه سیاسی جهان نیوز: پس از سال ها وقت تلف کنی و گذاشتن تخم مرغ ها در سبد برجام از سوی دولت، امروز  با اندکی تأمل می توان دریافت که  برجام  یکی از مفتضح ترین اتفاقات سیاست خارجی پس از انقلاب بوده است و البته آن هم دستپخت غربگرایان داخلی بود.

اما این عادت همیشگی غربگرایان است که اگر با تصمیمات غلط آنها مخالفت شود، نظام را مقصر مشکلات می دانند و می گویند که نگذاشتند تا ما کار کنیم و وقتی  پا در یک کفش کرده و از تجربه های پیشین درس نگرفته و فجایعی نظیر برجام را رقم می زنند، وقتی مشاهده می کنند که دور خورده اند، شکست های خود را به گردن نظام انداخته و می گویند که با تأیید نظام بوده است و  حتی گاهی اوقات پا را فراتر گذاشته و می گویند که ما هیچ کاره ایم!
 
در همین راستا بعد از فایل جنجالی که در روزهای اخیر منتشر شد، مقام معظم رهبری در بخشی از بیانات اخیر خود، اشاره ای کوتاه به این موضوع داشته و فرمودند: «این را هم همه بدانند که سیاست خارجی در هیچ جای دنیا در وزارت خارجه تعیین نمی شود. سیاست خارجی در همه‌ جای دنیا مربوط به مجامع بالادستی وزارت خارجه است؛ مجامع بالادستی و مسئولین عالی‌رتبه‌ی کشور هستند که سیاست خارجی را [تعیین میکنند]؛ البتّه وزارت خارجه هم در اینها مشارکت دارد، لکن این جور نیست که تصمیم‌گیری، تابع وزارت خارجه باشد؛ نه، وزارت خارجه مجری است؛ سیاستهای خارجی را [اجرا میکند]؛ اینجا در کشور ما هم همین جور است؛ در شورای عالی امنیّت ملّی که همه‌ی مسئولین در آنجا حضور دارند، تصمیم‌گیری میشود و وزارت خارجه با شیوه‌های خودش بایستی آنها را عملی بکند و پیش ببرد».

بعد از بیانات اخیر ایشان، برخی از غربگرایان شبهات مضحکی را در سطح رسانه ها منتشر کردند که برجام هم تصمیم نظام بود و از این طریق قصد داشتند که در یک فرار روبه جلو و البته در وقت اضافه، دامن محمد جواد ظریف، تیم مذاکره کننده و دولت را از این لکه ننگ تاریخی پاک کرده و به مخالفان حمله کنند.

اما اجمالاً چند نکته در این باره گفتنی است:

1. از جمله «وزارت خارجه با شیوه‌های خودش بایستی آنها را عملی بکند و پیش ببرد»، اینگونه برداشت می شود که وقتی استراتژی و راهبردهای حاکمیت مشخص شد، در انتخاب شیوه ها و روش ها برای رسیدن به اهداف و منافع - در چهارچوب شرع و قانون - دست وزارت امورخارجه و دولت، باز است.
 
2. وزیر امور خارجه، در کنار سایر مقامات دولتی و غیر دولتی شورای عالی امنیت ملی، یک عضو ثابت دارای حق رأی است، بنابراین اگر تصمیم گیری در حوزه کلان سیاست خارجی صورت می گیرد، وزارت خارجه بخشی از تصمیم گیری را به عهده دارد اما همه‌ تصمیم‌گیری با او نیست.

البته که می‌توان به این موضوع به طور دیگری نیز نگاه کرد. رئیس جمهور، رئیس سازمان برنامه و بودجه، وزیر کشور، وزیر خارجه و وزیر اطلاعات پنج عضو دولتی شورای عالی امنیت ملی هستند که حدود نیمی از آرای این شورا را تشکیل می دهند. حتی دبیر شورا هم با نظر رئیس جمهور تعیین می شود.
 
3. مقام معظم رهبری خطوط قرمزی را برای برجام تعیین کردند که متأسفانه با سرسری و هیجانات کاذبی که دولتی ها نشان دادند، رعایت نشد و امروز دست دولتی ها و وزارت خارجه در حنا مانده است و از همه مهمتر ضرر آن را مردم  متحمل شدند.  

با وجود اینکه بدعهدی طرف های غربی قبلاً برای همه ثابت شده بود، اما با توجه به اصرار و وعده های دولت به مردم، در مجموع، سیاست نظام این بود که با برجام، تحریم های ظالمانه برداشته شده و منافع کشور تأمین شود، نه اینکه غربی ها کلاه گشادی بر سر مذاکره کنندگان و دولت بگذراند و آنها را در به در دنبال خود بچرخانند!

اگر دولت و وزارت خارجه نتوانست نظر نظام را تأمین کند، نظام مقصر نیست، اشکال از دولت و فرمانده میدان دیپلماسی بود که به رغم ادعاهایی که دارد، بعضاً  الفبای مذاکره و دیپلماسی را هم رعایت نمی کند. ضمن اینکه اصل مذاکره در دولت قبلی هم وجود داشت اما دولت به اصطلاح تدبیر و امید روند مذاکرات را به سمت دیگری هدایت کرد که امروز، بعد از گذشت چند سال، نتیجه آن عوام فریبی ها کاملاً مشخص شده و تجربه ای تاریخی پیش روی ماست.

4. اگر یک مجری ساختمان بر اساس نقشه مهندسی شده و دقیق که به او داده شده، ساختمان را بنا نکند و همه نقشه را به هم بریزد، اشکال متوجه چه کسی است؟! مجری خطاکار یا مهندسی که جزء به جزء طراحی کرده است؟

وزارت خارجه این اختیار را دارد که راهبردها و سیاست ها را کاملاً محقق کرده و منافع کشور و مردم را تأمین کند یا اینکه معکوس عمل کند و دود آن به چشم یک ملت برود.
 
5. نکته پایانی اینکه استراتژی و راهبردهای نظام هم در میدان دیپلماسی و هم در میدان نبرد، کاملاً هوشمندانه و مشخص بود. اما چه کنیم که میدان دیپلماسی، حاج قاسم نداشت که گوش به فرمان رهبرش باشد و با تدبیرهای مثال زدنی و تلاش شبانه روزی، حق ایران و اسلام را از حلقوم جریان غربی- عبری- عربی بستاند، بینی آنها را به خاک بمالد و ریشه حکومت خودخوانده داعش را بخشکاند.

 در حقیقت شاهد بودیم که دو فرمانده کشور را در دو عرصه مهم فرستادیم. یکی برای ما افتخار آفرید و دیگری خسارت!