مشخصا دغدغه و ناراحتی ظریف، پخش و انتشار این اظهارات است نه پشیمانی از محتوای مطرح شده بلکه آقای وزیر بارها تاکید کرده اند که باید نظرات کارشناسی(!) را بدون واهمه بیان کرد.

گروه سیاسی جهان نیوز، حسین خان بابازاده: روز گذشته رهبرانقلاب به دلیل اهمیت مسائل مطرح شده توسط ظریف حسب جایگاه بسیار مهمی که در هنوز در اختیار اوست، مطالبی بسیار مهمی را متذکر شدند.

رهبری ضمن آنکه اظهارات ظریف را تعجب آور و تاسف بار دانستند، برخی از این حرف‌ها را تکرار حرف های دشمنان به ویژه آمریکایی ها، «دشمن شادکن» و البته یک «خطای بزرگ» از سوی مسئول جمهوری اسلامی دانستند.

اما ظریف بعد از بیانات رهبرانقلاب در پیامی اعلام کرد که اظهاراتش در فایل صوتی، نقطه نظرات شخصی او بوده که صرفا برای انتقال صادقانه تجربیات و بدون قصدی برای انتشار بیان شده است. مشخصا دغدغه و ناراحتی ظریف، پخش و انتشار این اظهارات است نه پشیمانی از محتوای مطرح شده بلکه آقای وزیر بارها تاکید کرده اند که باید نظرات کارشناسی(!) را بدون واهمه بیان کرد.

هرچند ظریف از آنچه باعث تکدر خاطر مقام معظم رهبری، مردم ایران و خانواده شهید سلیمانی شده است عذرخواهی کرد اما سوال اساسی این است که آیا نظرات شخصی ظریف همان حرف‌های دشمن است؟ محتوای اظهارات ظریف طی روزهای گذشته بارها با دلایل مستحکم به نقد جدی کشیده شد اما روز گذشته رهبرانقلاب با تبیین مهمی که داشتند برخی از این اظهارات مطرح شده را تکرار حرف دشمن خواندند، همان هایی که ظریف از آنها به عنوان نظر شخصی یاد می‌کند!

رهبری تاکید دارند که نباید ما جوری حرف بزنیم که معنایش این است که سیاستهای کشور را قبول نداریم؛ اما ظاهرا آقای ظریف اصرار دارند که حرف های مطرح شده کارشناسی و شخصی است ولی نباید به دلیل جایگاه کنونی ظریف منتشر می شد!

با این تفاسیر به راحتی می توان متوجه شد که ریشه برخی دیگر رفتارهای ظریف ناشی از کجاست. از «آمریکا با یک بمب میتواند تمام تجهیزات ایران را از کار بیاندازد»، «التماس های انتخاباتی به طرف مذاکره»، «استعفا به وقت سفر بشار اسد»، «قدم زدن با کری»، «ادعای پولشویی در ایران» و... همه نشانگر این است که آقای ظریف علی رغم اعتقاد لازم، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی بوده است و علی رغم آنکه قرار بوده وزارت خارجه فقط مجری امور باشد، گاها از خطوط قرمز ترسیمی پا را فراتر گذاشته و اعمال سلیقه کرده است.

سوال از آقای ظریف به عنوان یک فرد متشرع و متدین این است که چطور به خود اجازه دادند هشت سال بر این مسند مهم و راهبردی تکیه بزند و حتی برای ادامه این سمت در دولت بعدی هم اعلام تمایل بکند.

بعید است توصیه تجدید نظر در نظرات شخصی به آقای ظریف کارساز باشد اما امام راحل و رهبری معظم حکم شرعی صاحب منصبان بدون اعتقاد را در جمهوری اسلامی مشخص کرده اند. چه خوب است آقای ظریف جستجویی در این باره انجام دهند و یکبار دیگر با خود مرور کنند که چه میزان به سیاست های کلی نظام در صجنه عمل اعتقاد دارند. اگر میزان عدم اعتقاد به این سیاست ها بیش از حد معمول باشد، تجربه نشان داده که در صحنه عمل این نوع افراد نمی توانند مسئولین خوبی برای خواسته ها و اهداف کشور و نظام باشند.