*برای بیشتر دولت ها این اتفاق رخ می دهد که سرمایه اجتماعی خود را در پایان دوره مسئولیت خود از دست می دهند و این مسأله فقط مختص ایران نیست

*آنگلا مرکل از معدود سیاستمدارانی است که مردم در پایان دوره مسئولیت او، به احترامش ایستادند. اصولا آلمان چنین سیاستمدارانی کارآمدی دارد.

*سال گذشته دولت طرح افزایش قیمت بنزین را اجرا کرد و همه می دانستند این کار خلاف است، اما بعد از ایجاد اعتراضات رئیس جمهور اعلام کرد که من بی خبر بودم. اگر من جای رئیس جمهور بودم اعلام می کردم این جراحی برای اقتصاد کشور لازم است و اگر لازم باشد من جانم را در این راه می دهم. در حالیکه رئیس جمهور اینگونه رفتار نکرد و بدتر از آن یکی از نزدیکان رئیس جمهور گفت باید از روحانی ممنون باشیم که خود را در معرض اتهام قرار داد و ایثار کرد.  این نوع ادبیات، ناکارآمدی را امری واقعی می کند.

*مسئولی سدی می سازد و انتظار دارد به او مدال دهند در حالیکه او به وظیفه اش عمل کرده است. رفتار یک شهردار، فرماندار، استاندار، وزیر و رئیس جمهور قبل و بعد حکم مسئولیت تفاوت پیدا می کند و افراد تغییر می کنند. این مسائل یعنی نخبگان ما برای حکمرانی خوب تربیت نشده اند. قبل از اینکه بحث کارآمدی، تربیت نخبگان مهم است. کسی که از دانشگاه هاروارد یا فلچر فارغ التحصیل می شود برای کار مدیریتی تربیت شده است ولی نخبگان سیاسی ما برای مدیریت تربیت نشده اند.

*در بین روسای جمهور دوره های اخیر تنها کسی که بینش و افق داشت، مرحوم هاشمی بود. چرا اردوغان مهم ترین صدراعظم تاریخ ترکیه بعد عثمانی می شود؟ اردوغان سواد زیادی ندارد اما افق و بینش دارد که شهرهای ترکیه را آباد کرده است. حاکم دبی سواد زیادی ندارد، اما افق و بینش دارد که دبی در مقایسه با ابوظبی پیشرفت کرده است.

*وی با بیان اینکه برخی معتقد هستند که ناکارآمدی دولت ها به دلیل دخالت نهادهای زیر نظر رهبری است، تصریح کرد: اینطور نیست. چرا وقتی نهادهای زیرمجموعه رهبری در بخش دفاعی دخالت می کند، موفق بوده و از سایر بخش ها جلوتر است به گونه ای که ایران در دو هزار سال گذشته چنین قدرت دفاعی در خاورمیانه نداشته است؟

*اگر آنقدر که شهید سردار سلیمانی در مقاومت و بخش دفاع ما موفق بودند، در آداب حکومتداری هم موفقیت داشتیم، ایران مشکلی نداشت.

*من تحریم را مشکل ناکارآمدی نمی دانم، البته تحریم را ذاتا امر خوبی نمی دانم و معتقدم تحریم نعمت نیست، بلکه نقمت است اما ناکارآمدی بیشتر از آنکه به تحریم یا بحث های ایدئولوژیک و انتزاعی مرتبط بدانم، به عوامل ساختاری و تشخیص هویت فکری دولتمردان ایران مرتبط می دانم.

*دموکراسی ما معیوب است و فکر می کنیم با برگزاری انتخابات به دموکراسی رسیده ایم، در حالیکه قبل از انتخابات به مولفه های دموکراسی نیازمندیم. آیا انتخاب کاندید بین اصلاح طلبان و اصولگرایان در یک فرایند دموکراتیک انجام می شود؟ آیا احزاب و مطبوعات در انتخاب این کاندیدها نقش دارند؟

*روسای جمهور در ایران فکر می کنند که بر مردم ولایت و حق دارند و صاحب اختیار هستند برای همین وقتی وزیری انتخاب می کند، می گوید این انتخاب حق من است در حالیکه این حق رئیس جمهور نیست. حق رئیس جمهور مدیریت است.

*در ایران هرکسی از خانه قهر می کند، کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری می شود و اتفاقا رئیس جمهور هم می شود. این اتفاق بارها در انتخابات کشور رخ داده و تبعات زیادی برای ما داشته است.

*اگر در سال 84 لاریجانی از خود اصولگرایان انتخاب می شد، شرایط کشور با حال حاضر خیلی متفاوت بود، زیرا او هم فکر بلند و بینش دارد. اگر آیت الله هاشمی انتخاب می شد، با ادامه مسیری که دولت خاتمی آغاز کرده بود، به یک موقعیت بزرگ تاریخی می رسیدیم و بزرگ ترین قدرت اقتصادی غرب آسیا می شدیم و در تمام نهادهای بین المللی نقش اول داشتیم و طرف مشورت در وقایع بین المللی بودیم.

*احمدی نژاد شش سال ثابت کرد که رئیس جمهور می تواند نفر اول اجرایی در کشور باشد. شهید رجایی فرد مقتدری بود. اگر ناهماهنگی بوده است خودمان ایجاد کرده ایم. 

*وی درباره ادعای دولت ها مبنی بر نداشتن اختیار برای معرفی وزیر و حتی تحت فشار قرار گرفتن در این زمینه گفت: این ریشه در خودخواهی دولت ها دارد. این همه افراد در کشور داریم یعنی نمی توانیم آنها را وزیر کنیم؟

*فردی در حد رئیس اداره است، ولی به عنوان وزیر انتخاب می شود، اما کسی که شایستگی دارد را انتخاب نمی کنیم . مهره چینی ها غلط بوده است. کشور با تدبیر اداره می شود، ولی ما می خواهیم کشور را با تقدیر اداره کنیم.