یک سرباز انگلیسی در حال کتک‌زدن و فحاشی به یک بقال ایرانی است و آن سرباز حتی به افسر نظامی ایران هم که قصد مداخله در ماجرا را داشت، سیلی محکمی می‌زند.

گروه جامعه جهان نیوز: سوم اسفند، صدمین سالگرد کودتای سیاه انگلیسی ۱۲۹۹ و گماشتن دیکتاتور رضا پهلوی بر ایران است. با تصرف تهران توسط رضاخان و قزاق‌ها در این روز احمد شاه قاجار به ناچار رضاخان را با لقب سردار سپه، به وزارت جنگ و فرماندهی لشکر قزاق منصوب کرد. این کودتا، مقدمات تغییر سلطنت قاجار  به پهلوی را فراهم کرد.

رضاخان که با کودتای نظامی بر سر کار آمد با حمله نظامی متفقین به ایران و اشغال کشور توسط قوای بیگانه مجبور به استعفا و ترک کشور شد و تا آخر عمر در تبعید به سر برد.

اسناد و مدارک پرشماری وجود دارد که نشان می‌دهد در زمان حضور نیروهای بیگانه متفقین در ایران،‌ گاه و بیگاه، به‌ جان و مال و نوامیس عمومی تجاوزاتی صورت می گرفت ،‌ بی‌آنکه متجاوزان از سوی دستگاه قضایی ایران تحت تعقیب قرار بگیرند. در این دوره قحطی‌ و بیماری‌ منجرِ به‌ فوتِ شماری از ایرانیان در مناطق مختلف کشور شد که از تبعاتِ اشغال کشور توسط متفقینِ متجاوز بود.

در ادامه خاطره‌ای واقعی و بسیار غم انگیز از آن دوران که منجر به سرودن ترانه‌ای معروف شد را می‌خوانید:

ترانه مشهوری که با یک سیلی خلق شد
در زمان اشغال تهران توسط نیروهای انگلیسی و دیگر متفقین، مردی به نام حسین گُل‌گلاب در خیابان «هدایت» به چشم می‌بیند که یک سرباز انگلیسی در حال کتک‌زدن و فحاشی به یک بقال ایرانی است و آن سرباز حتی به افسر نظامی ایران هم که قصد مداخله در ماجرا را داشت، سیلی محکمی می‌زند.

گل‌گلاب وقتی این صحنه را دید با چشمانی اشک‌آلود به دیدار روح‌الله خالقی رفت و همه ماجرا را برایش تعریف کرد. او به خالقی گفت: «کار ما به اینجا رسیده که دیگر سرباز اجنبی توی گوش نظامی ایرانی می‌زند؟» روح‌الله خالقی هم پاسخ داد: «ناراحتی تأثیری ندارد. بیا کاری کنیم و سرودی بسازیم.» این گپ و گفت کوتاه مقدمه‌ای برای سرودن شعر «ای ایران» بود.