فردوسی پور گزارش بازی را با بغض برای دلتنگی مردم ایران شروع کرد. این در حالی است که علی رغم حواشی ایجاد شده برای برنامه نود، از او برای گزارشگری دعوت شده و ظاهرا خود عادل به این کار تمایل نشان نداده است.

گروه سیاسی جهان نیوز، حسین خان بابازاده: فینال لیگ قهرمانان آسیا هم برگزار شد و پرسپولیس نتوانست جام قهرمانی روی سرش بلند کند. اما حاشیه مهم تر از بازی فینال و شکست پرسپولیس، گزارشگری عادل فردوسی پور برای صفحه فارسی AFC  بود که حواشی فراوانی با خود داشت.

نکاتی را می توان در این بازه ذکر کرد:

یک. «پرسپولیس به ای اف سی باخت»، «ای اف سیرک»، «ای اف سی 2، پرسپولیس 1» و... تعبیرهایی هستند که اصطلاحا فوتبالی های دوآتیشه برای نام بردن از کنفدراسیون فوتبال آسیا استفاده می کنند. از محرومیت آل کثیر تا خباثت در اجازه پخش مسابقه فینال از صداوسیما مواردی بودند که صدای بسیاری از فوتبال دوستان را در ناجوانمردی ای اف سی بلند کرد. اما با همه رویکردهای ضدایرانی ای اف سی، عادل فردوسی پور دعوت شیطنت آمیز ای اف سی را پذیرفت تا گزارشگر بازی فینال لیگ باشگاه های آسیا از صفحه ای اف سی باشد.

دو. فردوسی پور گزارش بازی را با بغض برای دلتنگی مردم ایران شروع کرد.  این در حالی است که علی رغم حواشی ایجاد شده برای برنامه نود، از او برای گزارشگری دعوت شده و ظاهرا خود عادل به این کار تمایل نشان نداده است. در ثانی آنکه این بغض و دلتنگی با پذیرش آن دعوت چندان همخوانی ندارد.

سه. علی رغم تمام رپرتاژهای رسانه ای که سلبریتی ها و حتی آذری جهرمی به عنوان وزیر ارتباطات هم در آن نقش پررنگی داشتند، مجموع بینندگان صفحه ای اف سی در نیمه اول حدود 800 هزار و در نیمه دوم به حدود 400 هزار مخاطب رسید. این در حالی است که علی رغم میلیون ها بیننده بازی فینال از تلویزیون، برنامه های تلوبیون و روبیکا در نوع خود رکوردهایی را به جا گذاشتند و به نوعی صفحه ای افی سی تحقیر شد.

چهار. شاید به نوعی بتوان علاوه بر پرسپولیس، فردوسی پور را هم بازنده دوم فینال دیروز دانست. چرا که هم دعوت یک گروه متعرض به حق فوتبال ایران را را پذیرفت و هم شکست پرسپولیس باعث شد آنچنان که باید موضوع گزارش او که با تبلیغات ویژه انجام شده بود داغ نشود. البته که مورد اول و میزان بازدیدها برای فهم شکست کافی است.

پنج. علاقه بسیاری از فوتبال دوستان به فردوسی پور قابل انکار نیست. توانایی عادل هم قابل کتمان نیست. عادل فردوسی پور بزرگ شده صداوسیما است و همان طور که نشان داده اهل پشت کردن به ایران و مردم کشورش نیست. قطعا او اشتباهات مهمی داشته اما به هرحال یک سرمایه است و شاید بهتر باشد مدیران تلویزیون تا با تفهیم موارد اشتباه به او تدبیری کنند تا فوتبال دوستان بتوانند فوتبال تیم محبوبشان را با صدای عادل فردوسی پور و گزارش های متفاوت او از قاب رسانه ملی ببینند.