مدیران ناکارآمد کار را به آنجا رسانده اند که پسر آیت الله هاشمی که مفتخر بود رای دولت روحانی را از سه درصد به 51 درصد رسانده حرف از «سوپرمن» برای حل مشکلات کشور به میان می آورد و عدم کاندیداتوری را یک رفتار عاقلانه می داند.

گروه سیاسی جهان نیوز: در چند روز گذشته دو نفر از سیاستمداران و افراد شناخته شده جریان اصلاحات و اعتدال به یک موضوع تقریبا واحد اما با کلمات متفاوت اشاره کردند که می تواند استراتژی ماه های پیش رو تا انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم را پیشخوانی کند:

۱-  محسن هاشمی رئیس شورای شهر تهران در سخنانی بیان کرد: «با وضعیتی که الان هست فکر نمی‌کنم هیچ عاقلی کاندیدای ریاست جمهوری شود. شرایط کشور بسیار سخت است و کسی که خود را کاندیدا می‌کند به قول غربی‌ها باید «سوپرمن» باشد».

۲- محمود واعظی رپیس دفتر روحانی در پاسخ به این سوال که شما برای انتخابات ۱۴۰۰ کاندیدا نمی‌شوید؟ گفت: «خیر، مگه من بیکارم گزینه کاندیداتوری باشم».

این روزها و در سال آخر دولت، دولتمردان زیاد از عقل سخن می گویند. رئیس جمهور هم به تازگی در پاسخ به چرایی لغو جلسه سران قوا گفته بود « کسی نمی‌تواند برود وسط سیل و بگوید که من نمی‌ترسم! خب نترس؛ وایسا تا آب تو را ببرد. ما عقل داریم که از جان‌مان محافظت کنیم».

حال ناخوش مدعیان اصلاحات و اعتدال در شروع دومینوی شکست ها که دوم اسفند سال گذشته قدم اول آن بود قابل کتمان نیست.  اما نکته مهم آن است که مدیران ناکارآمد کار را به آنجا رسانده اند که پسر مرحوم آیت الله هاشمی که افزایش رای روحانی از سه درصد به 51 درصد جزو افتخاراتش بود، حرف از «سوپرمن» برای حل مشکلات کشور به میان می آورد و عدم کاندیداتوری را یک رفتار عاقلانه می داند.

جالب تر آنجاست که رئیس دفتر رئیس جمهور که برخی کارشناسان او را سخنگوی شخص روحانی می دانند از کار سخت رئیس دولت آینده با خبر است. به عبارت بهتر از وخامت اوضاع فعلی باخبر است.

البته این را هم باید اضافه کرد که باید امیدوار بود این گفته آقایان با شرکت در جلسات مدیریت فضای انتخاباتی-هرچند ناامیدانه- در پس پرده همخوانی داشته باشد؛ گرچه این اعترافات رسانه ای در نوع خود بسیار قابل توجه است.

این مهم را نیز باید ذکر کرد که متاسفانه جریان نیروهای انقلاب هم از مشکل بزرگی به نام «احساس تکلیف» رنج می برد. نیروهای ارزشی سوگمندانه در این برهه ها دچار نوعی احساس تکلیف در ورود به مباحث انتخاباتی می شوند و تنها و تنها خود را کاندیدای اصلح می دانند و حاضر نیستند این احساس را به نفع هم قطاران بعضا صالح تر خود نیز قربانی کنند. در نتیجه جریان استحاله طلب با شناخت موقعیت توانسته است در قوه اجرایی کشور جا خشک کرده و امیال خود را در ابعاد داخلی و خارجی به اجرا در آورند.