بسیار سخت است به فردی که نخواهد سلامت خود را حفظ کند، کمک نمود و تلخ تر آنکه این بی مسئولیتی به سلامت دیگران هم لطمه بزند.

گروه جامعه جهان نیوز، حسین خان بابازاده: تقریبا حدود یک ماه از شناسایی کرونا در ایران گذشته است. متاسفانه مبتلایان شیوع این بیماری در کشورمان طبق آمارهای رسمی به بیش از هفده هزار نفر و آمار جانباختگان به بیش از یک هزار و صد نفر رسیده که حدود بیست نفر از این جمعیت را «شهدای خدمتِ مدافع سلامت» تشکیل داده اند.

رویه ثابت و روزانه مسئولان امر در یک ماه گذشته این بوده که طی شبانه روز و از رهگذر هر فرصتی که پیدا می کنند از مردم بخواهند ضمن رعایت دستورالعمل های بهداشتی «در خانه بمانند» و خصوصا در ایام نوروز قید سفر، خرید و عید دیدنی را بزنند.

اما هرچند ملت ایران را باید همواره جزو بافرهنگ ترین ملت های جهان دانست اما برخی آمارهای اعلامی توسط مسئولین ستاد مبارزه با کرونا در کنار گزارش های پخش شده از رسانه ملی، تصاویر منتشر شده در خبرگزاری ها و در نهایت مشاهدات نگارنده نشان می دهد که متاسفانه هنوز بخش قابل توجهی از مردم خصوصا در تهران، بنایی برای جدی گرفتن این بیماری کشنده که قابلیت انتقال سریع هم دارد، را ندارند و اصطلاحا موضوع را شوخی گرفته اند. حجم بالای مسافرت (با وجود تعطیلی مراکز اقامتی و عدم استقبال میزبانان استانی)، شلوغی مراکز خرید، عدم رعایت دستورات بهداشتی و –به زودی-  دیدوبازدیدهای نوروزی نشان‌گر آن است که بسیاری از مردم، کم توجهی به معنای کم لطفی آن هم به یک موضوع ملی مرتبط با سلامت را در پیش گرفته اند. درست است که در تمام روزهای کرونایی گذشته گفته شده که «از کرونا نترسیم ولی مراقب باشیم» اما ظاهرا برخی این نترسیدن را با بی خیالی اشتباه گرفته اند و ناچارا باید تلاش کرد تا کمی واقعا آنان را ترساند.

بارها و بارها مسئولان مرتبط از صدر تا ذیل و همچنین پزشکان و پرستاران، مهمترین راه ریشه کن کردن این ویروس منحوس -که قرائن حمله بیولوژیکی هم دارد- را همراهی همه جانبه مردم معرفی کرده اند که در صورت عدم همکاری، جولان این ویروس خطرناک حداقل برای دوماه دیگر ادامه پیدا خواهد کرد. فی الواقع این عدم همکاری به معنای لطمه به سلامت دیگران و به خطرانداختن زندگی سایر افراد جامعه محسوب می گردد. بسیار سخت است به فردی که نخواهد سلامت خود را حفظ کند، کمک نمود و تلخ تر آنکه این بی مسئولیتی به سلامت دیگران هم لطمه بزند.

سوال اینجاست؛ در بزنگاهی که برای سلامت مردم حرم های مطهر اهل بیت(ع)، نمازهای جمعه و جماعت، هیئات مذهبی و.... تعطیل می شوند، چگونه می توان قبول کرد که این حجم مسافرت، رفت‌وآمد و شلوغی مراکز خرید واجب و ضروری باشد؟ قطعا این رفتار پاسخ مناسبی به درخواست های مکرر محترمانه و البته ملتمسانه مسئولان برای حفظ سلامتی مردم نیست.

آمارهای رسمی اعلام شده نشان می‌دهد که این بیماری دقیقا در روند اوج خود قرار گرفته و طی روزهای گذشته به طور میانگین در هر روز 1200 نفر را آلوده و حدود 130 نفر را به کام مرگ کشانده است. با این تفسیر هنوز معنای لبخند برخی افراد در هنگام خرید و عزم مسافرت مشخص نیست؟ شاید لازم باشد صداوسیما در کنار رویه امیدبخشی و پخش تصاویر بهبودیافتگان، تصاویری هم از حال ناخوش بیماران مبتلا به کرونا و مراسم تدفین غریبانه آنها پخش کند. هرچند گزنده ولی باید این سوال را مطرح کرد که آیا حتما باید –خدای ناکرده- یکی از اعضای خانواده این افراد جزو آمار جانباختگان این بیماری کشنده قرار بگیرد تا آنها نیز حداقل به این دلیل، موضوع کرونا را جدی بگیرند؟!