توهمی در تاریخ ایران؛
کجای خانه‌های پدری ما بوی خشونت می دهد؟/ تفکرات موهن آقای کارگردان درباره تاریخ ایران
سه شنبه ۱۴ آبان ۱۳۹۸ ساعت ۰۹:۱۲
کد مطلب: 705937
با اسم «خانه پدری» و نقد بسیاری از منتقدان سینمایی دیگر ناخودآگاه یاد این واژه ها می افتیم: خشنونت، ضد زن، ضدخانواده، ضداجتماعی، ضدفرهنگ، ضد ایران و در نهایت ضد اسلام و دین.
حال چرا فیلمی که یک دهه از توقیف آن می گذرد و بیشتر منتقدان سینمایی نقد منفی از آن داشته اند دوباره باید اکران شود و به روی پرده سینماها برود.
داستان فیلم خانه پدری ساخته کیانوش عیاری در یک خانه قدیمی رخ می‌دهد که داستانی را از اواخر دوره قاجار تا اواخر دهه ۷۰ در چند اپیزود روایت می‌کند و روایت اتفاقی وحشتناک در خانواده ای است که راز سر به مهرش در طول ۶ نسل مخفی می ماند و تاثیراتی در روند زندگی افراد خانواده می گذارد.
در نقد سینمایی خانه پدری چند نکته درباه فیلم قابل ذکر است:
هیجانی که با مرگ ملوک خاموش شد
در دقایق ابتدایی فیلم شاهد قتل فجیع ملوک دختر خانواده به دست پدر و برادرش هستیم که هر بیننده ای را میخکوب این صحنه خشن و دلخراش می کند و باعث هیجان در دل بیننده می شود اما همین که ملوک به دست محتشم برادرش و پدرش کشته می شود و خاک می شود انگار هیجان فیلم هم با مرگ ملوک خاک می شود و دیگر در داستان فیلم آن هیجان را نمی بینیم.
فیلمی ضعیف از نظر ساختار و تکنیک
خانه پدری را می توان فیلمی ضعیف از نظر ساختار و تکنیک سینمایی دانست زیرا در فیلم نه شاهد تصویر برداری قوی ونه شاهد بازی های قوی از بازیگران هستیم وتنها لوکیشن فیلم هم همین خانه پدریست که حوصله بیننده را سر می برد و بیننده دوست دارد که هر چه زودتر در این خانه باز شود و از این خانه فرار کند.
شخصیت پردازی در این فیلم بسیار ضعیف است در این فیلم شخصیت ها در مدت کوتاهی که حضور دارند ناگهان گرفتار تغییر زمانی می شوند و شخصیت های دیگری اضافه می شوند که اینکار بیننده را گیج می کند.
در این فیلم شاهد موسیقی متن اصلا نیستیم در صورتی که موسیقی متن می توانست در صحنه های دلهره آور و هیجانی به این فیلم بسیارکمک کند.
.jpg)
داستان خانه پدری از کجا کلید خورد؟
کیانوش عیاری در ساخت این فیلم تکنیک های سینمایی را کنار زده و فقط پایبند به داستانیست که ایده آن از یک داستان واقعی در اهواز در سال ۱۳۵۴ گرفته است و در مجله اطلاعات جوانان خوانده است که دختری توسط پدر و عمویش به قتل رسیده است.
فیلم خانه پدری را می توان فیلمی با یک شروع هیجانی و در نهایت یک فیلم ضعیف و حوصله سر بر در طول داستان دانست که داستان فیلم بعد از همان چند دقیقه اول فیلم دیگر هیجانی ندارد. داستانی که کیانوش عیاری نتوانسته آن را به خوبی روایت کند و فقط از ایده ای که به ذهنش آمده در همان ابتدای فیلم استفاده کرده است.
در نقد اجتماعی خانه پدری هم این نکات قابل ذکر است:
با اسم فیلم خانه پدری یاد این واژه ها می افتیم: ضد زن، ضدخانواده، ضداجتماعی، ضد فرهنگ و ضد ایران و حتی ضد اسلام و دین.
اما چرا یک فیلم که این واژه ها را با خود حمل می کند باید به روی پرده سینما ها باشد فیلمی که از هر لحاظ به فرهنگ و تاریخ این کشور توهین کرده است.
این فیلم چند سال به دلیل صحنه های خشونت آمیز توقیف شده بود که قرار شد دوباره با اصلاح تغییراتی درآن و ذکر رده بندی سنی فیلم به اکران در آید.
تاکید همه به خشونت آمیز بودن این فیلم است اما این فیلم فقط یک صحنه خشونت آمیز و دلخراش بیشتر ندارد و مشکل فیلم چیز دیگریست و آن توهین به فرهنگ،تاریخ و زندگی خانواده ایرانی است.
بیشتر بخوانید:
«خانه پدری» چه بلایی سر سرمایه اجتماعی می آورد؟
عیان شدن بی‌پدری سینما با اکران خانه پدری!
خانه پدری فیلمی است که تاثیر ویرانگر و مخربی در ذهن مخاطب دارد،و جوانی که به تماشای آن می‌نشیند تفکرات موهن یک کارگردان را درباه تاریخ کشورش می‌بیند و تاثیرات ذهنی و اجتماعی بعدی بر روی آن می گذارد.
حال سوال اینجاست که چه اتفاقی در این چند سال افتاد که چنین فیلمی با این همه نقد منفی قابلیت اکران پیدا کرد؟
اصلا ساخت این فیلم ها با چنین موضوعاتی چه لزومی دارد تاریخ ایران پر است از داستان هایی که می توان در قالب بهتر و با موضوع هایی جذاب تر به آن ها اشاره کرد.
مسئولان سینمایی باید پاسخگو این تاثیرات منفی در ذهن مخاطبی که خانه پدری را در این چند روز از اکرانش دیده است باشند.
۱۲۲۰
این خشونت . خشونت توی کوچه و خیابونه..!!
خشونت خانوادگی هست و این فیلم به عنوان یک واقعیت است اما تنها شاید کمتر از یک درصد به این گونه باشد که پدری دخترش را بکشد
اما آقای عیاری نمیدانم چگونه ندانستند که یک فیلم خانوادگی باید حد اقل بیانگر حال نیمی از جامعه باشد نه کمتر از یک درصد وقتی فیلمی به این گونه ساخته شود دیگران فکر میکنند در ایران چه خبر است ؟!! حال کمتر از یک درصد به بیش از نیمی تعمیم دادن اوج بی انصافی است جناب عیاری
اما آقای عیاری نمیدانم چگونه ندانستند که یک فیلم خانوادگی باید حد اقل بیانگر حال نیمی از جامعه باشد نه کمتر از یک درصد وقتی فیلمی به این گونه ساخته شود دیگران فکر میکنند در ایران چه خبر است ؟!! حال کمتر از یک درصد به بیش از نیمی تعمیم دادن اوج بی انصافی است جناب عیاری
