من در حد خودم به عنوان نماینده فراکسیون امید گفتم مأموریت ما جدال با قدرت نیست. مأموریت ما جلب اعتماد برای حل موضوعات است. یک اتفاق فکری می‌توانست به من بگوید آقای وکیلی، فهم شما از مأموریت غلط است و شما باید با چالش مطالبه‌گری کنید.

گروه سیاسی جهان نیوز: یک عضو فراکسیون امید، پس از مدت ها تحقیر این فراکسیون توسط، برخی چهره های اصلاح طلب، واکنش نشان داد. محمدعلی وکیلی ‌ تاکید کرده است که کسی انتظار نداشته تا او تبدیل به بهزاد نبودی مجلس ششم شود و اگر فراکسیون امید نبود، شورای شهر امروز در اختیار اصلاح طلبان نبود.

به گزارش جهان نیوز، گزیده اظهارت این نماینده اصلاح طلب را در گفتگو با روزنامه شرق می خوانید:

*کسانی مثل الیاس حضرتی، وکیلی، کواکبیان و دیگران که هیچ‌وقت در سقف اصلاح‌طلبی تعریف نمی‌شدند. به همین دلیل هم عده‌ای از آنها در کف معیار‌های حاکم که اصولگرایانه بود پذیرفته شدند. بنابراین کسی انتظار نداشت که به طور مثال وکیلی تبدیل به بهزاد نبو‌ی در مجلس شود. اما هر کدام از ما در موضع اصلاح‌طلبی فراتر از انتظاری که پیش از رفتن به حاکمیت از ما وجود داشت، عمل کردیم. به طور مثال در گرفتن مجامعی که می‌توانست برای جریان اصلاح‌طلبی دردسرآفرین باشد. اگر فراکسیون امید نبود هیچ‌گاه شورای شهر اصلاح‌طلب شکل نمی‌گرفت. ما تلاش کردیم هیئت نظارت بر شوراها را از اکثریت فراکسیون امید شکل دادیم. با تلاش و پافشاری فراکسیون امید در آن هیئت اکثر اعضای شورای شهر فعلی تهران و کلان‌شهرهای دیگر که فشار زیادی برای رد صلاحیت‌ آنها وجود داشت از فیلتر نظارتی عبور كردند. اگر فراکسیون امید نبود طبق مستندات دوسوم شورای شهر تهران از فیلتر نظارتی آن هیئت عبور نمی‌کردند.

* عده‌ای معتقد هستند  شما باید در مجلس قدرت را به چالش می‌کشیدید. اما به نظر من، این روش به نتیجه نمی‌رسید. فراکسیون امید باید با بخش‌های تأثیرگذار حاکمیت مثل سپاه، شورای نگهبان، قوه قضائیه و...  وارد گفت‌وگو می‌شد و مشکلات و ابهامات اصلاح‌طلبان را برطرف می‌کرد.

*هیچ‌گاه به ما نگفتند  شما با صد نفر چطور دو نایب‌رئیس مجلس را از سال اول تا سوم گرفتید. کسی این را برای ما امتیاز به حساب نیاورد. همیشه اعتماد به نفس امید را با تخریب گرفتند. از روز اول که مجلس بازگشایی نشده بود، گفتند امیدی‌ها آدم‌های ناشناخته‌ای هستند که به برکت نظارت استصوابی وارد مجلس شدند. با وجود این بی‌مهری اعضای فراکسیون کارشان را در ظرف مقدورات انجام دادند. از روزی که منتخب بودیم و هنوز پا به مجلس نگذاشته بودیم، دوستان گفتند اینها آدم‌های رده چندم و محصول نظارت استصوابی هستند. به‌تازگی هم می‌گویند  اینها منتخبان بین بد و بدتر هستند. من می‌گویم ما هنوز وارد مجلس نشده بودیم که بمباران یأس از سوی اتاق‌های فکر جریان اصلاح‌طلبی شروع شد.

*در مجلس ششم گفته می‌شد با اینکه هر کدام از اعضا یک حزب بودند، عقبه‌ای فکری برای تغذیه آنها وجود داشت. در نطق‌ها، تذکرات، لوایح و طرح‌ها به آنها کمک می‌شد. به هر حال، احزاب فعال بود و اتاق‌های فکری وجود داشت. اما تا امروز که در سال آخر مجلس دهم هستیم، ما نه به صورت جمعی و نه فردی مورد مشورت یک نفر بیرون از مجلس قرار نگرفتیم؛ اینکه برای مثال بگویند  خوب است در طرحی چنین موضعی داشته باشید یا به فلان سوژه بپردازید. این تغذیه فکری اتفاق نیفتاد. این در حالی است که تعدادی از کسانی که صدایشان هر روز در مجلس بلند است، هندزفری ارتباط با بیرون بسیار فعالی دارند. از بیرون به آنها گفته می‌شود در موضوعات چه موضعی گرفته شود و در فلان مسئله چه بگویند.

بیشتر بخوانید:
باید به روحانی می‌گفتیم نباید ادای خاتمی را دربیاوری

*باید کسی بود که می‌گفت آقای وکیلی تو اشتباه می‌کنی. به هر حال، من در حد خودم به عنوان نماینده فراکسیون امید گفتم  مأموریت ما جدال با قدرت نیست. مأموریت ما جلب اعتماد برای حل موضوعات است. یک اتفاق فکری می‌توانست به من بگوید آقای وکیلی، فهم شما از مأموریت غلط است و شما باید با چالش مطالبه‌گری کنید. اما هرگز این اتفاق نیفتاد. در حالی که نماینده‌های اصلاح‌طلب مجلس ششم را از بیرون تغذیه می‌کردند. با اینکه هر کدام به یک حزب وصل بودند و گفته می‌شود به لحاظ کنش سیاسی خبره‌تر از نماینده‌های فعلی بودند. به آنها برای نطق کمک می‌شد. من به عنوان آدمی که در مجموعه [فراکسیون امید] مؤثر به حساب می‌آید، احدی به صورت موردی نگفته که برای مثال شما بد یا خوب نطق کردی.

*روایتگران روایت اصلاح‌طلبی که متصل به قدرت نیستند به گونه‌ای است که گویا اپوزیسیون هستند و در طیف تعریف نمی‌شوند. این فاجعه است. عواقب آن هم این است که فراکسیون حداقل صدنفره در مجلس بدون اینکه تغذیه شود، رها شد. در شورای شهر هم همین‌طور است. جمعی با شعار اصلاح‌طلبی و با اتکا به فضای اصلاح‌طلبی مردم تهران به شورای شهر راه پیدا کردند. اینها در کدام موضع کمک می‌شوند؟ 80 درصد کارهای شهردار روتین است اما در 20 درصد دیگر تصمیماتی است که رنگ گفتمانی دارد. باید توجه کرد تفاوت منظر به حقوق مردم در آن وجود دارد؟ موضع جریان اصلاح‌طلبی پیرامون این 20 درصد چیست؟ اصلا موضعی دارد؟