اساسا آقایان و خانم های نماینده با کدام حجت در ایفای حداقلی ترین نقش نمایندگی یعنی حضور در جلسات علنی غیبت می کنند و یا با تاخیر حاضر می شوند؟

گروه سیاسی جهان نیوز، حسین خان بابازاده: روز گذشته جلسه سوال از وزیر آموزش و پرورش در مجلس شورای اسلامی برگزار شد و آقای وزیر نتوانست با پاسخ های خود نمایندگان مجلس را قانع کند. اما در این مطلب قصد پرداخت به این موضوع نیست. تصویر منتشر شده از نتیجه رای گیری اقناع از پاسخ بطحائی، موید آماری از وضع حضور نمایندگان در صحن علنی مجلس است. در جلسه برگزار شده که موضوع آن سوال از وزیر آموزش و پرورش بوده است، از مجموعه بیش از 280 نماینده مجلس، تنها 195 نفر در صحن علنی حاضر بوده اند!

سوالی که در اینجا پیش می آید و بهارستان نشینان باید برای موکلان خود توضیح دهند این است که به کدام دلیل در اکثر جلسات صحن علنی، به طور میانگین 40 نفر از نمایندگان غایب هستند که در مواردی همچون جلسه روز گذشته حتی تعداد افراد غایب تا حدود 100 نفر هم افزایش پیدا می‌کند. اساسا آقایان و خانم های نماینده با کدام حجت در ایفای حداقلی ترین نقش نمایندگی یعنی حضور در جلسات علنی غیبت می کنند و یا با تاخیر حاضر می شوند؟ این نکته بدیهی را همه مردم و البته نمایندگان بهتر می دانند که از کل جمعیت هشتاد میلیونی ایران، تنها حدود 290 نفر حاضر در بهارستان قدرت ارائه نظر خود به عنوان وکیلان ملت را دارند که این غیبت ها و در نتیجه عدم اعلام رای جفای جبران ناپذیر در حق موکلان محسوب می شود. این مسئله وقتی تاسف آورتر می شود که فرصت های مناسبی برای انجام امور جاری و سرکشی به حوزه های انتخابیه نمایندگان در نظر گرفته شده است و اهالی مجلس نمی توانند بهانه هایی از این دست برای توجیه غیبت خود بیاورند. در فرض فوق حتی در بدترین حالت نباید آمار غایبین مجلس از 10 نفر بالاتر برود.

در شقوق دیگر این مسئله باید به سراغ نمایندگان حاضر در جلسه رفت. بخش اول به نمایندگانی برمی‌گردد که علی رغم حضور در جلسه، به هردلیل غیرموجهی از اعلام رای‌شان خودداری می کنند و یا به دلیل سرگرمی های متفاوت از ثبت رای غفلت می کنند که در هر دوصورت بارها اصرار و التماس رئیس جلسه به نمایندگان برای ثبت رای از رادیو شنیده می‌شود.

بخش دوم به نمایندگانی برمی گردد که رای خود را ممتنع اعلام می کنند. رهبرانقلاب پیرامون این رفتار در دیدار با نمایندگان مجلس نهم در خردادماه سال 92 فرمودند: « ما که نیامدیم اینجا بنشینیم رأی ممتنع بدهیم؛ ما آمده‌ایم بگوئیم این بشود، این نشود. رأی ممتنع مال آنجائی است که انسان زحمت خودش را کشید، کار خودش را کرد، بالاخره ذهنش به جائی نرسید؛ خب، اینجا البته انسان رأی ممتنع میدهد؛ مثل فقیه و مجتهدی که زحمت خودش را میکشد، به منابع مراجعه میکند، ادله‌ی اجتهادی و ادله‌ی فقاهتی را می‌بیند، بعد ذهنش به جائی نمیرسد؛ میگوید خب، اینجا احتیاط کنید؛ میگوید من رأی ندارم، فتوا ندارم. رأی ممتنع مال اینجا است؛ اما اینکه ما مطالعه نکنیم، کار نکنیم، بعد برای اینکه خودمان را اسیر «آری» یا «نه» بی‌دلیل و غیر مستند نکرده باشیم، میگوئیم خیلی خوب، ما رأی ممتنع میدهیم! این نمیشود. پس یکی از کارهای بسیار مهم و لازم و اصلی در مجلس، همین کار بر روی لوایح است؛ چه لوایحی که دولت میفرستد، چه طرحهائی که خود شما در مجلس آنها را تنظیم میکنید. واقعاً باید کار شود. هر کس اگر اهل اجتهاد در این فن است، به صورت اجتهادی؛ و اگر چنانچه خودش صاحب رأی نیست، با مشاوره گرفتن از این و آن، به یک نتیجه‌ی قطعی برسد؛ این یکی از کارهای بسیار اساسی است».

خوب است با توجه به نزدیک شدن به انتخابات مجلس یازدهم، گزارشی از میزان غیبت، تاخیر، فعالیت و اعلام رای نمایندگان در اختیار مردم قرار گیرد تا جدای از بررسی مواضع و فعالیت یک نماینده در بزنگاه های مهم، این بررسی شکلی و مهم پیرامون تعهد و نظم آقایان و خانم‌های نماینده هم به شاخص های مردم برای انتخاب وکلای خود در چهارسال آتی اضافه شود.