دوگانه یا روحانی یا جنگ؛
آقای رئیس‌جمهور به دوگانه اصلی‌اش برگشت/ چرا روحانی از «جنگ» صحبت می‌کند؟
پنجشنبه ۲۳ اسفند ۱۳۹۷ ساعت ۰۶:۳۲
کد مطلب: 677067
گروه سیاسی جهان نيوز: این روزها بازهم از زبان رئیس جمهور سخن از جنگ می رود. جنگی که با آمدن دولت یازدهم به طور کاملا ناجی گونه رفع شده است.
«حسن روحانی» در این باره بیان می کند: «رئیس‌جمهور فرانسه به من گفت ما در سال ۹۱ تصمیم به جنگ با ایران گرفته بودیم، مردم به شما رای دادن، تصمیم ما عوض شد.»
پیشتر رئیس جمهور در زمانی که مردم نسبت به دستاوردهای برجام در زمان باراک اوباما ازدولت پاسخ می خواستند، یکی از دستاوردهای این سند توافق را زدودن سایه شوم جنگ از سر کشورمان قلمداد کرده بود.
رییس جمهور در فروردین ماه سال 96 با بیان اینکه برجام سایه جنگ و تهدید و تحریم ظالمانه را از کشور برداشت و فضای کار و تعامل با جهان را مساعدتر کرد، گفت: «باید از فضای پسابرجام در مناطق آزاد تجاری - صنعتی به خوبی استفاده شود.»
البته به نوعی سخنان رئیس جمهور مشخص نمی کند که این برجام بوده که سایه جنگ را از کشورمان برداشته است یا حضور دلگرم کننده دولت روحانی برای غربیها.
اما اگر نگاهی به سایه واقعی جنگ بر سر کشورمان نظری بیندازیم به خوبی می بینم که مردم ایران چندان چه در دوران ریاست جمهوری قبلی چه امروز هیچگاه احساس ناامنی آنهم از لحاظ حمله یک کشور خارجی و غربی به کشورمان نداشته‌اند. درواقع در این میان مردم ایران خیالشان راحت است و احساس امنیت می کنند.
اینکه اروپایی‌ها قصد دارند سایه جنگ را بر سر کشورمان مستولی کنند چیز عجیبی نیست اما تا به امروز با توجه به توان دفاعی و موشکی کشورمان قادر به چنین مسئله ای نبوده‌اند. البته از همین روست که قصد دارند در زمینه دیپلماسی و مذاکره به خلع سلاح موشکی ایران دست بزنند و خصوصا فرانسوی‌ها این موضوع را به طور ویژه در دستور کار خود قرار داده‌اند.
البته در همین راستا بود که «محمد جواد ظریف»، وزیر خارجه کشورمان در دانشگاه تهران توان نظامی کشورمان را تا حدودی زیر سئوال برد که به نظر می رسد وی مسئله بازدارندگی و خصوصا توان نظامی کشورمان را به طور جدی در نظر نگرفته بود.
از سوی دیگر نگاهی به مقوله امنیت در خاورمیانه نشان می‌دهد که کشورمان در این حوزه با توجه به اینکه جزیره ثبات نام گرفته است به خوبی توانسته است قدرت خود را در منطقه و سطح جهان به نمایش بگذارد.
یکی از موضوعاتی که با امنیت ارتباط ویژه‌ای دارد مسئله «بازدارندگی» است. درواقع بازدارندگی استراتژی است که هدف آن متقاعد کردن طرف مقابل یا مجبور ساختن او به چشم پوشی از رفتاری معین یا وادار ساختن دشمن به صرف نظر از اهدافی که تعقیب می‌کند.
هدف طرف مقابل در اینجا می تواند جنگ باشد اما توانمندی نظامی می تواند بازدارنده باشد و دشمن با حساب اینکه توان نظامی طرف مقابل بالاست و با جنگ ممکن است نه تنها به اهدافش نرسد بلکه با مشکل جدی روبرو شود، از این کار صرف نظر می کند.
بازدارندگی البته تنها نظامی نیست بلکه به روحیه جمعی مردم کشورها نیز باز می گردد. در این حوزه روحیه مردم ایران بارها و بارها به محک تجربه درآمده است و از این روست که دشمن در این حوزه هم از جنگ با ایران خودداری می کند و مقامات بلندپایه کشورمان و هچنین کارشناسان مجرب نظامی مطرح می کنند که مردم ضامن امنیت کشورمان هستند.
از سوی دیگر بایستی به کنش‌های نظامی ایران چه در حوزه مانور و رونمایی از تجهیزات و چه در حوزه مقابله با تهدیدات خارجی آنهم بیرون از مرزهای کشورمان توجه لازم را داشته باشیم. حضور مدافعان حرم و مستشاران نظامی کشورمان در کشورهای جنگ زده و بستر حضور تروریست داعش نشان از اقتدار نظامی کشورمان داشت که توانست تهدید تروریست‌ها که جنگ با آنها بعضا بسیار مشکل و پیچیده تر از جنگ عادی است را از کشورمان دور کند.
کشورهای غربی هم امروز به خوبی «عمق استراتژیک» ایران در منطقه خاورمیانه را می دانند و به آن باور دارند و از این رو با توجه به بلوک های مختلف نظامی که در دنیا تشکیل شده است و پیوندهای استراتژیک میان کشورها که منافع آنها را به هم پیوند داده است، جنگ مقوله ای به همین راحتی آنهم با کشوری مانند ایران نیست که در یک گفتگوی دیپلماسی بتوان آنرا به عنوان تهدید مطرح کرد.
این درحالی است که در اوائل انقلاب اسلامی که جمهوری اسلامی ایران در حوزه نظامی و استراتژیک تا به این میزان پیشرفته نبود این کشورها اجازه برخورد نظامی با کشورمان را نمی دادند و اینک نیز در این حوزه به نظر نمی رسد که بتوانند کاری از پیش ببرند.
به هر جهت مشخص نیست که چرا دولت در حال پافشاری بر روی گزینه جنگ است. موضوعی که نه مردم ایران باور دارند و نه کشورهای غربی و نه توان نظامی و قدرت بازدارندگی کشورمان اجازه چنین اراده ای را به آنها می دهد.
«حسن روحانی» در این باره بیان می کند: «رئیس‌جمهور فرانسه به من گفت ما در سال ۹۱ تصمیم به جنگ با ایران گرفته بودیم، مردم به شما رای دادن، تصمیم ما عوض شد.»
پیشتر رئیس جمهور در زمانی که مردم نسبت به دستاوردهای برجام در زمان باراک اوباما ازدولت پاسخ می خواستند، یکی از دستاوردهای این سند توافق را زدودن سایه شوم جنگ از سر کشورمان قلمداد کرده بود.
رییس جمهور در فروردین ماه سال 96 با بیان اینکه برجام سایه جنگ و تهدید و تحریم ظالمانه را از کشور برداشت و فضای کار و تعامل با جهان را مساعدتر کرد، گفت: «باید از فضای پسابرجام در مناطق آزاد تجاری - صنعتی به خوبی استفاده شود.»
البته به نوعی سخنان رئیس جمهور مشخص نمی کند که این برجام بوده که سایه جنگ را از کشورمان برداشته است یا حضور دلگرم کننده دولت روحانی برای غربیها.
اما اگر نگاهی به سایه واقعی جنگ بر سر کشورمان نظری بیندازیم به خوبی می بینم که مردم ایران چندان چه در دوران ریاست جمهوری قبلی چه امروز هیچگاه احساس ناامنی آنهم از لحاظ حمله یک کشور خارجی و غربی به کشورمان نداشته‌اند. درواقع در این میان مردم ایران خیالشان راحت است و احساس امنیت می کنند.
اینکه اروپایی‌ها قصد دارند سایه جنگ را بر سر کشورمان مستولی کنند چیز عجیبی نیست اما تا به امروز با توجه به توان دفاعی و موشکی کشورمان قادر به چنین مسئله ای نبوده‌اند. البته از همین روست که قصد دارند در زمینه دیپلماسی و مذاکره به خلع سلاح موشکی ایران دست بزنند و خصوصا فرانسوی‌ها این موضوع را به طور ویژه در دستور کار خود قرار داده‌اند.
البته در همین راستا بود که «محمد جواد ظریف»، وزیر خارجه کشورمان در دانشگاه تهران توان نظامی کشورمان را تا حدودی زیر سئوال برد که به نظر می رسد وی مسئله بازدارندگی و خصوصا توان نظامی کشورمان را به طور جدی در نظر نگرفته بود.
از سوی دیگر نگاهی به مقوله امنیت در خاورمیانه نشان می‌دهد که کشورمان در این حوزه با توجه به اینکه جزیره ثبات نام گرفته است به خوبی توانسته است قدرت خود را در منطقه و سطح جهان به نمایش بگذارد.
یکی از موضوعاتی که با امنیت ارتباط ویژه‌ای دارد مسئله «بازدارندگی» است. درواقع بازدارندگی استراتژی است که هدف آن متقاعد کردن طرف مقابل یا مجبور ساختن او به چشم پوشی از رفتاری معین یا وادار ساختن دشمن به صرف نظر از اهدافی که تعقیب می‌کند.
هدف طرف مقابل در اینجا می تواند جنگ باشد اما توانمندی نظامی می تواند بازدارنده باشد و دشمن با حساب اینکه توان نظامی طرف مقابل بالاست و با جنگ ممکن است نه تنها به اهدافش نرسد بلکه با مشکل جدی روبرو شود، از این کار صرف نظر می کند.
بازدارندگی البته تنها نظامی نیست بلکه به روحیه جمعی مردم کشورها نیز باز می گردد. در این حوزه روحیه مردم ایران بارها و بارها به محک تجربه درآمده است و از این روست که دشمن در این حوزه هم از جنگ با ایران خودداری می کند و مقامات بلندپایه کشورمان و هچنین کارشناسان مجرب نظامی مطرح می کنند که مردم ضامن امنیت کشورمان هستند.
از سوی دیگر بایستی به کنش‌های نظامی ایران چه در حوزه مانور و رونمایی از تجهیزات و چه در حوزه مقابله با تهدیدات خارجی آنهم بیرون از مرزهای کشورمان توجه لازم را داشته باشیم. حضور مدافعان حرم و مستشاران نظامی کشورمان در کشورهای جنگ زده و بستر حضور تروریست داعش نشان از اقتدار نظامی کشورمان داشت که توانست تهدید تروریست‌ها که جنگ با آنها بعضا بسیار مشکل و پیچیده تر از جنگ عادی است را از کشورمان دور کند.
کشورهای غربی هم امروز به خوبی «عمق استراتژیک» ایران در منطقه خاورمیانه را می دانند و به آن باور دارند و از این رو با توجه به بلوک های مختلف نظامی که در دنیا تشکیل شده است و پیوندهای استراتژیک میان کشورها که منافع آنها را به هم پیوند داده است، جنگ مقوله ای به همین راحتی آنهم با کشوری مانند ایران نیست که در یک گفتگوی دیپلماسی بتوان آنرا به عنوان تهدید مطرح کرد.
این درحالی است که در اوائل انقلاب اسلامی که جمهوری اسلامی ایران در حوزه نظامی و استراتژیک تا به این میزان پیشرفته نبود این کشورها اجازه برخورد نظامی با کشورمان را نمی دادند و اینک نیز در این حوزه به نظر نمی رسد که بتوانند کاری از پیش ببرند.
به هر جهت مشخص نیست که چرا دولت در حال پافشاری بر روی گزینه جنگ است. موضوعی که نه مردم ایران باور دارند و نه کشورهای غربی و نه توان نظامی و قدرت بازدارندگی کشورمان اجازه چنین اراده ای را به آنها می دهد.
نیروی هوایی ارتش و سپاه با بمباران بی وقفه مواضع داعش در عراق و حضور موثر سپاه قدس در طراحی عمیات ها و نیز حضور فیزیکی در معارک نبرد و تشکیل حشد الشعبی که نهایتاً منجر به اضمحلال حکومت خلیفه گری داعش گردید . و نیز رفاقت روسای گروههای جهادی با سردار سلیمانی که منتج به انتخاب رئیس مجلس و نخست وزیر رئیس جمهور عراق که همسویی بیشتری با ایران دارند شد ، موجب شده تا ترامپ شبانه با هواپیمای چراغ خاموش در پایگاه نظامی امریکایی ها فرود آید ولی روحانی با استقبال گرم و مناسب مقامات عراقی به کاخ رئیس جمهوری رفته و قرارداد ۱۴ میلیاردی ببندد ، اگر عراق امن نبود روحانی محال بود به عراق برود ، همچنان که تاکنون به سوریه نرفته است
اگر جنگ می شد اتفاقاتی مثل موارد ذیل می افتاد :
1-مراگز هسته ای بمب باران و از کار می افتاد
2- ارزش پول کشور کم وکمتر می شد
3- تحریم ها بیشتر می شد
4 - بیکاری و فقر بیشتر می گردید
5- شرایط اقتصادی مردم سخت می شد
6 - ارزاق عمومی کم و گران می شد
7 قیمت ارز بخصوص دلار بالا می رفت
7- کارخانه جات و کار گاههای تولیدی از کار می افتاد .
اینها بخشی از اتفاقاتی بود که اگر جنگی بر کشور تحمیل می شد ممکن بود بوجود آید .
ولی الان به برکت شعار تو خالی همین اتفاقات افتاده است
1-مراگز هسته ای بمب باران و از کار می افتاد
2- ارزش پول کشور کم وکمتر می شد
3- تحریم ها بیشتر می شد
4 - بیکاری و فقر بیشتر می گردید
5- شرایط اقتصادی مردم سخت می شد
6 - ارزاق عمومی کم و گران می شد
7 قیمت ارز بخصوص دلار بالا می رفت
7- کارخانه جات و کار گاههای تولیدی از کار می افتاد .
اینها بخشی از اتفاقاتی بود که اگر جنگی بر کشور تحمیل می شد ممکن بود بوجود آید .
ولی الان به برکت شعار تو خالی همین اتفاقات افتاده است
بازجوید روزگار وصل خویش