درباره ژست طلبکارانه آقای وزیر بعد از اتهام افکنی/ مشکل از روحیه «خودنظام پنداری» آقایان است!

گروه سیاسی جهان نيوز- امیر حمزه نژاد: بعد از سخنان «محمد جواد ظریف» درباره پولشویی بسیاری این انتقاد را مطرح کردند که وزیرخارجه برای اینکه راه FATF را در ایران باز کند حمله به منتقدان را با اتهام پولشویی انجام داده است، از این رو اعلام شد که وی برای اثبات ادعایش مستندات خود را ارائه کند. اما ظریف بعد از چندی درباره درخواست منتقدانی که به آنها اتهام زده بود، بدون ارائه سندی گفت: « من مسئول مستندات نیستم، این مستندات در دسترس عموم است و مرکز مربوطه در وزارت اقتصاد و دارایی هم موارد پولشویی را اعلام کرده است.»

جالب اینجاست که ظریف اتهامی را بیان کرده و به عنوان فردی که بایستی مستندات را ارائه کند حالا خود را مسئول ارائه مستندات نمی داند، با این استدلال باید شاهد اتهام افکنی بسیاری در سطح کشور باشیم که اتهامات را مطرح می کنند، اما خود را مسئول اثبات نمی دانمد و به نوعی بدعت بزرگی در این حوزه رقم می خورد که سنگ روی سنگ بند نخواهد شد. همچنین این مستندات اگر در دست عموم است چرا عموم اطلاعی نسبت به آن نداشت. 

ژست طلبکارانه ظریف در این ماجرا هم بسیار قابل تامل است. وزیر خارجه که در سطح بالای سیاسی در کشور قرار دارد، حدود یک هفته است که با این اتهامات منجر به جنجال سیاسی شده اما در پاسخ به این موضوع مطرح می کند: «کسانی که به من ایراد گرفتند، به نظام اتهام زدند زیرا کاملا مشخص صحبت کردم اما برخی دوستان برای اهداف سیاسی خود همه چیز را فدا می‌کنند.»

خود نظام پنداری ظریف نیز در جای خود بسیار قابل است. موضوعی که بایستی نسبت به آن و مسئولانی که این احساس را دارند، حساس بود. اینکه هر یک از مسئولان کشور کاری انجام دهد اما در مواقعی که باید پاسخگو باشد شانیت خود را با کل نظام جمهوری اسلامی یکسان بپندارد و برخورد و پاسخگویی در مقام مسئولیت خود را با نظام پوشش دهند ضربه به خود نظام است. بنابراین طلبکاری ظریف در این حیطه هم بسیار موضوع مهمی است. 

از سوی دیگر وزیر خارجه کشورمان مطرح می کند :« آخرین مستند در ارتباط با این موضوع هم مربوط به افرادی با داشتن شبکه پولشویی گسترده اخیرا مجازات شدند، علاوه بر این شبکه‌های پولشویی گسترده دیگر مستند شده است لذا نیازی به توضیح بیشتر من نیست.»

در این سخنان ظریف هم دو نکته اساسی وجود دارد. وی مستندات خود را در ارتباط با موضوع پولشویی به افرادی که به تازگی به سبب ایجاد شبکه خاص اقتصاد کشور را به هم زدند و نتیجه کارشان چوبه دار بود نسبت داد. «وحید مظلومین» و همدستش که به سلطان سکه معروف بود. 

این موضوع به نوعی عقب نشینی ظریف در ارائه مستنداتش بود. البته بسیاری مطرح می کنند که سیستم نامطلوبی که از سوی دولت اجرا می شد نیز در وقوع فساد اقتصادی سوداگران و مخلان بازار سکه و ارز تاثیر داشت. از این رو با توجه به صحبت های ظریف دولت بایستی سیستم خود را ترمیم کند که عوامل پولشویی در آن به راحتی نتوانند بازی سیاه خود را انجام دهند. این سخنان ظریف را باید یک عقب نشینی گسترده در مورد ادعای پولشویی در کشورمان توصیف کرد که نیازی به اجرای یک قرارداد خارجی نسبت و دولت خود باید آستین همت در این عرصه بالا بزند. 

از سوی دیگر ظریف افکارعمومی را هم نادیده می گیرد. کسی که مبدع «دیپلماسی خنده» برای خارجی هاست، برای مردم خود نیازی به توضیح بیشتر برای ادعایی که مطرح کرده نمی بیند. از این رو بایستی پرسید که چرا وزیر خارجه یک اتهام ناقص و بدون سند و مدرک را مطرح کرده است و حالا که همه از وی سند و فکت خواسته‌اند یا عقب نشینی می کند و یا با ژستی خاص مطرح می کند که نیازی به توضیح بیشتر نیست!

ظریف در برجام هم با همه مشکلاتی که این سند توافق ایجاد کرد پاسخگو نبود. حافظه تاریخی این چند سال گذشته مردم ایران به خوبی به یاد می‌آورد که وزیر خارجه ایران چطور به کشورمان بعد از برجام آمد و وعده داد تحریم ها از روز اجرای برجام لغو خواهد شد. اما حالا وضعیت برجام طوری شده است که اروپایی ها هم برای بقای آن با ایران بازی می کنند. این درحالی بود که دیپلمات های هسته‌ای مدعی بودند برجام توافق سفت و سختی که خارج شدن از آن هزینه زیادی دارد و ایران برخورد جدی با کارشکنی غرب می کند.

حالا آقای وزیر مانده و برخی از صحبت‌هایی که مستنداتی برای آن ارائه نمی کند و یا حتی لزومی برای آن نمی بیند. دیپلماسی خنده این روزها به دیپلماسی اتهام افکنی داخلی بدون پشتوانه تبدیل شده است.