"بازسازی عصر نئومحافظه کاران" یا "تداوم راهبرد اوباما"

شنبه ۲۱ اسفند ۱۳۹۵ ساعت ۲۳:۰۵

کد مطلب: 507143

در هفته‌های اخیر آرایش نیروهای نظامی ایالات متحده در منطقه غرب اسیا تغییراتی کرده است. ژنرال های آمریکایی در پنتاگون نیروهای بیشتری به سوریه فرستاده‌اند و به دولت توصیه می‌کنند در افغانستان هم نیروهایش را بیشتر کند. در همین حال هواپیماهای جنگنده آمریکا دور تازه ای از بمباران نقاطی که آنها را مواضع گروه القاعده در یمن می‌دانند، انجام داده‌اند. تغییراتی که باعث شده برخی از تحلیل گران سیاسی منطقه از "بازگشت دوباره آمریکا به غرب اسیا" و "بازسازی عصر نئومحافظه کاران" توسط ترامپ سخن بگویند.

به گزارش جهان نيوز- در هفته‌های اخیر آرایش نیروهای نظامی ایالات متحده در منطقه غرب اسیا تغییراتی کرده است. ژنرال های آمریکایی در پنتاگون نیروهای بیشتری به سوریه فرستاده‌اند و به دولت توصیه می‌کنند در افغانستان هم نیروهایش را بیشتر کند. در همین حال هواپیماهای جنگنده آمریکا دور تازه ای از بمباران نقاطی که آنها را مواضع گروه القاعده در یمن می‌دانند، انجام داده‌اند. تغییراتی که باعث شده برخی از تحلیل گران سیاسی منطقه از "بازگشت دوباره آمریکا به غرب

عملیات نظامی مشترک روسیه، ایران، حزب الله، ارتش سوریه و گروه های مقاومت نوعی توانمندی نظامی بالقوه را ایجاد می کند که می توان در یک چشم انداز میان مدت معادلات نظامی منطقه را تغییر دهد. لذا یکی از اهداف تقویت حضور نظامی آمریکا را می توان دور نگه داشتن ارتش سوریه و متحدانش از یکدیگر دانست.

اسیا" و "بازسازی عصر نئومحافظه کاران" توسط ترامپ سخن بگویند. استدلال این دسته از تحلیل گران این است که بحران داخلی و به چالش کشیده شدن مشروعیت ترامپ از سوی رسانه ها و مخالفانش در هر دو حزب جمهوری خواه و دموکرات از یک سو و حضور ژنرال های تندرو در کابینه ترامپ و در حوزه مشاورانش که اکثرا سابقه حضور طولانی مدت در منطقه غرب آسیا را دارند از سوی دیگر، در کنار دیدگاه های افراطی و اسلام ستیزانه افرادی چون استیو بنن در کاخ سفید، ترامپ را مجبور خواهد کرد که در کوتاه مدت بار دیگر ماشین نظامی ارتش آمریکا را برای ایجاد یک کشتار جدید در خاورمیانه استارت بزند. آنها تغییر آرایش نیروهای نظامی آمریکایی در منطقه را شاهدی بر ادعای خود می دانند.
اما در سوی دیگر، حجم جابجایی نیرو در منطقه آنچنان کم اثر و پایین بوده است که احتمال درست بودن گمانه فوق را زیر سئوال می برد. لذا برخی دیگر از تحلیل گران سیاسی و نظامی بر خلاف گروه اول معتقدند طرح افزایش شمار نیروهای آمریکایی در سوریه به معنای تغییر زیادی در استراتژی آمریکا در منطقه نیست. بر اساس این گمانه افزایش نیروهای آمریکایی در سوریه بخشی از یک راهبرد جهت تشدید مبارزه علیه داعش است

استدلال این دسته از تحلیل گران این است که بحران داخلی و به چالش کشیده شدن مشروعیت ترامپ از سوی رسانه ها و مخالفانش در هر دو حزب جمهوری خواه و دموکرات از یک سو و حضور ژنرال های تندرو در کابینه ترامپ و در حوزه مشاورانش که اکثرا سابقه حضور طولانی مدت در منطقه غرب آسیا را دارند از سوی دیگر، در کنار دیدگاه های افراطی و اسلام ستیزانه افرادی چون استیو بنن در کاخ سفید، ترامپ را مجبور خواهد کرد که در کوتاه مدت بار دیگر ماشین نظامی ارتش آمریکا را برای ایجاد یک کشتار جدید در خاورمیانه استارت بزند.

که پیش از این دونالد ترامپ وعده آن را داده بود. لذا تحولات اخیر به معنی عزیمت و انحراف کامل از راهبرد اوباما نیست. راهبرد مورد نظر اوباما تکیه بر نیروهای کرد و عرب در قالب نیروهای دموکراتیک سوریه بود. این راهبرد به نظر می رسد همچنان ادامه دارد با این تفاوت که حضور نیروهای آمریکایی در سوریه برای تقویت این راهبرد افزایش پیدا می کند.آمریکایی ها پیش از این و در زمان باراک اوباما نیز نیروهای رزمی خود را برای حمایت از بخش زمینی ائتلاف به اصطلاح ضد داعش که بیشتر از کردهای سوریه تشکیل شده اند، اعزام کرده بودند. تنها تغییر ایجاد شده این است که ترامپ درصدد است تا آزادی عمل بیشتری برای مقابله با داعش به پنتاگون بدهد. بر اساس این تحلیل آمریکا با افزایش نیروی نظامی در سوریه همزمان دو هدف جداگانه را دنبال می کند؛
هدف اول ایجاد شکاف در میان نیروهای مقاومت در سطح میدانی است. به بیان دیگر عملیات نظامی مشترک روسیه، ایران، حزب الله، ارتش سوریه و گروه های مقاومت نوعی توانمندی نظامی بالقوه را ایجاد می کند که می توان در یک چشم انداز میان مدت معادلات نظامی منطقه را تغییر دهد. لذا یکی از اهداف تقویت حضور نظامی آمریکا را می توان دور نگه داشتن ارتش سوریه و متحدانش از یکدیگر دانست.
لازم به ذکر است که اعلام استقرار نیروهای آمریکایی در سوریه پس از آن صورت گرفت که روسای ستاد مشترک ارتش آمریکا، روسیه و ترکیه هفته ای که گذشت در آنتالیای ترکیه با یکدیگر دیدار کرده بودند. لذا به نظر می رسد استقرار این نیروهای با هماهنگی روسیه و ترکیه همراه بوده است.
هدف دوم تلاش برای برخورداری از سهم بیشتر در آینده سوریه می تواند باشد. آمریکا در نهایت با اعمال نفوذ

تنها تغییر ایجاد شده این است که ترامپ درصدد است تا آزادی عمل بیشتری برای مقابله با داعش به پنتاگون بدهد.

بیشتر بخشی از «کیک» سوریه را می خواهد از آن خود کند و در این راستا تنها راه اعمال نفوذ بیشتر در عرصه میدانی حضور نظامیان بیشتر در سوریه است. آنچه که مسلم است این است که استقرار افزایش نیروهای آمریکایی در سوریه مبتنی بر یک هدف مشخص است. هدفی که به نظر می رسد عملیات رقه و آزاسازی آن باشد. به نظر می رسد آمریکایی قصد دارند که علاوه بر حمایت های مستشاری از نیروهای تحت هدایت خود، خود به صورت مستقیم در این عملیات حضور داشته باشند و آن را رهبری کنند.
لذا تنها تغییری که می توان تاکنون در سیاست های نظامی آمریکا مشاهده کرد، تغییر در سرعت تصمیم گیری هاست ترامپ تلاش دارد تا هرچه سریع تر با کارت‌هایی که در دست دارد بازی می‌کند. امری که می تواند تبعات و هزینه اقدامات نظامی را بالا ببرد.