روپایی ها این روزها بیش از هر کس دیگری ترامپ و ترامپیسم را محکوم می کنند، این در حالی است که در عمل خود پا جای پای ترامپ می گذارند و شاید هم این ترامپ است که دارد پا جای پای اروپا می گذرد.
می کردند، حالا نگران از بین رفتن هویت و ارزش های فرهنگی خود شده اند. اروپایی ها این روزها بیش از هر کس دیگری ترامپ و ترامپیسم را محکوم می کنند، این در حالی است که در عمل خود پا جای پای ترامپ می گذارند و شاید هم این ترامپ است که دارد پا جای پای اروپا می گذرد. سیاستهای ضد مهاجرتی با اتکا بر ملیگرایی یکی از وعدههای اصلی احزاب راستگرای افراطی اروپایی در سالهای اخیر بوده است. بخشی از شهروندان اروپایی از این سیاستها به نام «منافع ملی» استقبال کرده اند، و گروههای راستگرای افراطی و شبهنازی در اروپا رو به رشد هستند. این روزها اگر کسی اخبار تحولات سیاسی اجتماعی را در کشورهای غربی دنبال کند، این حس به او دست خواهد داد که گویی دل اروپایی ها برای هیتلر تنگ شده است.
ین روزها عبارت "هیتلر، دلمان برایت تنگ شده است"، به یک ترند جدید فیسبوک در میان کاربران آلمانی و اروپایی تبدیل شده است.
آنها به کشور ثالث از چندی پیش رقم خورده است. این در حالی است که همین چند ماه پیش رسانه های غربی تلاش می کردند تا مرکل صدر اعظم آلمان را همچون فرشته نجات مهاجران معرفی کنند.
اقدامات اخیر ترامپ، گواه این است که این موج بار دیگر، به شکلی قدرتمند، در آمریکا و اروپای غربی در حال احیا شدن است. لذا شاهد آغاز نوعی سیاستهای تصفیه نژادی- فرهنگی در غرب هستیم.
از نئونازیسم تهاجمی و خشن به راه افتاد و در چند مورد شاهد زنده سوزانیدن و قتل و ضرب و شتم شدید مهاجران در سوئد و برخی از کشورهای دیگر اروپای غربی بودیم. این موج سپس برای حدود دو دهه افول کرد و این تصور ایجاد شد که در میان بلندپایگان و خواص (الیگارشی) غرب پدیده مهاجرت و تغییر ترکیب جمعیتی و پیامدهای فرهنگی آن پذیرفته شده است، یا این حال اقدامات اخیر ترامپ، گواه این است که این موج بار دیگر، به شکلی قدرتمند، در آمریکا و اروپای غربی در حال احیا شدن است. لذا شاهد آغاز نوعی سیاستهای تصفیه نژادی- فرهنگی در غرب هستیم.
ترامپ تنها کسی نیست که این روزها در غرب به جنگ مهاجران رفته و می خواهد به دور کشورش دیوار بکشد. اروپایی ها نیز این روزها علی رغم تمام ژست های حقوق بشری شان به دنبال کشیدن دیوارهای جدید هستند.
حزب آزادی و دموکراسی در هلند، در این نشت وعده داد "دیروز یک امریکای آزاد… فردا اروپایی جدید". هرچند خیلی ها قدرت یابی احزاب افراطی را در اروپا بعید دانسته اند، با این حال ظاهرا شبح پیشوا این روزها پیشتر از به قدرت رسیدن هوادارنش در اروپا ظاهر شده است. انتخابات پیش رو در سه کشور اروپایی قدرتمند، شامل آلمان و فرانسه و هلند، پیشاپیش به تغییر سیاست های مهاجرتی، و اظهارات خصمانه سران دولتهای این کشورها نسبت به مهاجران منجر شده است. وولفگانگ شویبله، وزیر مالی آلمان از سیاست «درِ باز» دولت آلمان اعلام پشیمانی کرده، و آنگلا مرکل آرزوی بازگردادن ساعت به عقب را مطرح کرده است. روته، نخست وزیر هلند چرخش به راست خود را با هشداردادن به مهاجران — به خاطر رفتارهای منافی نظر «اکثریت خاموش»! – نشان داده، و در فرانسه مارین لوپن، از حزب راست افراطی جبهه ملی، اظهار امیدواری کرده است که موفقیت ترامپ را تکرار کند و رییسجمهور جدید این کشور او باشد، فرانسوا فیون رقیب او که نماینده چناحهای راست میانه است نیز مواضعی سرختانه علیه مهاجرت و کاهش مهاجران به «حداقل اکید» را پیشنهاد داده است. خلاصه کلام این که این روزها در کنار به قدرت رسیدن ترامپ در آمریکا دل خیلی در اروپا برای هیتلر تنگ شده است.