مرثیه ای برای ذخایر واقعی نظام/ آتش‌نشان‌هایی که حقوق یک سال شان هم اندازه یک ماه نجومی بگیران نمی‌شود
يکشنبه ۳ بهمن ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۲۰
کد مطلب: 499077
در بین امواج متعدد، نگاه ها می تواند به یک تصویر نیز خیره شود؛ فیش حقوقی یک آتش‌نشان! ناخودآگاه یاد صحبت های سخنگوی دولت میافتیم که در تکریم و تجلیل از فردی که ماهیانه 56 میلیون تومان از بیت المال مسلمین را به عنوان حقوق دریافت می کرده است و در صدد افزایش همین حقوق ناچیز خود نیز بود، آنگونه باافتخار وی را ذخیره انقلاب دانست. ناخودآگاه یاد سخنان آن فردی میافتیم که این حقوق های نجومی را حق آن مدیر از سفره انقلاب می دانستند.
آن مسئولی که آن مدیر را ذخیره انقلاب دانست و برای آن مدیر آنگونه سخن می گفت، حوالی پلاسکو هم تا به الان دیده نشده است. خوب شاید حق دارد، ذخایر نظام پشت میزهایشان در حال برداشتن حقشان از سفره انقلاب هستند نه در وسط معرکه آتش و خاک.
آری! شاید از دید برخی مسئولین آنانی که هر چه بیشتر از سفره انقلاب برداشتند ذخیره بزرگتری برای نظام هستند ولی ملت عزیزمان این چند روز نشان دادند از دیدشان چه کسانی ذخیره های نظام هستند. ذخیره نظام آنانی هستند که بی ادعا جانشان را در کف دستشان می گیرند تا از جان و مال هم وطنانشان حفاظت کنند. آنانی ذخیره نظام هستند که اگر یک سال حقوقشان را هم جمع کنی به اندازه یک ماه حقوق آن ذخایر دولتی نظام هم نمی شود.
باید نگران بود. اینکه آرمان ها در دیدگاه برخی مسئولین تغییر کرده است خطرناک است. اینکه کسب مال نامشروع از بیت المال مسلمین را حق خود بدانید خطرناک است. اینکه کسانی کشته شوند و شما به دنبال بهره برداری سیاسی خود باشید خطرناک است. آری وقتی نگاه ها به وقایع به سمت منفعت طلبی تغییر کند باید نگران بود.
هر کسی از مردم را در این چند روز دیدم نگران آتش‌نشان ها و آنانی که زیر آوار مانده اند بود و صحبت از معجزه می کرد. امید داشتند به معجزه ای که از زیر آوارها بعد از چند روز فردی زنده بیرون بیاید و همه امیدواریم که اینگونه شود. ولی برخی مسئولین بهتر است انصاف را از این مردم بیاموزند. آتش‌نشان ها و این ذخایر نظامند که شبانه روز در حال کار هستند هزینه می دهند و برخی مسئولین نهایت سختی که به خود می دهند یک پست توییتر یا اینستاگرام است.
پی‌نوشت: این نوشته منکر تلاش بخش عظیمی از مسئولین که در میدان عمل هستند، نیست. بلکه گلایه از آن دسته از مسئولین است که صرفا به برداشت های جناحی خود می اندیشند.
تقدیم به دلاورمردان شهید آتشنشانی
امشب دلم ازغم، زکف داده عنانش را
یک حادثه برد ازمیان تاب وتوانش را
یارای آن را نیست تادرد دلم گویم
بایدقلم، بنویسداین درد نهانش را
شهرم شده تب داراز یک اتفاق سخت
یک فاجعه، غمبارکرده مردمانش را
درزیرآواری زسیمان و گِل وآهن
تقدیرمدفون کرده سی(30) آتشنشانش را
تصویرهای جانگدازی پیش روی ماست
طاقت ندارد آدمی شرح وبیانش را
یک سو زنی دراظطراب و شیون وناله
آیا دوباره بیند او شوی جوانش را؟
سوی دگر بابای یک آتشنشانی که
لرزانده باراین مصیبت زانوانش را
و....
.
.
.
.
گمنام بودآتشنشان اما دگر زین پس
درآسمان جوئیم مانام و نشانش را
دنیا محل آزمون آدمیزادیست
پس داده او باسرفرازی امتحانش را
تندیس میسازند از او درشهرمن اما
من تا ابد درسینه دارم یادمانش را
مهدی عبادی
اول بهمن1395