فردی که چندی پیش در ماجرای ظلم به بورسیه‌ها مؤثر بوده است، اکنون عهده‌دار سمتی مهم در هیأت امنای دانشگاه علم و صنعت ایران شده است که در یکی از مراحل نهایی تصمیم‌گیری در خصوص ادامه یا قطع همکاری اعضاء هیات علمی موثر است.

گروه جامعه جهان نیوز ـ پیگیری خبرنگار جهان نیوز نشان می دهد، اعضای هیات علمی جوان و جدیدی که طی چند سال اخیر با مدارج و مدارک بسیار مطلوب جذب دانشگاه علم و صنعت ایران، یکی از دانشگاه‌های بنام کشور در عرصه مهندسی شده و مشغول تدریس و پژوهش هستند، به شدت توسط بدنه مدیریتی دانشگاه تحت فشار قرار گرفته اند.

اساتید جوان و تازه جذب شده در این دانشگاه، عموماً افرادی قوی از لحاظ علمی بوده و فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های مطرح داخلی و خارجی هستند که کارنامه علمی درخشانی در زمان ورود به دانشگاه از خود به جای گذاشته‌اند. بخشی از این افراد در دوره مدیریت پیشین دانشگاه و برخی دیگر از آنان نیز در دوره مدیریت کنونی مورد ارزیابی‌های گوناگون قرار گرفته و از طریق سازوکار قانونی حاکم بر دانشگاه بدین عرصه وارد شدند.

به گزارش جهان، در طول دو سالی که مدیریت جدید دانشگاه تصدی امور را به دست گرفته است، تعداد قابل توجهی از اساتید جوان در دانشکده‌های خود به گونه‌های مختلف، از جمله عدم تخصیص درس، عدم تخصیص دانشجویان تحصیلات تکمیلی، عدم در اختیار گذاشتن یا به اشتراک گذاشتن فضا و تجهیزات آزمایشگاهی، یا در معدود مواردی از برخوردهای تحقیرآمیز از سوی سایرین، در مضیقه بوده و کرامت آنها خدشه‌دار شده است. این امر دقیقا بر خلاف شعار ادعاگونه ی ریاست دانشگاه مبنی بر حفظ کرامت اساتید است.

در آخرین برگ از این کتاب قطور، مدیریت دانشگاه علم و صنعت در مرداد ماه سال جاری که زمان تمدید قراردادهای اساتید پیمانی است، در اقدامی عجیب بیش از ۴۰ تن از اساتید جوان، پرشور، انقلابی و نخبه این دانشگاه را تحت مضیقه قرار داده و قراردادهای یک ساله مرسوم آنها را به قراردادهای شش ماهه یا حتی کوتاه‌تر تنزل داده است. به نظر می‌رسد مدیریت دانشگاه قصد دارد تا در انتهای این شش ماه، به لطایف الحیلی در حد توانش تعدادی از این اساتید را با مشکل مواجه سازد.

وقتی مدارک اساتید یک شبه گم می شود!

اطلاعات به دست آمده توسط خبرنگار جهان نیوز نشان می دهد، بهانه های مختلفی برای تبدیل قراردادهای مذکور به قراردادهای کوتاه مدت برای افراد مختلف ساخته شده است. در برخی موارد، نقص پرونده‌های جذب افراد عنوان شده است. این در حالی است که پرونده همه اعضای هیات علمی از جمله این افراد در دو سال مدیریتی اخیر در دست خود سیستم مدیریتی دانشگاه بوده و باید این امر و کمبود برخی مدارک آنها را به عنوان ایرادی به خود سیستم مدیریتی وارد کرد که با مدارک مفقود شده چه کرده اند. به نظر نمی رسد فقدان برخی مدارک پس از دو سال به یکباره رخ دهد و این امر، در صورت صحت، می توانست با اطلاع رسانی به موقع مرتفع شود، نه اینکه به مستمسکی برای مخدوش کردن قراردادهای کاری تبدیل شود.

به نظر می رسد ارتباط مستقیمی بین این زمان شش ماهه با نزدیک بودن زمان انتهای عضویت برخی افراد شاخص و انقلابی در هیأت جذب دانشگاه و رسیدن به انتخابات مجلس شورای اسلامی وجود دارد که دانشگاه بر آن است تا از این رهگذر برای مقاصد سیاسی خود استفاده ابزاری کرده و اساتید مؤمنی که در عرصه علوم خود نیز مرتبه خوبی را عهده دار هستند بر کنار نماید.

این رفتار بدنه مدیریتی دانشگاه علم و صنعت که احتمالا از سیاست‌های وزارت علوم نشأت می گیرد و در صورت موفقیت احتمالا به دانشگاه‌های دیگر تسری پیدا می‌کند، دقیقا در نقطه مقابل سخنان و نصایح رهبر معظم انقلاب مبنی بر حفظ، تکریم و تمجید از اساتید جوان مومن و معتقد به مبانی انقلاب است، کسانی که دانسته ها و داشته های خود را کف دست گرفته و برای پیشبرد اهداف علمی این نظام در حال کوشش هستند و همانند تعدادی از هم قطارانشان در صدد عزیمت یا اقامت در کشورهای بیگانه نیستند.

رهبر انقلاب در این باره به صراحت تمام در دیدار اساتید دانشگاه در تاریخ ۹۴/۴/۱۳ یعنی فقط چند هفته قبل از اقدام مذکور در دانشگاه علم و صنعت ایران، فرمودند:«خوشبختانه بخش عظیمی از این نیروی بزرگ و گسترده [اساتید دانشگاه ها]، انسانهای مؤمن، متدیّن، مذهبی، انقلابی و معتقد به مبانی دین و انقلابند؛ این هم چیز بسیار مهمّی است؛ این [هم‌] یک پدیده‌ای است. باید عناصر مؤمن و انقلابی در هیأت‌های علمی، قدر دانسته شوند. این را من خطاب به مدیران عزیزمان، به مسئولین وزارت آموزش عالی و وزارت بهداشت و آموزش پزشکی میگویم: قدر بدانید! وزرای محترم و هیأت‌های مدیره‌ی وزارتخانه‌ها، باید از حضور این اساتید مؤمن و اساتید پایبند به ارزشهای دینی که ایستاده‌اند پای حرف حقّ خودشان و از این هجمه‌های تبلیغاتی و موذیگری‌های زیرزیرانه -که از خیلی از آنها هم ما مطّلعیم- نهراسیدند و عقب ننشستند، قدردانی کنند. مدیران محترم! عناصر مؤمن و اساتید مؤمن را در دانشگاه‌ها ارج بنهید.»

به نظر می رسد مدیران، و مسئولین وزارت علوم و دانشگاه علم و صنعت ایران باید نسبت خود را با این بیانات روشن و صریح تبیین نموده و رفتارهای متضاد خود با این رهنمود را اصلاح نمایند.

و اما چند سوال: آیا مناسب است اذهان اعضاء هیأت علمی جوان دانشگاه که انگیزه و توان بسیار بالایی دارند به جای اینکه در محیطی امن به پیشبرد علم و حل مشکلات کشور بیاندیشند، معطوف دغدغه‌های بی مورد سیاسی گردد؟ آیا رواست که وزارت علوم قبل از اینکه ماجرای ظلم به بورسیه‌ها را جمع نماید، پرونده ظالمانه دیگری را از این قسم باز کند؟ قرابت این دو موضوع یعنی بورسیه‌ها و اساتید جوان دانشگاه از آنجا به ذهن متبادر می‌گردد که فردی که چندی پیش در ماجرای ظلم به بورسیه‌ها مؤثر بوده است، اکنون عهده‌دار سمتی مهم در هیأت امنای دانشگاه علم و صنعت ایران شده است که در یکی از مراحل نهایی تصمیم‌گیری در خصوص ادامه یا قطع همکاری اعضاء هیات علمی موثر است.

باز قرار است حق چند نفر این بار در کسوت اعضاء هیات علمی دانشگاه تضییع گردد؟ آیا این تصمیمات جز به کاهش شتاب علمی کشور نمی‌انجامد؟