نائب رئیس اول پارلمان اروپا با تاکید بر تاثیرگذار بودن جنبش عدم تعهد در هزاره سوم، گفت: حق وتو در شورای امنیت قدیمی و تاریخ گذشته است و باید در مذاکرات سازمان ملل متحد، توسط جنبشی مانند عدم تعهد لغو شود.

به گزارش جهان به نقل از فارس، حالا دنیا باور کرده است که جنبش غیر متعهد می‌تواند، نسخه دوم سازمان ملل متحد باشد. این را می توان از امواج پروپاگاندای این سازمان در سراسر دنیا فهمید. این روزها نیز که جمهوری اسلامی ایران میزبانی غیرمتعهدها را به عهده گرفته، تمام نگاه‌های بین‌المللی به ایران دوخته شده است. 120 عضو باشگاه عدم تعهد در حالی می‌خواهند در تهران دور هم جمع شوند که اوضاع منطقه خاورمیانه از سه سال پیش تاکنون، تغییرات بسیاری را پشت سر گذاشته است.

با این وجود، جنبش غیرمتعهدها فقط توانسته از قاره اروپا، کشور بلاروس را به عضویت در باشگاه عدم تعهد درآورد. با این حال اما از گوشه و کنار قاره سبز خبر می‌رسد که دولت‌ها و پارلمان‌های برخی کشورهای اروپایی، خواهان عضویت در جنبش غیرمتعهدها هستند و به دنبال راهی هستند که بتوانند از زیر قیمومیت آمریکا خارج شوند.

در این بین، شکل‌گیری محور ایران –مصر و پروپاگاندای مثبت این مدالیته در دنیا، از همین حالا خواب راحت را از پنج عضو شورای امنیت سازمان ملل ربوده است.

پارلمان اروپا دارای یک استقلال نسبی است و نمایندگان آن توسط مردم انتخاب می شوند. مردم اروپا که دل خوشی از سیاست‌های اقتصاد ورشکسته کاپیتالیستی ندارند، این روزها به سازمان های عدالت طلبی چون جنبش غیرمتعهدها، گرایش پیدا کرده اند و اگر برخی ملاحظات (شما بخوانید ترس از آمریکا ) نباشد، دولت‌های اروپایی سریعاً درخواست عضویت خود را برای پیوستن به جنبش عدم تعهد ارائه می‌دهند.

«جیووانی پیتلا» (Giovanni Pittella)، نائب رئیس اول ایتالیایی  پارلمان اروپا که کشورش در کانون بی ثباتی اقتصادی قرار دارد، در گفت‌وگوی اختصاصی با فارس، با ابراز علاقه به ماهیت و اهداف جنبش عدم تعهد از اثرات مثبت این سازمان در روابط بین‌الملل، دفاع می‌کند. متن کامل این مصاحبه را در ادامه بخوانید.

فکر نمی کنید که زمان آن فرارسیده که کشورهای اروپایی بیشتری برای پیوستن به جنبش عدم تعهد اقدام کنند؟ چرا؟

ببینید، متأسفانه دستورالعمل های اساسنامه اتحادیه اروپا از پیوستن اعضا به سازمان هایی چون جنبش غیرمتعهدها جلوگیری می کند. با این حال، رسالت‌ها و اهداف زیر بنایی جنبش عدم تعهد مانند احترام متقابل به تمامیت ارضی و حاکمیت اعضا، عدم تجاوز  به حریم اعضا، عدم دخالت در امور داخلی یکدیگر، برابری و سود متقابل، همزیستی مسالمت آمیز و ... مولفه هایی هستند که به طور گسترده ای در معاهدات تأسیس اتحادیه اروپا گنجانده شده است. اما همان طور که گفتم  به دلیل آنچه که اساسنامه اتحادیه اروپا، آن را نقض قوانین ( یکپارچگی اعضا ) اتحادیه می داند، مانع از ورود کشورهای عضو اتحادیه به جنبش عدم تعهد می شود.

اروپا از سال 2008 تا به این طرف، تغییرات بسیاری را از سر گذارنده است. شما فکر می کنید، دغدغه های اروپای 2012،  چیست و چه موضوعاتی را در اجلاس جنبش در تهران دنبال می کند؟

عملکرد این جنبش تا حالا مثبت بوده است. اعضای این جنبش برای ایجاد صلح در جهان با یکدیگر همکاری می‌کنند. با این حال جهان تغییر کرده است، قدرت‌های جدیدی از دل همین 120 عضو جنبش عدم تعهد ظهور کرده‌اند که خواسته‌های استقلال طلبانه اقتصادی و سیاسی خود را  خارج از  دو قطب شرق و غرب دنبال می‌کنند. من از این موضوع به عنوان یک «هژمونی» از گذشته تا امروز، تعبیر می‌کنم. بنابراین، اعضای گروه «نم» با ظهور قدرت‌های جدید اقتصادی و سیاسی‌اش، کاملاً در هزاره سوم تأثیرگذار خواهد بود.

قبول دارید بیش از 120 عضو  جنبش عدم تعهد که شامل دو سوم از اعضای سازمان ملل متحد می شود، به مثابه یک سازمان ملل دوم هستند؟ با این وجود چرا هنوز نتوانسته اند "حق وتوی" شورای امنیت را به دست آورند؟

من موافق هستم که حق وتویی که قدرت‌های پیروز جنگ جهانی دوم بدست آورده‌اند، قدیمی و تاریخ گذشته است و باید در مذاکرات سازمان ملل متحد، توسط جنبشی مانند غیرمتعهدها لغو شود. نه تنها به خاطر اینکه دیگر خبری از «رقابت برای اعمال نفوذ و قدرت این کشورها در صحنه بین المللی» نیست بلکه  به این دلیل که تا حد زیادی این لغو امتیاز انحصاری و ناعادلانه، باعث کاهش وزن چند عضو خاص در روند تصمیم گیری های سیاسی درباره مسائل کلیدی مربوط به صلح و همکاری در میان مردم دنیا می شود.

انتقال ریاست جنبش عدم تعهد از مصر به ایران چه کمکی به پیشبرد برنامه ها و اهداف این سازمان بین المللی  در خاورمیانه خواهد کرد؟

من بر این باورم که حرکت کشورهای عدم تعهد می‌تواند کمک بزرگی به شکل گیری یک ارتباط دوستانه بین مصر و ایران برای تقویت روند دموکراسی در این کشورها کند. این موضوع می تواند به یافتن یک راه حل دائمی در مورد توقف جنگ‌های حال حاضر خاورمیانه منجر شود. این به نفع همه است، پیگیری در مورد پیدا کردن روش ایجاد صلح و مقابله با جنگ، وظیفه هر فردی در داخل و خارج مرزهای هر کشوری است.