درس اخلاقی جلیلی به سیاستمداران
دوشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۲ ساعت ۱۵:۳۹
کد مطلب: 330423
جلیلی حتی در پنهان نیز مانند برخی دیگر از اعضای تیم مذاکره راه نیافتد و از این جلسه به آن جلسه علیه تیم هسته ای موضع بگیرد و عِده و عُده جمع کند. جلیلی نه امروز؛ بلکه در ایام انتخابات نیز به رسم ادب کمترین بداخلاقی نسبت به کاندیدای رقیب نداشت. نه نامزدهای اصولگرا، بلکه در مواجهه با غیر اصولگراها نیز.
خاطرم هست یکی از دوستان ستاد جلیلی می گفت که در جلسه ای نسبت به رفتار برخی رسانه های حامی که علیه قالیباف می نوشتند، تذکر تندی می دهد و حتی تهدید می کند که نگذارید در نقد این بداخلاقی ها موضع علنی بگیرم.
جلیلی با عدم کناره گیری در انتخابات نیز به تقاضای حامیانش حرمت نهاد و با ادب و اخلاق تا انتها ایستاد. سالها پیش نیز در مواجهه با تلاش دولتی ها برای برکناری اش دم درکشید و حتی اجازه نداد دیگران نیز ادای دین کنند.
جلیلی سیاستمدار با اخلاقی است و به حق می تواند نماینده جریان مقاومت در کشور باشد. منش جلیلی بیش از آنکه درس اخلاقی برای سیاستمداران باشد، باید رساله تشکیلاتی ادب و نخ تسبیح برای حزب اللهی ها باشد.
۱۶۲۱۴
کشور تشنه سیاستمدار مقتدر، با اخلاق، دارای اصول محکم، باهوش و تزلزل ناپذیر و به دور از نمایش و بازیگری فریبکارانه است.
البته به نظر من این کار آقای جلیلی کار جدیدی نیست. ایشان در مناظره های انتخاباتی هم نقدی بر مذاکرات آقای روحانی نکردن. درجایی که از ایشون توقع می رفت بیشتر از همه اظهار نظر کنند و حقیقت توافقات آقای روحانی و سازمان انرژی اتمی رو بیان کنند ؛ ایشان کمتر از همه صحبت کردند و می توان گفت هیچ ایراد خاصی را به دکتر روحانی نگرفتند. تا جایی که اکثر طرفداران دکتر روحانی همین مساله را نشان از موفقیت های دکتر روحانی در توافقاتشان می دانستند و برای ما که مخالف دکتر روحانی بودیم باعث سرشکستگی شد. حقیقت امر این بود که من وقتی مناظرات رو دیدم خیلی از آقای جلیلی ناراحت شدم که چرا ایشون به جای روشنگری و نشان دادن ضعف های دکتر روحانی ؛ به پر و پای دکتر ولایتی میپیچیدن و از ایشان ایراد میگرفتند. دکتر جلیلی حتی وقت صحبت کردنشون رو هم صرف ایراد گرفتن به دکتر ولایتی کردن ؛ یعنی در واقع هم وقت خودشون رو به ایراد از دکتر ولایتی گذروندن و هم وقت دکتر ولایتی رو برای جواب به سوالاتشون و این مساله تا حدی پیش رفت که فکر کردم دکتر جلیلی دارن گل به خودی میزنن. توقع ما این بود که ایشان با مدارکی که از مذاکرات دکتر روحانی داشتن و اطلاعات کاملی که در دستشان بود و دکتر روحانی در گفتگوهای تلویزیونی آنها را انکار کرده بودند ، تیر خلاص را می زدند و نمی گذاشتند که کار به اینجایی برسد که جز آه و افسوس برایمان چیزی نمانده است.
دوستان عزیز
من به عنوان کسی این مطلب رو نوشتم که خودم به دکتر جلیلی به عنوان یه سیاست مدار ولایی اعتقاد دارم ولی بحث من بر سر اینه که ایشون در اون موقع حساس به جای گیر دادن به دکتر ولایتی می بایستی مطالب دکتر روحانی رو نقد می کردند. من چیزی که یادم هست و همون موقع هم با خیلی از دوستان بهش پرداختیم این بود که در مناظره افرادی همچون آقای حداد عادل و آقای ولایتی و آقای قالیباف تا جایی که تونستن به دکتر روحانی و عملکردشون انتقاد کردن ولی آقای جلیلی خودی رو گرفته بودن و نخودی رو ول کرده بودن.
من نظرم اینه چرا زمانی که میتونست به نقد آقای روحانی پرداخته بشه به نقد کسی پرداخته شد که خودشو لااقل از لحاظ فکری و نظری در بین خود ما میدونست. من از عملکرد آقای ولایتی دفاع نمی کنم و قطعا در ایشان هم ایراداتی رو وارد میدونم ولی به نظرم این خطای بزرگ از آقای جلیلی بود که به جای نقد کسی که مورد تایید اصالاحات و اصلاح طلبان بود و در نتیجه ی کارش هم همون افراد به اسم اعتدال روی کار اومدن ، به نقد کسی پرداخت که حد اقل خودشو از همه ی اصلاحات و اصلاح طلبان دور میدونست و به صراحت می گفت یه اصولگراست.
اما شمایی که میگین آقای روحانی و آقای ولایتی یه نقشه رو کامل میکردن. به نظرم این نظر از تقوا به دوره . چون همه دیدیم که یکی از کسانی که اساسی عملکرد آقای روحانی رو نقد کرد آقای ولایتی بودن و این کار با نظریه شما اصلا سازگار نیست.
ضمنا من نگفتم آقای جلیلی اصلا به آقای روحانی ایراد نگرفتن بلکه عرض کردم ایراد خاصی نگرفتن.
در هر صورت گذشته ها گذشته و نباید حال رو به افسوس گذشته بگذرانیم ولی باید از گذشته درس بگیریم و متوجه بشیم که در چنین جریاناتی و به خصوص مناظراتی اولویت بندی کنیم و بدونیم برای هر کسی چه مقدار وقت و نیرو هزینه کنیم تا کار به خودزنی و مشکلاتی از این قبیل نکشه.
من به عنوان کسی این مطلب رو نوشتم که خودم به دکتر جلیلی به عنوان یه سیاست مدار ولایی اعتقاد دارم ولی بحث من بر سر اینه که ایشون در اون موقع حساس به جای گیر دادن به دکتر ولایتی می بایستی مطالب دکتر روحانی رو نقد می کردند. من چیزی که یادم هست و همون موقع هم با خیلی از دوستان بهش پرداختیم این بود که در مناظره افرادی همچون آقای حداد عادل و آقای ولایتی و آقای قالیباف تا جایی که تونستن به دکتر روحانی و عملکردشون انتقاد کردن ولی آقای جلیلی خودی رو گرفته بودن و نخودی رو ول کرده بودن.
من نظرم اینه چرا زمانی که میتونست به نقد آقای روحانی پرداخته بشه به نقد کسی پرداخته شد که خودشو لااقل از لحاظ فکری و نظری در بین خود ما میدونست. من از عملکرد آقای ولایتی دفاع نمی کنم و قطعا در ایشان هم ایراداتی رو وارد میدونم ولی به نظرم این خطای بزرگ از آقای جلیلی بود که به جای نقد کسی که مورد تایید اصالاحات و اصلاح طلبان بود و در نتیجه ی کارش هم همون افراد به اسم اعتدال روی کار اومدن ، به نقد کسی پرداخت که حد اقل خودشو از همه ی اصلاحات و اصلاح طلبان دور میدونست و به صراحت می گفت یه اصولگراست.
اما شمایی که میگین آقای روحانی و آقای ولایتی یه نقشه رو کامل میکردن. به نظرم این نظر از تقوا به دوره . چون همه دیدیم که یکی از کسانی که اساسی عملکرد آقای روحانی رو نقد کرد آقای ولایتی بودن و این کار با نظریه شما اصلا سازگار نیست.
ضمنا من نگفتم آقای جلیلی اصلا به آقای روحانی ایراد نگرفتن بلکه عرض کردم ایراد خاصی نگرفتن.
در هر صورت گذشته ها گذشته و نباید حال رو به افسوس گذشته بگذرانیم ولی باید از گذشته درس بگیریم و متوجه بشیم که در چنین جریاناتی و به خصوص مناظراتی اولویت بندی کنیم و بدونیم برای هر کسی چه مقدار وقت و نیرو هزینه کنیم تا کار به خودزنی و مشکلاتی از این قبیل نکشه.
