آب به چیتگر رسید و حاشیه‌اش به عده‌ای!
سه شنبه ۳ بهمن ۱۳۹۱ ساعت ۰۸:۳۶
کد مطلب: 267698
با ورود آب به دریاچه درحال ساخت در منطقه 22 تهران، هم‌اکنون آبگیری موقت برای تست دریاچه شروع شده طوری‌که قرار است از ابتدای سال آینده پس از آبگیری کامل، همه پایتخت از منافع سه‌گانه نهفته در اعماق این دریاچه بهره‌مند شود.
اما گودال خاکی بزرگی که تا همین چند روز قبل جانشین موقتی این دریاچه بود، از ماه‌ها پیش برای گروهی خاص که به «برج‌سازهای راحت‌مجوز بگیر» در تهران مشهور هستند، به منبع تولید ثروت تبدیل شده است.
پروژه احداث دریاچه مصنوعی در شمال پارک‌چیتگر –جنوب انتهای اتوبان همت- از سال‌های دور در مطالعات جامع شهر تهران، مطرح شده بود، طوری که طی سال‌های دهه80 تعداد انگشت‌شماری برج مسکونی در فاصله‌ای نه چندان نزدیک به موقعیت زمین دریاچه ساخته شد و الان این برج‌ها جزو قدیمی‌های منطقه محسوب می‌شود.
اما از سال گذشته با جدی‌شدن موضوع و زدن کلنگ احداث دریاچه و از همه مهمتر شروع عملیات گودبرداری 250 هکتاری که قطعیت ایجاد دریاچه را تایید می‌کرد، ناگهان زمین‌های خام حاشیه شمالی دریاچه مورد توجه گروه خاصی از برجسازها قرار گرفت.
این زمین‌ها هم‌اکنون قطعه‌قطعه شده و هر چند قطعه توسط یک برج‌ساز در حال تبدیل شدن به آسمانخراش‌های چندمنظوره است.
حتی طی ماه‌های اخیر که تبلیغات مدیریت شهری تهران بابت آبگیری قریب‌الوقوع دریاچه چیتگر وسعت گرفت، بازار برجسازها در این منطقه نیز توسعه پیدا کرد و تقریبا در همه زمین‌های چسبیده به دیواره شمالی دریاچه، جرثقیل‌های عظیم مخصوص برج‌سازی فعال شد. تعبیر جالبی که از وضعیت اطراف دریاچه چیتگر می‌توان ارائه داد این است: بین برج‌سازهای حاشیه دریاچه چیتگر مسابقه نامرئی به راه افتاده است به طوری که هر چقدر برج‌های در حال ساخت، به دریاچه نزدیک باشند، تعداد طبقات آنها نیز بیشتر می‌شود.
برای تعدادی آسمانخراش -بالای 15 طبقه- در نزدیک‌ترین نقطه به دریاچه، کاربری تجاری – پردرآمدترین کاربری- تعیین شده است و گفته می‌شود قرار است نمای این برج‌های تجاری‌مسکونی به شکل یک کشتی در شمال دریاچه طراحی شود.
تصاویر جدید هوایی از منطقه22 –مشاهده از هلی‌کوپتر- نشان می‌دهد بخشی از قطعات زمین‌های مجاور دریاچه چیتگر که می‌توانست به عنوان پشتیبان دریاچه به کاربری‌های گردشگری تفریحی با تعداد طبقات حداکثر 2 تا 3 طبقه اختصاص پیدا کند، در اختیار برجسازها قرار گرفته و دیوارهای مرتفع برج‌ها عملا منطقه دید دریاچه را مسدود کرده و مانع رویت دریاچه از فاصله دور –اتوبان‌های اطراف- شده است.
بهتر بود تا چند صد متری دریاچه به جای برج به تفرجگاه عمومی تبدیل می شد