به حرمت عسل، زهر کینه را دور بریزیم

جهان:

آیه ۶۸-۶۹ سوره نحل

وَأَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا يَعْرِشُونَ ﴿۶۸﴾
ثُمَّ كُلِي مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا يَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاء لِلنَّاسِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ ﴿۶۹﴾

و پروردگارت به زنبور عسل وحی فرمود که در تپه‌ها و درختان و سقفهای بلند منزل گیرید. (۶۸)
سپس از میوه های شیرین و شهد گل‌های خوشبو تناول کنید و راه پروردگارتان را به اطاعت پویید. آنگاه از درون آن‌ها شهد شیرینی به رنگهای گوناگون برآید که در آن شفای مردمان است و در این شگفتی‌ها نیز آیات قدرت الهی بر اصحاب فکرت هویدا است. (۶۹)

*هوشمندان و صاحب نظران از مشاهده نظام شگفت انگیز عالم در می‌یابند که:
لعبت‌بازی پسِ این پرده هست      ور نه بر او این همه لعبت که بست
نظامی

*بدیهی است که بهره ناچیز ما از علم (و ما اوتیتُم من العلمِ الّا قلیلاً، اسراء: 85) پاسخگوی همه مشکلات آفرینش نیست بلکه ما همچنان حیران و مدهوشیم از این نظارت حیرت انگیز و هرچه بر علم بیفزاییم بر حیرت ما افزوده می‌شود:
پنداشتی این پرند پوشی         معلوم تو گردد ار بکوشی؟
      سر رشته راز آفرینش          دیدن نتوان به چشم بینش

*بعضی گویند که این سخن (یعنی حاکمیت طراح لطیف و خبیر بر جهان هستی) اندیشه‌ای است زیباتر و بدیع‌تر از آنکه حقیقت داشته باشد. باید گفت اگر زیبا و بدیع است عین حقیقت است و چیزی سزاوارتر به هستی و حقیقت از زیبایی نیست.

*من آنچه اصحاب دیانت درباره خدا می‌گویند در نمی‌یابم اما نیک می‌دانم که آفرینش را طراح و آفریدگاری داناست. اینشتین، جهانی که می‌بینم.

*اگر آدمیان هر سال روزی را به عسل اختصاص دهند و در آن روز جشن و سرور بر پا کنند و طبیعت شناسان در کنگره‌ای از اسرار بی پایان این پدیده شگفت و فرآورده‌های بسیار که از آن نشأت می‌گیرد سخن گویند و همگان را از لطایف و اسرار این فرشته شیرین دهان باخبر کنند، کاری است که ذوق و درایت انسان را در قدرشناسی و شکر نعمت‌های الهی نشان می‌دهد.

*فرانسویان با هوشمندی روزی را که اول بار محصول محبوبی چون پیاز وارد شهر می‌شود جشن می‌گیرند و اگر این رسم جشن گرفتن برای نعمت‌های استثنائی که حمد و سپاس خداست رواج یابد هزار برکت و رحمت به مردمان خواهد رسید.

*یکی آنکه بکوشند به حرمت عسل، این شهد شفابخش الهی، هرگونه زهر کینه و دشمنی را از دل و تلخی را از نگاه و خشم و خشونت را از دست و زبان بزدایند و شب کوتاه عالم را با هم به مهر و دوستی بنشینند و بخوانند:
شب است و شاهد و شمع و شراب و شیرینی         غنیمت است دمی روی دوستان بینی
سعدی