مدعیان اصلاحات با این مقدمه که ایران ذیل فصل هفتم منشور سازمان ملل بود و بعد از برجام از ذیل آن خارج شد می‌خواهند القا کنند که با برجام شق‌القمر کرده و در حوزه سیاست خارجی انتقادی به عملکرد آنها و دولت مورد حمایت آنها نیست.
 

این در حالی است که اولاً) چنان‌که بارها گفته شده، هیچ یک از قطعنامه‌های صادر شده علیه کشورمان ذیل کلیت فصل ۷ منشور قرار نداشته و هرگاه آمریکا و متحدان غربی‌اش به‌دنبال کشاندن قطعنامه‌های ضدایرانی به ذیل فصل ۷ بودند، روسیه و چین با این استدلال صحیح که ایران هیچ‌گاه امنیت جهان را به مخاطره نینداخته مانع از این کار شده‌اند. از همین‌رو قطعنامه‌ها علیه ایران صرفاً ذیل بند ۴۱ این فصل و نه کلیت فصل ۷ یا بند 42 (اقدام نظامی علیه یک کشور) به تصویب رسید تا صرفاً «الزام‌آور» بودن آن مشخص و مؤکد باشد.
 

ثانیاً) چالش اصلی در برجام این نیست که ایران ذیل فصل هفتم بود یا نبود. نکته این است که 8 سال دولت مورد حمایت مدعیان اصلاحات تمام همّ و غمّ خود را بر برجام متمرکز کرد و زلف همه مشکلات و حتی آب خوردن مردم را به برجام گره زد! تا جایی‌که به‌دلیل عدم توجه به ظرفیت‌های داخلی و وضع اقتصادی کشور، تورم‌های کمرشکن و چندصد درصدی در مسکن و ارز و خودرو و کالاهای اساسی و... بر سر این کشور آوار شد. روحانی سال 95 گفته بود: «اگر برجام نبود یک بشکه نفت نمی‌توانستیم صادر کنیم!» حالا همین دیروز خبرگزاری رویترز نوشت: «ایران رکورد فروش نفت در 4 سال گذشته را شکست.» حالا برخی اصلاح‌طلبان بعد از گذشت نزدیک به 9 سال تنها چیزی که به‌عنوان دستاورد برجام معرفی می‌کنند این است که فضای غرب علیه ایران کمی متعادل‌تر شد!