به گزارش جهان نیوز، پرسشی که هميشه برای خريداران خودرو وجود دارد اين است که خودروهای ديفرانسيل عقب بهتر هستند يا ديفرانسيل جلو؟ ديفرانسيل عقبها چه برتریهايی نسبت به ديفرانسيل جلوها دارند؟
کارشناسان سيستم ديفرانسيل عقب را به فردی تشبيه میکنند که در حال هل دادن يک جعبه است و طبيعتا اين سيستم دارای معايب و مزايای خاص خود است.
در خودروهای ديفرانسيل عقب چون قطعات انتقال نيرو در عقب و جلو خودرو تقسيم میشوند، تقسيم وزن بهتری صورت میگيرد که در نتيجه وزن، حين شتابگيری به محور عقب که به عنوان محور محرک است، منتقل میشود و با بالا رفتن چسبندگی تايرهای عقب، شتابگيری بهتری انجام خواهد شد.
خودروهای ديفرانسيل عقب در قسمت جلو دارای پيچيدگی کمتری هستند، در نتيجه فرمانگيری بيشتری دارند و به همين خاطر در محيط کوچکتری میتوانند دور بزنند. همچنين به خاطر تقسيم وزن بهتر و فرمانپذيری بيشتر، هندلينگ بهتری دارند.
اما اين تقسيم وزن فقط منجر به هندلينگ و شتابگيری بهتر نمیشود و در ترمزگيریها نيز خود را نشان میدهد چراکه وجود وزن بر روی لاستيکهای عقب، از قفل شدن سريع آنها خودداری میکند و در صورت وجود سيستم ترمز قوی در محور عقب، کمک شايانی به توقف سريعتر خودرو خواهد شد.
يکی از مشکلات خودروهای ديفرانسيل جلو در اين است که چون حجم زيادی از قطعات و بخشهای خودرو در جلو جمع شدهاند، تعمير و سرويس اين خودروها سختتر و با مشکلات بيشتري انجام میشود، اما در خودروهای ديفرانسيل عقب اين قضيه رنگ کمتری دارد و تعمير اين خودروها خصوصا در قسمت سيستم فنربندی جلو و فرمان، راحتتر خواهد بود.
اين خودروها دردسر اتصالات مختلف در چرخهای جلو را نيز (مانند ديفرانسيل جلوها) ندارند و استهلاک جلوبندی به واسطه کمشدن وزن در اين قسمت و انتقال بخشی از آن به عقب خودرو، کمتر میشود.
يکي از مزايای ديگر قرار گرفتن ديفرانسيل در محور عقب، امکان بهرهگيری از پيشرانههای قویتر در اين خودروهاست. در خودروهای ديفرانسيل جلو چون تايرها و سيستم فرمان تحت فشار وزن و ديگر قطعات قرار گرفته در دماغه خودرو هستند، اطلاعات چندان دقيقی از سطح مسير حرکت به راننده منتقل نمیکنند و اين در حالی است که در خودروهای ديفرانسيل عقب اين ارسال اطلاعات در وضعيت بهتری قرار دارد.