جهان نیور سعی خواهد کرد در ماه مبارک رمضان به طور روزانه یک حدیث از معصومین با توضیح کوتاهی را در اختیار مخاطبان گرامی قرار بدهد:

امیرالمومنین علی علیه السلام:
«أَشَدُّ الذُّنُوبِ مَا اسْتَهَانَ بِهِ صَاحِبُهُ»
شديدترين گناهان گناهى است كه صاحبش آن را كوچك بشمارد.
نهج البلاغه، حکمت 348
 
توضیح کوتاه:

یک. اگرانسان، دشمنى را كوچك بشمرد، از چنين دشمنى ممكن است به آسانى غافل شود و ضربه بخورد، ولى از دشمنى كه او را بزرگ و خطرناك مى شمرد در امان بماند. گناهان نیز همین گونه اند؛ اگر انسان به گناهی بی اعتناء باشد، گرفتار آن خواهد شد و از آن ضربه خواهد خورد؛ به عکس، هرچقدر که گناه از نظر او خطرناک و مهم باشد، بیشتر مراقبت می کند تا مرتکب آن نشود.
 
دو. اگر انسان گناهی را کوچک شمرد، ضمن اینکه در وادی معصیت قدم می گذارد، از تکرار آن نیز بیم ندارد. وقتی که ارتکاب معصیت برای او عادی شد و آن را تکرار کرد، سرانجام، گناه کردن برای او ملکه خواهد شد و اینجاست که ارتکاب هر گناهی می تواند مقدمه ای برای انجام سایرگناهان نیز باشد.
 
سه. هيچ گناهى كوچك نيست؛ زيرا گناهكار، فرمان خدا را مى شكند و عصيان پروردگار هرچه که باشد، بزرگ و مهم است. در حقیقت نباید به کوچکی گناه نگاه کرد بلکه باید به عظمت خدایی که عصیان می شود،توجه کرد.

بیشتر بخوانید:
پاداشی که پاداش شهادت، بالاتر از آن نیست!